Czy powinienem uczestniczyć w Inhibitorach HIV?

Inhibitory wnikania HIV (znane również jako inhibitory fuzji) są klasą leków przeciwretrowirusowych stosowanych w leczeniu HIV. Aktywne cząsteczki leku są w stanie powstrzymać rozmnażanie się wirusa HIV poprzez przyłączenie się do pewnych białek na powierzchni komórki. Są to białka, które HIV musi "odblokować", aby wejść do komórki. Bez środków zaradczych wirus HIV nie może się powielać i tworzyć wielu kopii samego siebie.

Ludzie, którzy są odporni na inne klasy leków przeciw HIV, mogą odnieść korzyści z inhibitorów wejścia, ponieważ mogą one ogólnie pokonać mutacje HIV oporne na leki. Jest to szczególnie dobra wiadomość dla każdego, kto był na leczeniu od lat i znalazł się z coraz mniejszą liczbą opcji leczenia.

Obecnie istnieją dwa inhibitory wejścia HIV zatwierdzone przez Amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków (FDA): Selzentry (marawirok) i Fuzeon (enfuwirtyd).

Antagoniści receptorów Maraviroc i CCR5

Antagonista receptora CCR5 jest rodzajem inhibitora wejścia, który zapobiega wiązaniu się wirusa HIV z białkiem w komórce T CD4 o nazwie CCR5. Receptor CCR5 jest jednym z głównych punktów początkowych dla HIV, szczególnie we wczesnym stadium infekcji. Zapobiegając temu przywiązaniu, wirus HIV nie jest w stanie dostać się do gospodarza i przejąć jego genetyczną maszynerię.

Znany również jako inhibitor wejścia, antagonista receptora CCR5 różni się od innych klas antyretrowirusowych, o ile nie atakuje bezpośrednio wirusa, ale zamiast tego przyłącza się do powierzchni komórki gospodarza.

Różni się także tym, w jaki sposób może przynieść korzyści niektórym ludziom, a nie innym. Dzieje się tak dlatego, że HIV może się różnić w zależności od osoby. Niektóre typy HIV będą wiązać się z gospodarzem przy użyciu receptora CCR5; inni użyją do wejścia czegoś, co nazywa się receptorem CXCR4.

(Zwykle CCR5 jest bardziej widoczny we wczesnej infekcji, podczas gdy CXCR4 jest widoczny w późniejszym stadium choroby.)

Aby to ustalić, lekarze wykorzystają test genetyczny zwany testem trofile, który potwierdza tropizm (orientację) danego wirusa. Jeśli test jest pozytywny dla CCR5, wirus jest określany jako "tropic CCR5", co oznacza, że ​​będzie reagował na lek antagonistyczny wobec CCR5. Natomiast lek nie będzie wpływał na wirus CXCR4-tropic.

Podczas gdy wielu antagonistów CCR5 zostało opracowanych, tylko jeden z nich faktycznie osiągnął rynek:

• Aplaviroc (nazwa kodowa GSK-873140) został przerwany w trakcie badań klinicznych w 2005 r. W wyniku ciężkich działań toksycznych na wątrobę.
• Maraviroc (dostępny pod markami Selzentry w USA i Celsentri za granicą) został zatwierdzony w marcu 2007 r. Do stosowania u wcześniej leczonych pacjentów
• Vicriviroc (nazwa kodowa SCH 417690) został porzucony przez producenta w 2010 r. Po tym, jak nie osiągnął celów w zakresie skuteczności określonych przez producenta.

Wykazano, że jeden zatwierdzony lek, marawirok, osiąga całkowitą supresję wirusa u 60% osób z głęboką opornością na inne leki przeciw HIV. Osoby przyjmujące lek powinny być ściśle monitorowane, ponieważ w niektórych przypadkach mogą powodować poważne działanie toksyczne na wątrobę. Inni mogą odczuwać wysypkę skórną i inne reakcje alergiczne.

Fuzeon i opracowanie inhibitorów syntezy jądrowej

Fuzja jest etapem cyklu życiowego wirusa HIV, który umożliwia wirusowi wiązanie się z komórką gospodarza przed wejściem do niego. Inhibitor fuzji działa poprzez wiązanie się z białkiem gp41 na powierzchni komórki gospodarza i zapobieganie jego łączeniu się z HIV. Bez tej fuzji replikacja HIV zostaje zatrzymana, a infekcja jest odwrócona.

Obecnie, inhibitory fuzji zostały zaprojektowane do dostarczania przez wstrzyknięcie, a nie jako lek doustny. To, w połączeniu z wysokimi kosztami leczenia (około 25 000 USD rocznie), ograniczyło stosowanie leku do leczenia ratującego (gdy wszystkie inne opcje leczenia zostały wyczerpane).

Opracowano wiele kandydatów na inhibitory fuzji, chociaż tylko jeden z nich osiągnął rynek:

• Enfurvitide (dostępny pod marką Fuzeon) został zatwierdzony przez FDA w 2003 roku do stosowania u pacjentów doświadczonych w leczeniu.
• T-1249 został przerwany przez producenta częściowo z powodu nijakiej reakcji na Fuzeon.
• TRI-1144 i TRI-199 są opracowywane od 2003 roku i nie zostały jeszcze poddane próbom klinicznym na dużą skalę.

Jeden zatwierdzony inhibitor fuzji, enfurvitide, wymaga wstrzyknięcia dwa razy na dobę. Działania niepożądane mogą obejmować bezsenność, ból mięśni, depresję, kaszel, mrowienie skóry, duszność, utratę wagi i stwardnienie skóry w miejscu wstrzyknięcia.