Reakcje alergiczne podczas infuzji rytuksymabu

Reakcje alergiczne na Rituxan, znany również jako MabThera lub Rituximab, są częstym działaniem niepożądanym tego leku stosowanego w leczeniu chłoniaka i innych chorób. Jakie są objawy reakcji alergicznej i jak przebiega reakcja?

Przegląd

Rituxan jest lekiem z przeciwciałem monoklonalnym, co oznacza, że ​​jest skierowany przeciwko określonej cząsteczce (CD-20), która jest na niektórych komórkach odpornościowych - białych krwinkach, które są źródłem chłoniaków, ale które są również ważne medycznie w kilku innych chorobach immunologicznych, takich jak reumatoidalne zapalenie stawów. artretyzm. Rytuksymab jest skutecznym lekiem w chłoniaku nieziarniczym (NHL) i wykazano, że poprawia przeżycie niektórych typowych typów NHL, w tym rozlanego chłoniaka z dużych limfocytów B i chłoniaka grudkowego.

Rytuksymab zawiera niewielką ilość białka z tkanki myszy. Z tego powodu rytuksymab jest znany jako "przeciwciało chimeryczne", co oznacza, że ​​jest wytwarzany z części pochodzących z dwóch różnych gatunków. Chociaż jest to kluczowe, aby lek działał, nasze ciała są nastawione na rozpoznawanie zagranicznych markerów i potencjalnych najeźdźców oraz na wywoływanie reakcji odpornościowej przeciwko nim. Reakcja alergiczna rytuksymabu to zazwyczaj reakcja na białka mysie w leku.

Przed podaniem rytuksymabu najprawdopodobniej będzie się leczyć lekami, które zmniejszają prawdopodobieństwo wystąpienia reakcji alergicznej. Obejmuje to Tylenol (acetaminofen) i Benadryl (difenhydramina), a czasami leki steroidowe. Ponieważ difenhydramina może powodować senność, zwykle zaleca się, aby ktoś pojechał do domu po infuzji.

Objawy i symptomy

Najczęstszymi objawami alergii na rytuksymab są:

• Gorączka i dreszcze - są to najczęstsze reakcje i występują u większości osób
• Nudności
• Swędzenie
• Wysypka
• Podrażnienie gardła lub podlewanie z nosa
• Obrzęk dłoni, stóp lub twarzy
• Zmniejszenie ciśnienia krwi i zawroty głowy
• Skurcz gardła, podobny do astmy
• Bół głowy

Te reakcje alergiczne zwykle występują w ciągu 30 minut do 2 godzin rozpoczęcia infuzji leku i najprawdopodobniej wystąpią po pierwszej infuzji (prawie 80 procent pacjentów ma reakcję) i stają się rzadsze w kolejnych cyklach.

Rzadko mogą wystąpić ciężkie reakcje, w tym:

• Ciężkie problemy z oddychaniem
• Zawały serca
• Poważny spadek ciśnienia krwi i wstrząs.

Zabiegi

Jeśli u pacjenta wystąpi reakcja pomimo podania leku przed podaniem leku, pierwszą rzeczą, którą robi pielęgniarka lub lekarz, jest spowolnienie lub zatrzymanie infuzji. W przypadku niektórych łagodnych reakcji, to wszystko, co może być wymagane. Wiele leków można podawać w celu zmniejszenia lub zatrzymania reakcji. Obejmują one acetaminofen, środki przeciwalergiczne, roztwór soli fizjologicznej lub leki zwiększające ciśnienie krwi i steroidy. U prawie wszystkich pacjentów reakcję można szybko kontrolować za pomocą tych środków. W przypadku ostrych reakcji bardziej odpowiednie mogą być jednostki intensywnej opieki - z działaniami mającymi na celu utrzymanie i monitorowanie ciśnienia krwi i oddychania. Chociaż zgony odnotowano w reakcjach związanych z infuzją, są one niezwykle rzadkie.

Zapobieganie

Kilka środków może zapobiegać lub zmniejszać reakcje alergiczne z rytuksymabem:

• Lek do przedwstępnego leczenia. Jak wspomniano powyżej, prawdopodobnie będziesz przyjmował leki antyhistaminowe i sterydy przed infuzją.
• Rozpoczynanie infuzji powoli. Jest to bardzo ważne przy pierwszym wlewie, gdy reakcje są najbardziej powszechne. Infuzje rutynowo rozpoczyna się powoli, a szybkość wlewu zwiększa się, gdy nie występują żadne reakcje.
• Zatrzymywanie leków na ciśnienie krwi przed infuzjami. Ponieważ podczas reakcji może nastąpić spadek ciśnienia krwi, lekarze czasami zalecają pacjentom zaprzestanie stosowania leków na ciśnienie krwi przed infuzją. Powinieneś to jednak robić tylko pod specjalnymi zaleceniami twojego lekarza.

Ci, którzy mieli łagodną lub umiarkowaną reakcję z rytuksymabem, mogą otrzymywać lek powoli i muszą podjąć wszelkie środki ostrożności w przypadku kolejnych terapii. Ci, którzy mają ciężkie reakcje, zwykle nie są już podawani.