Przegląd Copaxone na stwardnienie rozsiane

Copaxone (octan glatirameru) jest lekiem modyfikującym chorobę w leczeniu remitująco-nawracającego stwardnienia rozsianego (RRMS), formy stwardnienia rozsianego, w której objawy pojawiają się i ustępują, a nie stopniowo się pogarszają. W badaniach wykazano, że Copaxone jest szczególnie skuteczny w zapobieganiu progresji RRMS - lepiej niż w przypadku innych terapii.

Nie jest jasne, w jaki sposób Copaxone powstrzymuje nawroty stwardnienia rozsianego, choć jedna z teorii opiera się na fakcie, że skład chemiczny leku jest podobny do mielinowej otoczki, która otacza komórki nerwowe i jest celem odpowiedzi układu odpornościowego, który atakuje i niszczy ją. Układ odpornościowy zostaje oszukany, by zaatakować lekarstwo zamiast mieliny.

Jednym z powodów, dla których Copaxone wyróżnia się wśród leków RRMS, jest to, że nie powstaje on z interferonu (białka, które zapobiega replikacji wirusów). Leki oparte na interferonie mają pewne skutki uboczne, które czynią je złym wyborem dla niektórych osób. Oto kilka innych informacji na temat Copaxone, jeśli ty i twój lekarz rozważacie dodanie go do swojego schematu leczenia RRMS.

Swędzenie skóry i inne skutki uboczne

Copaxone jest dostarczany w fabrycznie napełnionych strzykawkach i jest podawany we wstrzyknięciu za pomocą krótkiej, cienkiej igły, którą wkłada się podskórnie - w 2-calowe szczypanie skóry. Najczęstszymi miejscami wstrzyknięć są brzuch, grzbiet ramienia, grzbiet biodra, górny grzbiet lub środek uda. Dobrym pomysłem jest obrót w miejscu oddania strzału, ponieważ może powodować swędzenie lub bolesne pręgi, których odejście zajmuje nawet pięć dni. Reakcje w miejscu wstrzyknięcia często ustępują po 1-3 miesiącach stosowania leku.

Obracanie w miejscu, w którym wykonywane są strzały, pomaga również zapobiegać lipoatrofii, zniszczeniu komórek tłuszczowych, które pozostawiają trwałą depresję w skórze i tkankach leżących u jej podstaw. Większość ludzi podaje sobie zastrzyki z wyjątkiem miejsc trudnodostępnych. Strzał Copaxone może żądlić, ale tylko na kilka minut.

Inny efekt uboczny Copaxone, o którym warto wiedzieć, jest rzadki, ale przerażający: ostre ataki paniki. Reakcje te mogą powodować zaczerwienienie, ból w klatce piersiowej, kołatanie serca, lęk, zwężenie gardła i (lub) trudności w oddychaniu. Objawy te występują w ciągu kilku minut po wstrzyknięciu, trwają około 15 minut i same ustępują. Około 10 procent osób zażywających lek Copaxone doświadcza tego co najmniej raz, zwykle po kilku miesiącach leczenia.

Kto nie powinien brać Copaxone

Copaxone jest bezpieczny dla większości ludzi. Jedynymi osobami, które nigdy nie powinny go przyjmować, są osoby wrażliwe na octan glatirameru lub mannitol (alkohol cukrowy). Nie są znane żadne interakcje z innymi lekami.

Jeśli jesteś w ciąży lub karmisz piersią, prawdopodobnie możesz zabrać Copaxone. Nie stwierdzono szkodliwego działania na płód w badaniach na zwierzętach, ale nie przeprowadzono badań dotyczących ciąż u ludzi, więc jeśli spodziewasz się, że Ty i Twój lekarz będziecie musieli zważyć małe ryzyko, zanim zaczniecie brać Copaxone. Spośród wszystkich leków modyfikujących przebieg choroby, Copaxone jest prawdopodobnie najbezpieczniejszy do stosowania podczas karmienia piersią. Nie ma opublikowanych danych, ale każdy Copaxone w mleku matki jest prawdopodobnie zniszczony w przewodzie pokarmowym niemowlęcia, a nie wchłonięty. Jednym wyjątkiem mogą być noworodki.

Copaxone ma dwie mocne strony: dwadzieścia miligramów dziennie i 40-miligramowych, które są podawane trzy razy w tygodniu. Marka Copaxone kosztuje od 6 000 do ponad 7 500 USD miesięcznie, ale istnieją ogólne formularze, które wydają się być mniej kosztowne. Copaxone i jego formy generyczne są objęte również większością ubezpieczeń medycznych, więc jeśli stanie się twoim lekiem do leczenia SM, nie powinieneś mieć kłopotów z jego uzyskaniem.