Jak radzić sobie z 18-miesięczną regresją snu Twojego malucha

Wyobraź sobie ten scenariusz: zostałeś pobłogosławiony dzieckiem, które cudownie śpi w nocy. Pewnie, może być kilka nocy tu i tam, kiedy wasz mały budził się albo od czasu do czasu szorstka noc ząbkowania, ale ogólnie, uniknęliście tej skrajnej deprywacji snu, która zdaje się nawiedzać tak wielu rodziców.

Możesz poklepywać siebie i swojego partnera po plecach za dobrze wykonaną pracę nad urodzeniem dziecka, które śpi w nocy; możesz dziękować swoim szczęśliwym gwiazdom, że nie musiałaś zajmować się miesiącami bezsennymi, a może po prostu zastanawiasz się, na czym polega całe zamieszanie od innych rodziców.

A potem coś się zmienia. Twoje dziecko zamienia się w malucha, a po 18 miesiącach twój wielki mały śpiący nie jest już zainteresowany snem przez całą noc.

Witamy w 18-miesięcznej regresji snu. Oto jak sobie z tym poradzić.

Co to jest regresja snu?

Chociaż powszechnym stereotypem rodzicielstwa jest to, że niemowlęta nie śpią, zgodnie z badaniem przeprowadzonym przez American Academy of Pediatrics, większość dzieci faktycznie śpi w nocy przez trzy miesiące. Nie oznacza to jednak, że sen pozostanie taki sam przez całe życie dziecka i malucha. Wzorce snu ulegają zmianie wraz z narastaniem malucha, a niektóre z tych zmian mogą być regresją snu.

Regresja snu polega na tym, że maluch, który zwykle jest świetnym śpiochem, nagle przestaje dobrze spać w nocy, nie chce iść spać, często przebudza się w nocy lub budzi się i nie chce zasnąć. Regresje snu mogą wystąpić w wielu różnych momentach życia niemowlęcia, małego dziecka i dziecka. Regresje snu mają miejsce w okresach gwałtownego wzrostu i rozwoju mózgu u dziecka. Nagły wzrost i zmiany w mózgu mogą tymczasowo zakłócić działanie hormonów regulujących sen w mózgu. Mózg malucha jest w zasadzie "resetowany" ponownie na pewien czas, w wyniku czego sen może zostać zakłócony.

Regresje snu są zwykle zjawiskami tymczasowymi, a także mogą być wywołane przez czynniki zewnętrzne. Rzeczy takie jak ząbkowanie, podróżowanie, stres, zmiana rutyny malucha lub choroba mogą również powodować przejściowe zakłócenia snu u małych dzieci.

Co się dzieje z Twoim dzieckiem w wieku 18 miesięcy

Sen jest bardzo ważny dla niemowląt i małych dzieci, ponieważ pozwala to na istotny rozwój mózgu i rozwój. W rzeczywistości mózg malucha jest jeszcze bardziej aktywny podczas snu, niż podczas czuwania! W wieku dwóch lat dziecko potrzebuje 12 do 14 godzin snu dziennie.

Sen jest tak ważny dla twojego malucha, że ​​kiedy on lub ona nie ma dość tego, może się zdarzyć coś złego. Kiedy maluchy i przedszkolaki nie osiągają wystarczającej ilości snu we wczesnym okresie życia, mogą mieć długotrwałe negatywne konsekwencje dla ich zdrowia. Słaby sen we wczesnym okresie życia wiązał się z powikłaniami, takimi jak nadpobudliwość i deficyty poznawcze.

Jak radzić sobie z regresją snu w wieku 18 miesięcy

Jeśli chodzi o obsługę regresji snu, kluczem jest spójność. Mózg Twojego dziecka musi "nauczyć się", jak iść spać, jak zasnąć i jak wrócić do snu w czasie nocnego przebudzenia.

Przede wszystkim, jako rodzic, warto pamiętać, że regresja snu jest tymczasowa. Jeśli maluch nagle zaczyna budzić się o każdej porze w wieku 18 miesięcy lub całkowicie odmawia spania, niekoniecznie oznacza to utratę nadziei i nigdy już nie będziecie spać; może to być po prostu normalna regresja snu. Posiadanie przekonania, że ​​regresja snu jest normalna i nie będzie trwała wiecznie, może pomóc ci zachować spokój i cierpliwość, gdy będziesz z nią walczyć.

Aby poradzić sobie z regresją snu, rozważ następujące wskazówki:

• Bądź konsekwentny. Najlepszą rzeczą, jaką możesz zrobić poprzez regresję snu u malucha, jest zachowanie zgodności z codzienną rutyną i zachowaniem w nocy. Pamiętaj, że jest to mylące i prawdopodobnie przytłaczające dla twojego malucha, więc ważne jest, abyś był spokojny i konsekwentny. Utrzymaj typową porę nocną, taką jak kąpiel i bajka lub specjalny koc lub wypchany czas przytulania zwierząt, aby "wskazać" maluchowi, że nadszedł czas, aby przygotować się do snu. Kluczem jest stworzenie i utrzymanie prostej, przewidywalnej rutyny, która się nie zmienia.
• Zachowaj spokój. Oprócz spójności, ważne jest, aby zachować spokój, gdy masz do czynienia z regresjami snu u malucha. Zachowaj spójność wiadomości: kiedy nadejdzie czas spania, pora spać. Pomocne może być pocieszenie dziecka, uspokojenie go, a następnie powtórzenie w razie potrzeby. Każdy rodzic może mieć inny poziom komfortu, jeśli chce poradzić sobie z nocnymi przebudzeniami. Na przykład niektórzy rodzice mogą wierzyć we współpanie, podczas gdy inni wolą zachęcać malucha do snu. Pamiętaj, że każda strategia, której użyjesz podczas regresji snu, może być czymś, co twój maluch będzie chciał kontynuować, aby spać. Więc jeśli wspólne spanie nie jest czymś, co chcesz długoterminowo, możesz nie używać go jako krótkoterminowego rozwiązania, które pomoże ci spać z dzieckiem, a zamiast tego skupić się na strategiach snu na dłuższą metę.
• Zastanów się nad konsultantem snu. Wielu rodziców odkryło, że zatrudnianie konsultanta ds. Snu lub specjalisty nie jest czymś, co robią tylko celebryci; wiele rodzin skorzystało z pomocy profesjonalistów z zewnątrz, którzy są w stanie pomóc im uzyskać resztę, której potrzebują. Prawda jest taka, że ​​nauka snu jest umiejętnością, a czasami trzeba uczyć i uczyć umiejętności, nawet u małych dzieci.
• Ogranicz czas ekranu. Czas na ekranie związany jest z zaburzeniami snu u dzieci, więc jeśli maluch ma trudności z zasypianiem i / lub pozostanie w stanie uśpienia, należy zastanowić się, w jakim czasie może ono grać. University of Michigan zaleca, aby unikać czasu naświetlania w ciągu dwóch godzin przed snem, a telewizory nigdy nie powinny być przechowywane w sypialniach dla dzieci.

Kiedy kończy się regresja uśpienia?

Chociaż każde dziecko jest inne i nie ma oficjalnej podstawy, która definiuje 18-miesięczną regresję snu, ogólnie uważa się, że regresja trwa tylko kilka tygodni. Zaburzenia snu występują częściej u dzieci, które mogą mieć specjalne potrzeby lub zaburzenia psychiczne lub medyczne. Może być trudniej zidentyfikować "normalną" regresję snu po zakłóceniach snu, które są bardziej typowe dla dzieci z takimi chorobami, jak autyzm, który może mieć więcej problemów ze snem.

Kiedy zadzwonić do lekarza

W badaniu z 2011 roku w Pediatrii stwierdzono, że większość zaburzeń snu wśród 18-miesięcznych dzieci wynika z czynników środowiskowych i zachowań rodziców. Jednak istnieje niewielka liczba dzieci i nastolatków, około 25 do 30 procent, którzy mają rzeczywiste zaburzenia snu.

Jeśli dziecko śpi znacznie krócej niż zalecane 12-14 godzin na noc lub ma inne objawy, takie jak zmiany w zachowaniu lub zmiany fizyczne, należy porozmawiać z lekarzem, aby upewnić się, że nie ma niezdiagnozowanego zaburzenia snu. I pamiętaj, aby wszystkie zaplanowane wizyty u dziecka z pediatrą dziecka były zaplanowane tak, aby dziecko mogło upewnić się, że Twoje dziecko rośnie i rozwija się na torze, zwłaszcza jeśli występują zaburzenia snu, które trwają długo.

Słowo od DipHealth

Wiele małych dzieci przechodzi regresje snu w różnych momentach wzrostu i rozwoju. Jedna z najczęstszych epok maluchów doświadcza regresji snu w wieku 18 miesięcy. Jeśli maluch nagle ma problem z zasypianiem, zaczyna oprzeć się drzemkom lub spać, lub często przebudza się w nocy, może doświadczyć regresji snu.

Regresje snu mogą wystąpić w wyniku nagłego rozwoju i wzrostu mózgu. Mózg twojego dziecka może być bardzo aktywny i będzie musiał "nauczyć się" jak spać, kiedy dostosuje się do nowego etapu rozwoju. Najlepszym sposobem radzenia sobie z każdym rodzajem zaburzeń snu w czasie maluchów jest utrzymywanie stałej rutyny w porze snu i minimalizowanie jakichkolwiek poważnych zmian w zachowaniu rodzica; Jeśli na przykład nie śpisz razem ze swoim maluchem, to prawdopodobnie nie jest dobrym pomysłem, aby nagle zacząć po prostu przejść przez regresję snu.

W wielu przypadkach regresja snu w wieku 18 miesięcy jest tymczasowa i nie trwa dłużej niż kilka tygodni. Jednak niektóre dzieci mogą potrzebować więcej pomocy od lekarza lub innego specjalisty medycznego, który specjalizuje się w śnie. Na przykład dzieci, które mają specjalne potrzeby, mogą mieć więcej problemów ze snem. Około jedna czwarta dzieci będzie mieć rozpoznawalne zaburzenie snu, więc jeśli dziecko regularnie śpi mniej niż zalecane 12-14 godzin snu dziennie dla małych dzieci lub wykazuje inne oznaki problemu, takie jak zmiany fizyczne lub zachowania, powinieneś porozmawiać z lekarzem.