Dlaczego związek między lekarzem a pacjentem jest tak ważny?

Dobry lekarz leczy chorobę; wielki lekarz leczy pacjenta, który ma chorobę ~ William Osler (kanadyjski lekarz, 1849-1919)

Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się, czego pacjenci chcą od spotkania z lekarzem? W myślach jednego lekarza (Delbanco, 1992):

• Pacjenci chcą być w stanie zaufać kompetencjom i skuteczności swoich opiekunów.
• Pacjenci chcą być w stanie skutecznie negocjować system opieki zdrowotnej i być traktowani z godnością i szacunkiem.
• Pacjenci chcą zrozumieć, w jaki sposób ich choroba lub leczenie wpłynie na ich życie, i często obawiają się, że ich lekarze nie mówią im wszystkiego, co chcą wiedzieć.
• Pacjenci chcą omówić wpływ choroby na rodzinę, przyjaciół i finanse.
• Pacjenci martwią się o przyszłość.
• Pacjenci martwią się i chcą nauczyć się dbać o siebie z dala od warunków klinicznych.
• Pacjenci chcą, aby lekarze skupili się na swoim bólu, fizycznym dyskomforcie i upośledzeniu czynnościowym.

Związek

Związek między pacjentem a lekarzem jest analizowany od początku lat 1900-tych. Przedtem, kiedy medycyna była bardziej nauką niż sztuką, lekarze pracowali nad udoskonaleniem swojej chorej opieki, ponieważ leczenie często było niemożliwe, a leczenie miało ograniczony wpływ.

W połowie wieku, kiedy pojawiła się nauka i technologia, interpersonalne aspekty opieki zdrowotnej zostały przyćmione. Odnotowano ponowne zainteresowanie medycyną jako procesem społecznym. Lekarz może wyrządzić tak dużą szkodę pacjentowi z powodu najmniejszego śladu słowa, jak w przypadku noża.

Komponenty instrumentalne i ekspresyjne

Relacja lekarz-pacjent ma dwa wymiary:

• instrumentalny
• ekspresyjny

"Instrumentalny" składnik obejmuje kompetencje lekarza w zakresie wykonywania technicznych aspektów opieki, takie jak:

• wykonywanie testów diagnostycznych
• badania fizyczne
• przepisywanie leczenia

The "ekspresyjny" Składnik odzwierciedla sztukę medycyny, w tym oddziaływanie interakcji, takie jak ciepło i empatia, oraz sposób, w jaki lekarz podchodzi do pacjenta.

Typowe modele relacji między pacjentem a lekarzem

Model aktywności ruchowej - nie najlepszy model na przewlekłe zapalenie stawów

Niektórzy uważają, że różnica w sile między pacjentem a lekarzem jest niezbędna do stałego leczenia. Pacjent szuka informacji i pomocy technicznej, a lekarz formułuje decyzje, które pacjent musi zaakceptować. Chociaż wydaje się to odpowiednie w nagłych przypadkach medycznych, ten model, znany jako model pasywności aktywności, stracił popularność w leczeniu stanów przewlekłych, takich jak reumatoidalne zapalenie stawów i toczeń. W tym modelu lekarz aktywnie leczy pacjenta, ale pacjent jest pasywny i nie ma kontroli.

Model przewodnictwa i współpracy - najbardziej rozpowszechniony model

The model współpracy z poradnictwem jest najbardziej rozpowszechniona w obecnej praktyce medycznej. W tym modelu lekarz zaleca leczenie, a pacjent współpracuje. Zbiega się to z teoria "lekarz wie najlepiej", według której lekarz jest pomocny i nie autorytarny, ale odpowiada za wybór odpowiedniego leczenia. Pacjent mający mniejszą moc powinien przestrzegać zaleceń lekarza.

Model wzajemnego uczestnictwa - wspólna odpowiedzialność

W trzecim modelu model wspólnego uczestnictwalekarz i pacjent wspólnie ponoszą odpowiedzialność za podejmowanie decyzji i planowanie przebiegu leczenia. Pacjent i lekarz szanują nawzajem swoje oczekiwania, punkt widzenia i wartości.

Niektórzy twierdzą, że jest to najbardziej odpowiedni model dla chorób przewlekłych, takich jak reumatoidalne zapalenie stawów i toczeń, gdzie pacjenci są odpowiedzialni za wdrożenie leczenia i określenie jego skuteczności. Zmiany w przebiegu przewlekłych chorób reumatycznych wymagają od lekarza i pacjenta otwartej komunikacji.

Jaki jest naprawdę optymalny model dla przewlekłego zapalenia stawów?

Niektórzy reumatolodzy mogą uważać, że optymalny model relacji między lekarzem a pacjentem znajduje się gdzieś pomiędzy współpraca w zakresie poradnictwa i wzajemne uczestnictwo. W rzeczywistości charakter relacji lekarz-patent zmienia się z biegiem czasu. Na początku, w momencie diagnozy, edukacja i wskazówki są przydatne w nauce radzenia sobie z chorobą. Po ustaleniu planów leczenia pacjent porusza się w kierunku model wzajemnego uczestnictwa ponieważ monitorują objawy, zgłaszają trudności i pracują z lekarzem, aby zmodyfikować swój plan leczenia.

Skuteczność leczenia

Skuteczność leczenia jest w dużej mierze zależna od pacjenta realizującego wskazówki lekarza (to jest przestrzegania). Możliwości leczenia zapalenia stawów mogą obejmować:

• przyjmowanie przepisanych leków
• zakres ćwiczeń ruchowych i wzmacniających
• wspólne techniki ochrony
• naturalne środki lecznicze
• techniki przeciwbólowe
• dieta przeciwzapalna
• kontrola wagi
• fizykoterapia

Nieprzestrzeganie planu leczenia zakłada negatywny wynik, przy założeniu, że:

• leczenie jest odpowiednie i zwykle skuteczne
• istnieje związek pomiędzy przestrzeganiem zaleceń a lepszym zdrowiem
• pacjent jest w stanie wykonać plan leczenia

Jakie są efekty skutecznej relacji pacjent-lekarz?

Kiedy relacja lekarz-pacjent obejmuje kompetencje i komunikację, zazwyczaj lepsze jest przestrzeganie leczenia. Kiedy lepsze przestrzeganie leczenia jest połączone z zadowoleniem pacjenta z opieki, ODPOWIEDNIE ZDROWIE i LEPSZA JAKOŚĆ ŻYCIA są oczekiwanymi rezultatami. Konkluzja: Na sukces leczenia duży wpływ może mieć relacja lekarz-pacjent.