Przegląd zespołu cieśni nadgarstka

Pracujesz przy biurku, próbując zignorować mrowienie lub drętwienie, które miałeś przez wiele miesięcy w dłoni i nadgarstku. Nagle ostry, przeszywający ból przeszywa nadgarstek i ramię. Tylko mdla skurcz? Bardziej prawdopodobne jest, że masz zespół cieśni nadgarstka, bolesny postępujący stan spowodowany kompresją kluczowego nerwu w nadgarstku.

1

Co to jest zespół cieśni nadgarstka?

Zespół cieśni nadgarstka występuje, gdy nerw pośrodkowy, który biegnie od przedramienia do ręki, zostaje wciśnięty lub ściśnięty na nadgarstku. Mediana nerwu kontroluje odczucia po stronie dłoni kciuka i palców (choć nie małego palca), a także impulsy do niektórych małych mięśni dłoni, które umożliwiają ruch palców i kciuka.

Tunel nadgarstkowy

Tunel nadgarstka jest wąskim, sztywnym przejściem więzadła i kości u podstawy ręki, w której znajduje się nerw pośrodkowy i ścięgna. Czasami gęstnienie po podrażnionych ścięgnach lub innym obrzęku zwęża tunel i powoduje ucisk nerwu pośrodkowego. Rezultatem może być ból, osłabienie lub drętwienie ręki i nadgarstka, promieniujące ramię.

Chociaż bolesne odczucia mogą wskazywać na inne schorzenia, zespół cieśni nadgarstka jest najczęstszym i powszechnie znanym neuropatią uwięzienia, w której nerwy obwodowe organizmu są kompresowane lub traumatyzowane.

2

Objawy

Objawy zespołu cieśni nadgarstka zwykle zaczynają się stopniowo, z częstym pieczeniem, mrowieniem lub swędzeniem drętwienia dłoni i palców, zwłaszcza kciuka i palca wskazującego i środkowego. Niektórzy chorzy z cieśni kanału nadgarstkowego twierdzą, że ich palce są bezużyteczne i opuchnięte, mimo że widoczny jest niewielki lub żaden obrzęk.

Objawy zespołu cieśni nadgarstka często pojawiają się najpierw w jednej lub obu rękach w nocy, ponieważ wiele osób śpi z nadgarstkami.

Osoba z zespołem cieśni nadgarstka może się obudzić, odczuwając potrzebę "wytrząśnięcia" ręki lub nadgarstka.

Kiedy objawy się pogarszają

Gdy objawy zespołu cieśni nadgarstka nasilają się, ludzie mogą odczuwać mrowienie w ciągu dnia. Zmniejszona siła chwytu może utrudnić:

• tworzą pięść
• chwyć małe przedmioty
• wykonywać inne zadania ręczne

W przewlekłych i / lub nieleczonych przypadkach zespołu cieśni nadgarstka, mięśnie u podstawy kciuka mogą odpaść. Niektórzy ludzie nie są w stanie odróżnić tego, co jest ciepłe od zimnego przez dotyk.

3

Przyczyny

Zespół cieśni nadgarstka jest często wynikiem połączenia czynników, które zwiększają nacisk na nerw pośrodkowy i ścięgna w kanale nadgarstka, a nie na problem z samym nerwem. Najprawdopodobniej zaburzenie to jest spowodowane wrodzonymi predyspozycjami - tunel nadgarstka jest po prostu mniejszy u niektórych ludzi niż u innych.

Inne czynniki przyczyniające się

• uraz lub uraz nadgarstka powodujący obrzęk, taki jak skręcenie lub złamanie
• nadczynność przysadki mózgowej
• niedoczynność tarczycy
• reumatoidalne zapalenie stawów
• problemy mechaniczne w przegubie nadgarstka
• stres w pracy
• wielokrotne używanie wibrujących narzędzi ręcznych
• retencja płynów podczas ciąży lub menopauzy
• rozwój torbieli lub guza w kanale

W niektórych przypadkach nie można zidentyfikować przyczyny zespołu cieśni nadgarstka.

Powtarzające się ruchy

Brak danych klinicznych potwierdzających, czy powtarzające się i mocne ruchy ręki i nadgarstka podczas pracy lub spędzania wolnego czasu mogą powodować zespół cieśni nadgarstka. Powtarzające się ruchy wykonywane podczas normalnej pracy lub innych codziennych czynności mogą powodować powtarzające się zaburzenia ruchu, takie jak:

• zapalenie torebki stawowej
• zapalenie ścięgien

Writer's Cramp

Skurcze pisarza, stan, w którym powtarzająca się aktywność powoduje brak koordynacji ruchów, ból i nacisk palców, nadgarstka lub przedramienia, nie symptom zespołu cieśni nadgarstka.

4

Kto jest zagrożony

Kobiety trzy razy częściej niż mężczyźni rozwijają zespół cieśni nadgarstka, być może dlatego, że sam tunel nadgarstka może być mniejszy u kobiet niż u mężczyzn.

• Dominująca ręka jest zwykle atakowana jako pierwsza i wywołuje najcięższy ból.
• Zespół cieśni nadgarstka występuje zwykle tylko u dorosłych.

Osoby z cukrzycą lub innymi zaburzeniami metabolicznymi, które bezpośrednio wpływają na nerwy organizmu i powodują, że są bardziej podatne na kompresję, również są narażone na duże ryzyko.

Ryzyko pracy

Ryzyko wystąpienia zespołu cieśni kanału nadgarstka nie ogranicza się do ludzi w jednej branży lub do pracy, ale jest szczególnie powszechne u osób wykonujących pracę w linii produkcyjnej, takich jak:

• produkcja
• szycie
• wykończeniowy
• czyszczenie
• pakowanie mięsa, drobiu lub ryb

W rzeczywistości zespół cieśni nadgarstka jest trzy razy bardziej powszechny wśród asemblerów niż wśród personelu wprowadzającego dane. Badanie przeprowadzone przez Klinikę Mayo wykazało, że intensywne korzystanie z komputera (do 7 godzin dziennie) miało miejsce nie zwiększyć ryzyko wystąpienia zespołu cieśni nadgarstka u osoby.

Inne fakty

Szacuje się, że trzy na każde 10 000 pracowników traci czas pracy z powodu zespołu cieśni nadgarstka. Połowa z tych pracowników straciła ponad 10 dni pracy. Szacuje się, że średni koszt życia zespołu cieśni nadgarstka, w tym rachunki medyczne i czas stracony z pracy, wynosi ponad 30 000 USD dla każdego poszkodowanego pracownika.

5

Diagnoza

Wczesna diagnoza i leczenie są ważne, aby uniknąć trwałego uszkodzenia nerwu pośrodkowego. Badanie fizyczne rąk, ramion, ramion i szyi może pomóc określić, czy dolegliwości pacjenta są związane z codziennymi czynnościami lub zaburzeniami leżącymi u podłoża i mogą wykluczyć inne bolesne stany naśladujące zespół cieśni nadgarstka. Nadgarstek jest badany na:

• czułość
• obrzęk
• ciepło
• odbarwienie

Każdy palec powinien zostać przetestowany pod względem czucia, a mięśnie u podstawy ręki powinny zostać zbadane pod kątem siły i oznak atrofii. Rutynowe testy laboratoryjne i prześwietlenia mogą ujawnić:

• cukrzyca
• artretyzm
• złamania

Obecność zespołu cieśni nadgarstka sugeruje się, gdy jeden lub więcej objawów, takich jak mrowienie lub zwiększenie drętwienia, odczuwalne jest w palcach w ciągu 1 minuty. Lekarze mogą również poprosić pacjentów, aby spróbowali wykonać ruch, który wywoła objawy.

Testy

Często konieczne jest potwierdzenie diagnozy za pomocą testów elektrodiagnostycznych.

• W badanie przewodnictwa nerwowego, elektrody są umieszczone na dłoni i nadgarstku. Stosuje się małe wstrząsy elektryczne i mierzy się prędkość, z jaką nerwy przekazują impulsy.
• W elektromiografia, cienka igła jest wprowadzana do mięśnia, aktywność elektryczna oglądana na ekranie może określić stopień uszkodzenia nerwu pośrodkowego.
• Obrazowanie ultrasonograficzne może wykazywać zaburzenia ruchu nerwu pośrodkowego.
• Rezonans magnetyczny może pokazać anatomię nadgarstka, ale do tej pory nie był szczególnie przydatny w diagnozowaniu zespołu cieśni nadgarstka.

Lekarze mogą również używać specyficznych testów, aby spróbować wytworzyć objawy zespołu cieśni nadgarstka.

• Test Tinela:W teście Tinela lekarz dotyka lub naciska na nerw pośrodkowy w nadgarstku pacjenta. Test jest pozytywny, gdy mrowienie w palcach lub wynikowe doznanie podobne do wstrząsu występuje.
• Test Phalena:Test Phalena, czyli zginanie nadgarstka, polega na tym, że pacjent trzyma swoje przedramiona w pozycji wyprostowanej, wskazując palce i naciskając grzbiety dłoni razem.

6

Leczenie

Leczenie zespołu cieśni nadgarstka powinno rozpocząć się tak wcześnie, jak to możliwe, pod kierunkiem lekarza. Przyczyny leżące u podstaw zespołu cieśni nadgarstka należy najpierw leczyć:

• cukrzyca
• artretyzm

Początkowe leczenie

Początkowe leczenie zespołu cieśni kanału nadgarstka zazwyczaj polega na odpoczynku dotkniętej dłoni i nadgarstku przez co najmniej 2 tygodnie, unikaniu działań, które mogą pogorszyć objawy, i unieruchamianiu nadgarstka w szynie, aby uniknąć dalszego uszkodzenia spowodowanego skręceniem lub zgięciem. W przypadku stanu zapalnego stosowanie zimnych paczek może pomóc zmniejszyć obrzęk.

Alternatywne terapie

Akupunktura i chiropraktyczna opieka przyniosły korzyści niektórym pacjentom, ale skuteczność pozostaje niesprawdzona. Wyjątkiem jest joga, której działanie zmniejsza ból i poprawia siłę uchwytu.

7

Leki i leczenie nieoperacyjne

W niektórych przypadkach różne leki mogą złagodzić ból i obrzęk związany z zespołem cieśni nadgarstka.

Objawy, które były obecne przez krótki czas lub zostały spowodowane przez forsowną aktywność mogą być złagodzone przez niesteroidowe leki przeciwzapalne, takie jak:

• aspiryna
• ibuprofen
• inne nieopresyjne środki przeciwbólowe

Doustne leki moczopędne ("pigułki na wodę") mogą również zmniejszać obrzęk.

Kortykosteroidy, takie jak prednizon, wstrzykiwane bezpośrednio do nadgarstka lub przyjmowane doustnie, mogą złagodzić nacisk na nerw pośrodkowy i zapewnić natychmiastową, czasową ulgę osobom z łagodnymi lub przerywanymi objawami. (Uwaga: osoby chore na cukrzycę i osoby z cukrzycą powinny pamiętać, że długotrwałe stosowanie kortykosteroidów może utrudniać regulację poziomu insuliny, nie należy przyjmować ich bez recepty).

Ponadto niektóre badania pokazują, że suplementy witaminy B6 (pirydoksyny) mogą złagodzić objawy zespołu cieśni nadgarstka.

Ćwiczenie

Ćwiczenia rozciągające i wzmacniające (takie jak ćwiczenia ślizgające ścięgno) mogą być pomocne u osób, u których objawy się zmniejszyły. Ćwiczenia te mogą być nadzorowane przez fizjoterapeutę, który jest przeszkolony w zakresie ćwiczeń fizycznych w celu leczenia upośledzeń fizycznych lub terapeuty zajęciowego, który jest przeszkolony w ocenie osób z upośledzeniem fizycznym i pomaga im w rozwijaniu umiejętności poprawy ich zdrowia i dobrego samopoczucia.

8

Opcje chirurgiczne

• Zwolnienie tunelu jest powszechną procedurą chirurgiczną. Zasadniczo zaleca się, jeśli objawy utrzymują się przez 6 miesięcy, operacja polega na odcięciu pasma tkanki wokół nadgarstka, aby zmniejszyć nacisk na nerw pośrodkowy. Chirurgia odbywa się w znieczuleniu miejscowym i robi nie wymagać noclegu w szpitalu. Wielu pacjentów wymaga operacji na obu rękach.
• Operacja z otwartym uwalnianiem, tradycyjna chirurgia korekcji tunelu nadgarstka, polega na wykonaniu nacięcia do 2 cali w nadgarstku, a następnie przecięciu więzadła karkowego, aby powiększyć tunel nadgarstka. Operacja jest zwykle przeprowadzana ambulatoryjnie w znieczuleniu miejscowym.
• Chirurgia endoskopowa może umożliwić szybsze odzyskanie funkcji i mniejszy dyskomfort pooperacyjny niż tradycyjna operacja typu "open release". Chirurg wykonuje dwa nacięcia w nadgarstku i dłoni, wkłada kamerę przymocowaną do rurki, obserwuje tkankę na ekranie i przecina więzadło nadgarstka. Ta dwu-portalowa chirurgia endoskopowa, zwykle wykonywana w znieczuleniu miejscowym, jest skuteczna i minimalizuje blizny i blizny. Dostępna jest również jedna endoskopowa operacja.

Poprawa

Chociaż objawy można złagodzić natychmiast po operacji, całkowite wyleczenie może trwać miesiące. Niektórzy pacjenci mogą mieć:

• infekcja
• uszkodzenie nerwów
• sztywność / ból na blizny

Czasami nadgarstek traci siłę, ponieważ więzadło nadgarstka jest ścięte. Pacjenci powinni przejść fizykoterapię, aby przywrócić siłę nadgarstka. Niektórzy mogą potrzebować dostosować obowiązki lub zmienić pracę po odzyskaniu.

9

Zapobieganie

W miejscu pracy pracownicy mogą:

• przeprowadzić warunkowanie w miejscu pracy
• wykonywać ćwiczenia rozciągające
• rób częste przerwy na odpoczynek
• nosić szyny, aby utrzymać nadgarstki prosto
• używaj prawidłowej pozycji i pozycji nadgarstka

Ergonomia

Noszenie rękawiczek bez palców może pomóc w utrzymaniu rąk w cieple i elastyczności. Stacje robocze, narzędzia i uchwyty narzędzi oraz zadania mogą być przeprojektowane, aby nadgarstek pracownika mógł utrzymać naturalną pozycję podczas pracy. Miejsca pracy można obracać wśród pracowników.

Pracodawcy mogą opracowywać programy z zakresu ergonomii, procesu dostosowywania warunków pracy i zapotrzebowania na pracę do możliwości pracowników. Jednak badania mają nie Konsekwentnie wykazano, że te zmiany w miejscu pracy zapobiegają wystąpieniu zespołu cieśni nadgarstka.