Rytmy okołodobowe i ich wpływ na sen

Rytmy okołodobowe mogą być najtrudniejszą koncepcją do zrozumienia w świecie medycyny snu. Jest dużo mylącego języka i opiera się on na nauce, która nie jest łatwo dostępna. Na szczęście można uzyskać podstawową wiedzę na temat rytmów okołodobowych, co może pomóc w wyjaśnieniu niektórych przypadków bezsenności, senności w ciągu dnia i innych zaburzeń snu.

Obrót Ziemi

Ziemska 23-godzinna i 56-minutowa codzienna rotacja zapewnia przewidywalne rytmy aktywności światła, temperatury, żywności i drapieżnika. Poprzez ewolucję adaptacyjną, nasz metabolizm organizmu - a nawet nasze - zachowania są zaprogramowane, aby reagować na ten dokładny czas.

W 1959 r. Franz Halberg ukuł termin okołodobowy, od łacińskiego oznaczającego "około jednego dnia". Opisuje on liczne przybliżone 24-godzinne cykle generowane w prawie każdym organizmie na planecie.

Zegar wewnętrzny

W naszym ciele istnieje system, który mierzy czas i synchronizuje wiele procesów wewnętrznych z codziennymi zdarzeniami w środowisku. Niektóre z tych ważnych procesów obejmują:

• Sen i czuwanie
• Metabolizm
• Temperatura ciała w rdzeniu
• Poziom kortyzolu
• Poziomy melatoniny
• Inne hormony (hormon wzrostu, hormon tarczycy itp.)

Kontrola tych wzorów jest wbudowana w nasz genetyczny makijaż. Maszyna synchronizuje rytmy, które utrzymają się niezależnie od zewnętrznych wpływów.

Pierwszy gen ssaczych, Zegar, został zidentyfikowany w 1994 roku. Zidentyfikowano wiele dodatkowych genów, które stanowią rdzeń zegara molekularnego, który powoduje inne funkcje komórkowe, tkankowe i narządowe.

Każda komórka w naszym ciele działa zgodnie z rytmem okołodobowym, niezwykłą symfonią reakcji biochemicznych, które są doskonale dopasowane do czasu w oparciu o dostępne zasoby i zaaranżowane przez niewielką grupę komórek w przedniej części podwzgórza mózgu. Poprzez hormony i inne jeszcze nieokreślone wpływy, centralny stymulator koordynuje zegary obwodowe, które są obecne w komórkach tak różnych, jak komórki, wątroba i tkanki tłuszczowe.

Światło jest postrzegane przez oczy i wędruje przez siatkówkę do nerwów wzrokowych. Nad chiazmą wzrokową, gdzie dwa nerwy wzrokowe krzyżują się za oczami, znajduje się jądro suprachiasmatyczne (SCN). To jest główny zegar ciała. Łączy on liczne procesy fizjologiczne opisane w czasie światła i ciemności w środowisku.

Wzorce te będą się utrzymywać bez zewnętrznych sygnałów czasu, ale mogą się nieznacznie różnić od geologicznej długości dnia. W rezultacie, w oderwaniu od resetowania wskaźników, czas tych procesów może stopniowo zostać zsynchronizowany. Stopień przesunięcia może zależeć od naszego programu genetycznego lub tau, ponieważ większość ludzi ma wewnętrzny zegar, który działa dłużej niż 24 godziny.

Rozumie się, że nasza genetyka i interakcja z innymi czynnikami środowiskowymi - zwłaszcza ekspozycja na poranne światło słoneczne - może mieć istotny wpływ na resetowanie wewnętrznego zegara. Te zewnętrzne wpływy nazywane są zeitgebers, niemiecki dla "dawców czasu".

Brak synchronizacji

Kiedy wewnętrzny zegar jest źle ustawiony względem naszego środowiska lub obowiązków społecznych, mogą wystąpić zaburzenia okołodobowe, takie jak opóźnione i zaawansowane zespoły fazy snu. Przy całkowitym odłączeniu od percepcji światła, jak to ma miejsce w całkowitej ślepocie, pojawia się rytm Non-24.

Stany te często wiążą się z bezsennością i nadmierną sennością w ciągu dnia, a także z nieprawidłowościami w rytmie snu i czuwania, które powodują dysfunkcję społeczną i zawodową. Na szczęście leczenie zaburzeń okołodobowych może być bardzo skuteczne, a lekarz snu z certyfikatem na pokładzie może zapewnić pomocne wskazówki i zasoby.

• Dzielić
• Trzepnięcie
• E-mail
• Tekst

Czy ta strona była pomocna? Dziekuję za odpowiedź! Jakie są twoje obawy? Źródła artykułu

• Lewy, AJ et al. "Faza przesuwająca zegar okołodobowy człowieka za pomocą melatoniny". Behav Brain Res. 1996;73:131-134.
• Peters, BR. "Nieregularne pory i przebudzenia". Ocena skarg na sen. Klinika Sleep Med. 9(2014)481-489.
• Piggins, HD. "Ludzkie geny zegarowe." Ann Med. 2002;34(5)394-400.

• Reid, KJ and Zee, PC. "Zaburzenia okołodobowe cyklu snu i czuwania", w Zasady i praktyki medycyny snu. Edytowane przez Kryger MH, Roth T, Dement WC. St. Louis, Missouri, Elsevier Saunders, 2011, s. 470-482.

• Sack, RL i Lewy, AJ. "Zaburzenia rytmu okołodobowego: lekcje od niewidomych". Sleep Medicine Reviews. 2001;5(3):189-206.