Jak leczy się chorobę Leśniowskiego-Crohna

Choroba Leśniowskiego-Crohna jest przewlekłą chorobą zapalną jelit, która wpływa przede wszystkim na wyściółkę przewodu pokarmowego. Chociaż nie można go wyleczyć, istnieją leki, takie jak sterydy i leki immunosupresyjne, które mogą spowolnić postęp choroby i pomóc w osiągnięciu przedłużonych okresów remisji. Można również leczyć objawy za pomocą diety, wypróżnień i zwiększonego spożycia błonnika rozpuszczalnego. Jeśli choroba Leśniowskiego-Crohna powoduje uszkodzenie jelit, takie jak perforacja lub zablokowanie, może być konieczna operacja.

Podczas gdy choroba Leśniowskiego-Crohna może wywoływać wielki niepokój i frustrację, dzięki ścisłej współpracy z lekarzem i gastroenterologiem, w końcu będziesz w stanie znaleźć terapię zdolną zminimalizować objawy i pomóc ci żyć w pełni i produktywnie.

Recepty

Dla większości osób cierpiących na chorobę Leśniowskiego-Crohna, leczenie na receptę jest konieczne do długotrwałej kontroli postępu choroby. Można stosować różne leki. Można je podzielić na pięć klas, z których każda ma inny mechanizm działania odpowiedni dla różnych stadiów choroby.

Aminosalicylany

Aminosalicylany pomagają kontrolować stan zapalny i są typowo stosowane u nowo zdiagnozowanych osób z łagodnymi objawami. Są one dostępne w postaci tabletek, płynów, czopków i lewatyw i mogą być stosowane na bieżąco w celu utrzymania choroby w stanie remisji.

Podczas gdy eksperci nie do końca rozumieją, jak działają, uważa się, że aminosalicylany hamują wytwarzanie zapalnych środków chemicznych znanych jako cytokiny. Opcje obejmują:

• Asacol (mesalamina)
• Azulfidyna (sulfasalazyna)
• Colazal (balsalazyd)
• Dipentum (olsalazine)

Działania niepożądane obejmują biegunkę, bóle głowy i zgagę.

Antybiotyki

Antybiotyki są stosowane w leczeniu zakażeń bakteryjnych występujących powszechnie u osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna. Mogą wystąpić w wyniku pęknięcia (cięcia lub rozdarcia w jelicie) lub przetoki (powstanie dziury w przewodzie pokarmowym, przez którą może wyciekać płyn). Stosowany będzie antybiotyk o szerokim spektrum działania, zdolny do zabijania wielu szczepów bakterii.

Antybiotyki najczęściej przepisywane w leczeniu Leśniowskiego-Crohna to:

• Cipro (ciprofloxacin)
• Flagyl (metronidazol)

Podczas gdy typowe są doustne antybiotyki, ciężkie przypadki mogą wymagać dożylnego podania antybiotyków w szpitalu. Do działań niepożądanych należą: nudności, biegunka, ból głowy, zawroty głowy i metaliczny smak w ustach.

Kortykosteroidy

Kortykosterydy, znane również jako steroidy, temperują układ odpornościowy jako całość i, dzięki temu, szybko zmniejszają ogólnoustrojowe zapalenie całego ciała. Kortykosteroidy są najczęściej dostarczane w postaci tabletek, ale można je również przepisać w postaci dożylnej lub lewatywy w cięższych przypadkach.

Opcje obejmują:

• Entocort EC (budesonide), wyspecjalizowany kortykosteroid, który atakuje tylko jelita
• Medrol (metyloprednison)
• Prednison

Kortykosteroidy są zalecane tylko do krótkotrwałego stosowania.

Kortykosteroidy nie są skuteczne w zapobieganiu flarom i dlatego są rzadko stosowane w terapii podtrzymującej. Ponadto długotrwałe stosowanie może powodować niepożądane i potencjalnie poważne skutki uboczne, w tym wysokie ciśnienie krwi, trądzik, zmiany nastroju, zaćmę, jaskrę, cukrzycę i osteoporozę.

Z tych powodów kortykosteroidy są przepisywane w możliwie najniższej dawce przez najkrótszy okres czasu. Częste krótkotrwałe stosowanie również nie jest zalecane.

Immunomodulatory

Leki te również łagodzą układ odpornościowy jako całość, ale są przyjmowane na bieżąco.Leki te są stosowane w leczeniu wielu zaburzeń autoimmunologicznych i zaburzeń immunologicznych i są zwykle wskazane dla osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna, którzy nie zareagowali na aminosalicylany lub kortykosteroidy. (Uwaga: kortykosteroidy i leki biologiczne są również silnymi modulatorami układu odpornościowego, chociaż nie są uważane za część tej klasy leków).

Immunomodulatory mogą być dostarczane za pomocą pigułki lub dożylnie. Wybór leku zależy od ciężkości objawów i leków, na które pacjent był wcześniej wystawiony. Doustne formulacje na ogół działają dłużej niż te dożylne.

Wśród zatwierdzonych opcji:

• Imuran (azatiopryna) jest dostarczany w formie tabletek i może trwać od trzech do sześciu miesięcy, zanim poczują się korzyści z leczenia.
• Purinetol (6-MP, merkaptopurynę) to kolejny preparat doustny, który może zająć nawet sześć miesięcy.
• Cyklosporyna ma szybki początek działania (od jednego do dwóch tygodni), ale należy ją podawać dożylnie w dużych dawkach. Generalnie stosuje się go, dopóki wolniej działająca formulacja doustna nie zacznie w pełni działać.
• Prograf (takrolimus) jest dostarczany w postaci tabletek i jest szczególnie przydatny dla osób ze zdiagnozowaną przetoką.
• Metotreksat jest stosowany tylko wtedy, gdy nie można tolerować innych immunomodulatorów. Jest on podawany raz na tydzień w infuzji dożylnej w klinice.

Miejscowa wersja Prografu jest również dostępna w leczeniu rzadkiej choroby wrzodowej skóry zwanej piodermią gangreosum, która czasami rozwija się u osób z ciężką chorobą Crohna.

Skutki uboczne immunomodulatorów to zmęczenie, nudności, wymioty, zapalenie trzustki, upośledzenie czynności nerek i zwiększone ryzyko infekcji.

Leki biologiczne

Biologie to zazwyczaj duże białka produkowane, często z zaawansowanymi technikami molekularnymi, w żywych organizmach. Zrewolucjonizowali leczenie CD. W przeciwieństwie do immunomodulatorów, środki biologiczne wpływają tylko na określoną część odpowiedzi immunologicznej, a nie na całość. W rezultacie zapewniają bardziej ukierunkowaną formę terapii o krótszym czasie narastania (zwykle od czterech do sześciu tygodni). Biologię podaje się we wstrzyknięciu podskórnym (pod skórę) lub dożylnie co sześć do ośmiu tygodni.

Biologie są zwykle stosowane u osób z umiarkowaną lub ciężką chorobą Crohna, którzy nie zareagowali na inne formy leczenia. Niektórzy lekarze zaczęli stosować leki biologiczne jako terapię pierwszego rzutu w nadziei, że mogą one zmienić przebieg choroby w perspektywie długoterminowej.

Ogólnie rzecz biorąc, leki biologiczne mogą być stosowane raczej wcześniej niż później u osób, które zostały zdiagnozowane w młodszym wieku, leczonych częstymi kortykosteroidami i których choroba ogranicza się do jelita cienkiego.

Biologię można podzielić na trzy klasy: antagonistów integryny, inhibitory interleukiny i inhibitory czynnika martwicy nowotworów (TNF). Każdy blok pewne białko związane z zapaleniem.

Środki biologiczne powszechnie stosowane w leczeniu choroby Leśniowskiego-Crohna obejmują:

• Cimzia (certolizumab pegol), inhibitor TNF podawany we wstrzyknięciu
• Entyvio (vedolizumab), antagonista integryny dostarczony dożylnie
• Humira (adalimumab), inhibitor TNF podawany we wstrzyknięciu
• Remicade (infliksymab), inhibitor TNF podawany we wstrzyknięciu lub dożylnie
• Stelara (ustekinumab), inhibitor interleukiny podawany we wstrzyknięciu lub dożylnie

Częste działania niepożądane obejmują bóle głowy, zmęczenie, niestrawność żołądka, biegunkę, zakażenie górnych dróg oddechowych, zakażenie dróg moczowych i wysypkę.

Dieta

Ważne jest także unikanie żywności lub substancji, które mogą wywoływać lub nasilać objawy. Może to obejmować dietę eliminacyjną, która polega na metodycznym wykluczaniu i ponownym wprowadzaniu pewnych pokarmów, aby zobaczyć, jak reaguje twoje ciało. Takie postępowanie może nie tylko pomóc w określeniu twoich konkretnych dietetycznych czynników wyzwalających, ale także pomóc w zaprojektowaniu diety podtrzymującej, która utrzyma twoją chorobę w ciągłej remisji.

Dieta o niskiej zawartości

Jeśli wystąpi nagły wzrost objawów, należy unikać niepotrzebnego obciążania przewodu pokarmowego.

W tym celu niektórzy lekarze zalecają stosowanie diety o niskiej zawartości pozostałości, szczególnie jeśli zdiagnozowano ci zwężenie jelita krętego (niższe jelito cienkie). Dieta o niskiej zawartości pozostałości polega na pominięciu wszystkich pokarmów, które pozostają w dużym stopniu niestrawione i zostają "przeciągnięte" w kale.

Należą do nich żywność, taka jak łuski kukurydzy, nasiona, całe ziarna, surowe warzywa, fasola, wędliny, twarde mięso, popcorn i chrupiące masło orzechowe.

Wśród niektórych pokarmów, które można jeść na diecie o niskiej zawartości pozostałości:

• sos jabłkowy
• Kurczak (pieczony lub gotowany bez skóry)
• Krakersy i zwykłe ciasteczka (takie wafle waniliowe)
• Krem z pszenicy
• Ryba
• Sok owocowy bez miąższu
• Chude mięso
• Masło orzechowe (gładkie)
• Obrane miękkie owoce
• Ziemniak (bez skóry)
• Dobrze ugotowane warzywa
• Biały ryż i makaron
• chleb pszenny
• Jogurt (gładki)

Podczas gdy dieta o niskiej zawartości pozostałości może przynieść znaczną ulgę w ostrym zapaleniu, obecne badania sugerują, że powinna ona być stosowana tylko jako rozwiązanie krótkoterminowe. Przedłużający się brak błonnika pokarmowego może w rzeczywistości mieć odwrotny wpływ na ludzi z chorobą Leśniowskiego-Crohna, zwiększając zarówno częstotliwość, jak i nasilenie objawów.

Płynna dieta i odpoczynek jelit

Jeśli objawy są szczególnie ciężkie, lekarz może zalecić wypróżnienie na okres od kilku dni do kilku tygodni. Może to początkowo obejmować płynną dietę z odpowiednimi suplementami żywieniowymi, aby jak najmniej obciążać jelito. Reszta łóżka może być również potrzebna.

W okresie przerwy w jelitach lekarz przygotuje listę wysokokalorycznych płynnych pokarmów, zaczynając od płynów bezalkoholowych i odżywczych koktajli (wyprodukowanych na bazie białka serwatki lub innych podstawowych preparatów mlecznych). Wstrząsy są szczególnie ważne, ponieważ zapewniają one wystarczającą ilość błonnika, białka i składników mineralnych w ramach diety o zwiększonej kaloryczności. Kiedy objawy zaczynają ustępować, można stopniowo wprowadzać puréed i miękkie pokarmy (takie jak płatki owsiane i jajecznica), aż do momentu, w którym będziesz w stanie znieść stałe pokarmy.

Jak pełna dieta płynna może pomóc ci jeść po operacji

Podczas gdy wypróżnianie jest idealnie wykonywane w domu, może być konieczna hospitalizacja, jeśli nie jesteś w stanie strawić jakiegokolwiek jedzenia. W niektórych przypadkach odżywianie może wymagać dostarczenia przez kroplówkę lub wąż dożylny wprowadzony do żołądka. To jednak nie jest powszechne.

Środki zaradcze dostępne bez recepty

Lekami dostępnymi bez recepty (OTC) można leczyć łagodny ból i łagodzić biegunki o umiarkowanym lub ciężkim przebiegu.

W przypadku bólu, Tylenol (acetaminofen) może często zapewniać skuteczne łagodzenie bólu u osób z łagodną chorobą Crohna. Z drugiej strony należy unikać niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), takich jak aspiryna, Aleve (naproksen) i Advil (ibuprofen), ponieważ mogą one często powodować krwawienie z przewodu pokarmowego i wrzody.

Biegunkę można leczyć krótkim cyklem leków przeciwbiegunkowych. Istnieją dwa leki OTC powszechnie zalecane do krótkotrwałego stosowania:

• Imodium (loperamid)
• Łomotil (difenoksylan)

Obydwa działają poprzez spowolnienie skurczów jelit, dzięki czemu jelita mogą wchłonąć część nadmiaru wody. Tak skuteczne, jak leki przeciwbiegunkowe, należy stosować wyłącznie pod kierunkiem lekarza. Nadużywanie może prowadzić do rzadkiego, ale potencjalnie zagrażającego życiu stanu zwanego toksycznym megakolonem, w którym okrężnica nagle rozszerza się i nie jest w stanie się skurczyć, umożliwiając szybkie nagromadzenie gazu i toksyn.

Suplementacja witaminy

Ludzie z chorobą Leśniowskiego-Crohna często rozwijają niedobory witamin lub minerałów z powodu przewlekłego upośledzenia w układzie pokarmowym. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku witaminy D, wapnia i witaminy B12, z których każda jest wchłaniana w jelicie cienkim.

W tym celu codzienne 800 IU suplementu witaminy D i 1 500 mg suplementu wapnia może być bezpiecznie stosowane w przypadku stwierdzenia niedoboru. Należy unikać nadużywania tych suplementów, ponieważ może to prowadzić do kamieni nerkowych, nieprawidłowych rytmów serca, a nawet uszkodzenia nerek.

Osoby z ciężkim niedoborem witaminy B12 (zwykle te, które przeszły operację jelit, patrz poniżej) mogą odnieść korzyści z comiesięcznej iniekcji domięśniowej lub raz w tygodniu sprayu do nosa witaminy B12.

Niedobór kwasu foliowego może również wystąpić u osób przyjmujących azulfidynę lub metotreksat. Codzienny 1 mg dodatek kwasu foliowego może zazwyczaj przeciwdziałać temu deficytowi.

Porozmawiaj ze swoim lekarzem, aby ustalić, który suplement witaminy lub dawka jest odpowiednia dla Ciebie.

Chirurgia

Podczas gdy operacja nie może wyleczyć choroby Leśniowskiego-Crohna, może leczyć komplikacje i często pomaga przywrócić prawidłową pracę jelit. Wskazania do zabiegu mogą obejmować niedrożność jelit, nadmierne krwawienie, ropień, pęknięcie jelit i toksyczne okrężnice.

Około 70 procent osób z chorobą Crohna wymaga operacji w ciągu 10 lat od postawienia diagnozy.

Wśród opcji chirurgicznych:

• Strictureplasty jest techniką używaną do poszerzenia zwężonego przewodu jelitowego (zwężenia). Obejmuje tylko wzdłużne cięcie i szycie jelita, a nie usuwanie. Można go wykonać na długości do sześciu cali (15 centymetrów).
• Resekcja jelit obejmuje usunięcie chorej części jelita. Często stosuje się go, gdy zwężenie jest zbyt duże, aby można było go leczyć za pomocą ścisłej plastyki. Po usunięciu odcinka jelita, oba końce są ponownie łączone w procedurze zwanej zespalaniem.
• Colectomy obejmuje usunięcie chorej części okrężnicy. Ta operacja jest zwykle zarezerwowana dla ciężkich przypadków i może obejmować usunięcie całej okrężnicy (całkowita kolektomia) lub tylko części okrężnicy (częściowa kolektomia).
• Proctocolectomy obejmuje usunięcie zarówno okrężnicy, jak i odbytnicy. W niektórych przypadkach jelita cienkiego można bezpośrednio przywiązać do odbytu w procedurze znanej jako zespolenie krętniczo-kątowe. W innych przypadkach jelito musi być na stałe przekierowane przez otwór w podbrzuszu, aby odpady opuszczały ciało (znane jako ileostomia).

Podczas gdy te operacje mogą często być bardzo skuteczne, połowa ludzi, którzy mają jeden wymagają innego w ciągu trzech do pięciu lat. Często postęp choroby jest taki, że powrót choroby, choć nie jest nieunikniony, nie jest nieoczekiwany. Wiek może również odgrywać rolę w nawrocie choroby, a niektóre badania sugerują, że młodsi ludzie są bardziej zagrożeni niż osoby starsze.

Jedynym częstym czynnikiem nawrotu wydaje się palenie. Można to wytłumaczyć po części sposobem, w jaki palenie zwęża i twardnieje naczynia krwionośne w całym ciele. Kiedy to nastąpi w uszkodzonych tkankach jelit, zmniejszone ukrwienie może utrudnić walkę z infekcją lub dostarczyć tlen wrażliwym komórkom.

Jako takie, zaprzestanie palenia tytoniu jest uważane za konieczność dla każdego, kto przeszedł operację w kierunku choroby Leśniowskiego-Crohna lub, szczerze mówiąc, każdego, kto cierpi na objawy choroby.

Wiele badań sugeruje również, że pooperacyjne stosowanie aminosalicylanów (takich jak Asacol), modulatorów immunologicznych (takich jak Imuran) lub inhibitorów TNF (takich jak Humira) może zmniejszyć ryzyko nawrotu.

Komplementarna medycyna alternatywna (CAM)

Osoby chore na chorobę Leśniowskiego-Crohna często wspierają terapię uzupełniającą i alternatywną medycyną (CAM), aby zaradzić niedoborom żywieniowym lub złagodzić objawy.

Ważne jest, aby porozmawiać z lekarzem o suplemencie, tradycyjnej medycynie lub lekach ziołowych, które możesz przyjmować (lub rozważać), aby upewnić się, że nie wchodzą one w interakcje z przepisanymi lekami lub nieumyślnie wywołają zaostrzenie.

Podobnie jak w przypadku diety, niektóre podejścia działają lepiej niż inne. Wśród opcji często przyjmowanych przez ludzi z chorobą Leśniowskiego-Crohna:

• Kurkumina, substancja chemiczna znaleziona w kurkumy, działa podobnie do NLPZ, ale bez działań niepożądanych ze strony żołądka. W wielu badaniach wykazano skuteczność kurkuminy we wspieraniu modulatora immunologicznego i leków aminosalicylowych. Chociaż nie ma ustalonej dawki, dzienna dawka 2 gramów jest uważana za bezpieczną i korzystną. Działania niepożądane obejmują niestrawność, nudności, zawroty głowy i biegunkę. Nadużywanie może powodować nieregularne rytmy serca.
• Probiotyki znaleźć w suplementach diety i niektórych produktach spożywczych, takich jak jogurt, kapusta kiszona i miso może pomóc przywrócić równowagę "dobrych" bakterii w jelitach. Istnieją pewne dowody na to, że stosowanie probiotyków może pomóc w utrzymaniu remisji u osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna. Efekty uboczne wydają się być minimalne i obejmują głównie łagodny gaz i wzdęcia.
• kwasy tłuszczowe omega-3, znalezione w tłustych rybach i suplementach oleju z ryb, zmniejszają ogólnoustrojowe zapalenie. Dlaczego zdrowe tłuszcze mogą być korzystne dla twojej diety, dowody są podzielone na to, czy suplementacja może zmniejszyć częstotliwość lub nasilenie objawów choroby Leśniowskiego-Crohna. Pod względem efektów ubocznych czasami mogą wystąpić łagodne nudności i wzdęcia.
• Sok z aloesu Niektórzy uważają, że mają właściwości przeciwzapalne korzystne w leczeniu choroby Leśniowskiego-Crohna. Do chwili obecnej nie ma dowodów na poparcie tego twierdzenia. Co więcej, Aloe vera ma efekt przeczyszczający, który może pogorszyć twoje objawy, a nie lepiej.

Należy pamiętać, że suplementy, leki ziołowe i tradycyjne leki nie są badane ani regulowane w taki sam sposób jak leki farmaceutyczne. W związku z tym należy zachować ostrożność w stosunku do wszelkich roszczeń o charakterze leczniczym, które produkuje producent, i podchodzić do anegdotycznych dowodów i referencji z dużą ostrożnością.

Praktyczne wskazówki, jak dobrze żyć z chorobą Crohna

• Dzielić
• Trzepnięcie
• E-mail
• Tekst

Czy ta strona była pomocna? Dziekuję za odpowiedź! Jakie są twoje obawy? Źródła artykułu

• Barbalho, S.; de Alvares Goulart, R.; Quesada, K. i in. Nieswoiste zapalenie jelit: czy kwasy tłuszczowe omega-3 naprawdę mogą pomóc? Ann Gastroenterol. 2016 styczeń-marzec; 29 (1): 37-43.
• Gklavas, A.; Dellaportas, D.; i Papaconstantinou. Czynniki ryzyka nawrotu pooperacyjnego choroby Leśniowskiego-Crohna ze szczególnym uwzględnieniem czynników predykcyjnych chirurgicznych. Ann Gastroenterol. 2017; 30 (6): 598-612. DOI: 10,20524 / aog.2017.0195.
• Haskey, N. i Gibson, D. Badanie diety w celu utrzymania remisji choroby zapalnej jelit. Składniki odżywcze. 2017; 9 (3): 250. DOI: 10,3390 / nu9030259.
• Owczarek, D.; Rodacki, T.; Domagala-Rodacka, R. i in. Dieta i czynniki żywieniowe w nieswoistym zapaleniu jelit. Świat J Gastroenterol. 2015; 22 (3): 895-905. DOI: 10,3748 / wjg.v2.i3,895.
• Philip Vaughan, B. i Colm Moss, A. Zapobieganie nawrotom pooperacyjnym choroby Leśniowskiego-Crohna. Świat J Gastroenterol. 2014 7 lutego; 20 (5): 1147-54. DOI: 10,3748 / wjg.v20.i5,1147.
• Wan, P.; Chen, H.; Guo, Y. et al. Postępy w leczeniu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego z ziołami: od ławki do łóżka. Świat J Gastroenterol. 2014; 20 (39): 14099-104. DOI: 10,3748 / wjg.v20.i39.14099.