Urazów ramienia wewnętrznego

Wewnętrzne uderzenie jest specyficznym typem urazu barku, który jest widoczny przede wszystkim w rzucaniu sportowców. Wewnętrzne uderzenie składa się z urazu następujących struktur:

• Tylne obrąbka
  • Obrąbek w górnym odcinku ramienia jest często postrzępiony lub częściowo rozdarty. W cięższych przypadkach łza może rozciągać się w kierunku przyczepu ścięgna bicepsa, tzw. Łzy SLAP.
• Mankiet rotatorów
  • Mankiet rotatora jest częściowo rozerwany na jego dolnej powierzchni. Rodzaj łzy nazywany jest częściowym obróceniem mankietu rotatorów, a nie całkowitym rozdarciem mankietu rotatorów.

Problem polega na ściskaniu guzowatości (górnej części kości ramiennej) w kierunku obrąbka. Pacjenci z zaburzeniami wewnętrznymi cechują się charakterystycznym brakiem rotacji wewnętrznej - umiejętnością pełnego obrócenia barku do wewnątrz.

Oznaki wewnętrznego zepsucia

Najczęstsze objawy tego problemu to:

• Ból podczas rzucania lub podnoszenia ciężarów (np. Tenis)
• Czułość pospolita z przodu barku (mięsień piersiowy mniejszy / proces koracoidalny)
• Czułość wokół łopatki i tylnej torebki na ramię

Zazwyczaj, gdy badani są pacjenci, ich ruchliwość na ramionach jest nieco nienormalna. Często ci sportowcy mają większą rotację zewnętrzną niż oczekiwano (co jest powszechne w rzucaniu sportowców) i nieznacznie zmniejszono rotację wewnętrzną. Pacjenci mogą zauważyć to jako trudność sięgającą aż do grzbietu tak wysoko po stronie chorej, jak ich nie dotknięta strona. Często ci pacjenci mają subtelne ustalenia niestabilności stawu barkowego. Uważa się, że niestabilność barku jest kluczowym składnikiem tego, dlaczego rozwija się wewnętrzne uderzenie.

Testy mogą obejmować badanie rentgenowskie, które zwykle jest normalne. Rezonans magnetyczny na ogół pokazuje pewne siniaki kostne (obrzęk) piłki stawu ramiennego z kulką, częściowe rozdarcie mankietu rotatorów i uszkodzenie obrąbka (chociaż nie jest to zazwyczaj oderwanie obrąbka).

Możliwości leczenia

Większość pacjentów zaczyna od nieinwazyjnych metod leczenia, aby rozwiązać problemy w zakresie mechaniki stawu barkowego. Dlatego skupienie się na leczeniu polega na odzyskaniu normalnego obrotu łopatki i poprawieniu ruchu łopatki podczas ruchu ramienia. Łopatka ma zasadnicze znaczenie dla prawidłowej mechaniki stawu barkowego, ponieważ łopatka zawiera gniazdo stawu barkowego. Jeśli gniazdo nie porusza się w sposób skoordynowany z resztą ramienia, często mogą wystąpić te objawy wewnętrznego uderzenia.

Dobrą wiadomością jest to, że ogromna większość pacjentów, nawet sportowców na wysokim poziomie, może znaleźć ulgę w objawach przy pomocy tych wysiłków terapeutycznych. Kluczem jest ścisła współpraca z doświadczonym terapeutą lub trenerem, który rozumie cel poprawy mechaniki barków. Jeśli skupiamy się wyłącznie na "wzmacnianiu" ramienia, bez nacisku na właściwą mechanikę barku, wyniki mogą nie być tak dobre.

U pacjentów, u których nie udaje się poprawić pomimo skoncentrowanego wysiłku na terapii, istnieje rola artroskopowej operacji barku. Zasadniczo wykonuje się zabieg chirurgiczny w celu usunięcia uszkodzenia mankietu rotatorów lub obrąbka, a także w celu wyeliminowania niestabilności stawu barkowego, która może przyczyniać się do powstania problemu. Na szczęście większość pacjentów może rozwiązać ten przypadek stosując leczenie nielecznicze, ale dla osób bez powodzenia w leczeniu operacja może być dobrą alternatywą.

• Dzielić
• Trzepnięcie
• E-mail
• Tekst

Czy ta strona była pomocna? Dziekuję za odpowiedź! Jakie są twoje obawy? Źródła artykułu

• Drakos MC, i in. "Wewnętrzne uderzenie barku w napowietrznych sportowców" J Bone Joint Surg Am, 2009 01 listopada; 91 (11): 2719 -2728.