Jak leczy się wirusa brodawczaka ludzkiego (HPV)

W większości przypadków układ immunologiczny będzie w stanie sam usunąć wirusa brodawczaka ludzkiego (HPV) w ciągu 18-24 miesięcy, zwykle bez długotrwałych konsekwencji, choć nie zawsze tak jest. Ponieważ nie ma leków dostępnych do leczenia aktywnego zakażenia HPV, leczenie HPV obejmuje rozwiązywanie objawów HPV i monitorowanie wszelkich zmian w skórze lub komórkach śluzówki; oprócz powodujących brodawki narządów płciowych ponad 30 z około 150 wirusów, które tworzą HPV, jest związanych z rakami szyjnymi, odbytniczymi i innymi.

Opcje leczenia HPV są w dużej mierze oparte na tym, czy dana osoba ma jedną lub więcej z następujących cech:

• Bezobjawowe zakażenie
• Brodawki narządów płciowych
• Nieprawidłowe zmiany w komórkach (dysplazja) szyjki macicy, pochwy, sromu, odbytu, penisa, jamy ustnej lub gardła

Spójrzmy na każdy z nich indywidualnie.

Infekcja bezobjawowa

Gdy infekcja HPV przebiega bezobjawowo (bez objawów), nie zaleca się specjalnego leczenia. Infekcje te są często identyfikowane, jeśli partner seksualny osoby rozwinie brodawki narządów płciowych.

Jeśli kobieta uzyska wynik pozytywny na zakażenie HPV szyjki macicy, ale ma prawidłową wymaz Papę, lekarz może wykonać jedną z dwóch czynności:

• Zaplanuj kolejną rundę testów w ciągu 12 miesięcy. Jeśli wyniki są normalne, możesz wrócić do normalnego screeningu. Jeśli tak nie jest, potrzebne będą dodatkowe testy.
• Wykonaj test HPV, aby zidentyfikować dwa wysoce ryzykowne szczepy HPV (HPV 16 i HPV 18), które stanowią 70 procent wszystkich przypadków raka szyjki macicy. Jeśli wyniki są negatywne (co oznacza, że ​​nie zostały zainfekowane tymi konkretnymi wirusami), możesz zostać ponownie przetestowany w ciągu 12 miesięcy jako zabezpieczenie. Jeśli wyniki są pozytywne, potrzebne będą dodatkowe testy.

Chociaż nie ma konkretnych zaleceń ani testów HPV dostępnych dla mężczyzn, osoby uważane za osoby z wysokim ryzykiem, a mianowicie mężczyźni, którzy uprawiają seks z mężczyznami (MSM), którzy angażują się w odbieral- ny seks analny, mogą poddać się badaniu cytoplazmatycznemu w celu sprawdzenia dysplazji. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku MSM, u których występuje HIV.

Jeśli zostanie potwierdzone, że pacjent ma HPV, ale nie ma objawów, może zostać poproszony o szczepienie przeciwko HPV w celu ochrony przed najpowszechniej występującymi szczepami wysokiego ryzyka HPV. Szczepienie zaleca się do wieku 26 lat dla kobiet i 21 lat dla mężczyzn.

Osoby o wysokim ryzyku mogą zostać zaszczepione w dowolnym momencie. Partnerzy seksualni powinni również wziąć pod uwagę szczepienie.

Brodawki narządów płciowych

Choć brodawki narządów płciowych są nieładne i niewygodne, generalnie nie stanowią większego problemu ryzyko dla zdrowia. Większość z nich jest spowodowana przez dwa szczepy niskiego ryzyka, znane jako HPV 6 i HPV 11, które stanowią około 90 procent wszystkich ognisk na brodawki narządów płciowych.

Niektóre brodawki narządów płciowych mogą ustąpić same, zwykle w ciągu roku.Inne mogą wymagać leczenia w domu za pomocą miejscowych kremów przepisanych przez lekarza.

Inne metody leczenia brodawek narządów płciowych obejmują:

• Krioterapia (zamrażanie brodawek z ciekłym azotem)
• Elektrokauteryzacja (zużywając energię elektryczną, aby spalić brodawki)
• Chirurgia
• Laseroterapia
• Kwas trichlorooctowy (stosowany miejscowo w celu stopniowego usuwania brodawki)

Brodawki narządów płciowych nigdy nie powinny być uważane za normalne i nie należy ich leczyć w domu bez wcześniejszego kontaktu z lekarzem. Podczas gdy większość brodawek okaże się łagodna, inne mogą wymagać dalszych badań, szczególnie jeśli krwawią, są w stanie zapalnym, rozprzestrzeniają się, są oporne na leczenie lub mają nietypowy wygląd.

Dysplazja

Zakażenie niektórymi szczepami wysokiego ryzyka HPV może prowadzić do nieprawidłowych zmian w tkankach narządów płciowych lub odbytu. Znane jako dysplazja, zmiany te mogą różnić się od nasilenia od łagodnego (niskiej jakości) do ciężkiego (wysokiego stopnia). Podczas gdy łagodna dysplazja zwykle ustępuje samoistnie, umiarkowana do ciężkiej dysplazja może rozwinąć się we wczesną postać nowotworu znanego jako rak in situ (CIS).

Rozpoznanie można wykonać, wykonując biopsję i analizując tkanki w laboratorium.

• W przypadku osób z niską dysplazją lekarze zwykle stosują podejście polegające na czuwaniu i czekaniu.
• W przypadku osób z umiarkowaną do wysokiej dysplazją leczenie wymagałoby usunięcia uszkodzonej tkanki za pomocą pętli elektrochirurgicznej procedury wycięcia (LEEP), biopsji stożka, krioterapii lub innych technik chirurgicznych.

Ważne jest, aby pamiętać, że dysplazja nie jest rakiem. Usunięcie tkanki polega po prostu na zmniejszeniu ryzyka, że ​​komórki dysplastyczne staną się nowotworowe (nowotworowe).

Leczenie dysplazji (szyjki macicy, odbytu, penisa lub krtani) traktuje tylko objawy infekcji, a nie samą infekcję. Osoby, u których zdiagnozowano dysplazję, będą musiały być ściśle monitorowane pod kątem nawrotów. Jest to szczególnie ważne, jeśli infekcja HPV trwa dłużej niż dwa lata.

Rozważania

Infekcja HPV może być niepokojąca, ale daje możliwość złapania problemu, zanim stanie się poważny lub nawet zagraża życiu.

Ogólnie rzecz biorąc, leczenie HPV ma kilka komplikacji. Wiele zabiegów objętych jest, przynajmniej częściowo, ubezpieczeniem zdrowotnym. Dostępne są programy pomocy dla pacjentów i współpłacenia, aby pomóc w kosztach szczepień.

Kobiety, które wymagają częstszych zabiegów i biopsji, mogą mieć zwiększone ryzyko porodu przedwczesnego lub niskiej urodzeniowej masy ciała. Samo leczenie HPV nie ma bezpośredniego wpływu na szanse zajścia w ciążę. Co więcej, HPV rzadko przechodzi z matki na dziecko w czasie ciąży.

W mało prawdopodobnym przypadku rozpoznania raka pamiętaj, że wczesne leczenie daje największą szansę na najlepszy wynik. Kiedy będziesz się zajmować swoją diagnozą HPV, powiedz tym, których kochasz, o strategiach zapobiegania, które mogą im pomóc.

Co możesz zrobić, aby obniżyć ryzyko HPV? Czy ta strona była pomocna? Dziekuję za odpowiedź! Jakie są twoje obawy? Źródła artykułu

• Amerykańskie Towarzystwo Onkologiczne. "Testowanie HPV i HPV." Atlanta, Georgia; zaktualizowano 9 października 2017 r.
• Khan, M. i Smith-McCune, K. "Leczenie prekogników szyjki macicy: Powrót do podstaw." Obstet Gynecol. 2014; 123 (6): 1339-43. DOI: 10.1097 / AOG.0000000000000287.
• Lopaschuk, C. "Nowe podejście do zarządzania brodawki narządów płciowych." Can Fam Physician. 2013; 59(7):731-36.