Jak nocować dzieci ze specjalnymi potrzebami

Podczas gdy rodzice często skarżą się na trudności w nauczaniu dzieci na nocnikach, dla większości rodzin trening nocny jest dość łatwym doświadczeniem. Nawet gdy pojawiają się problemy lub dzieci wykazują oznaki zmęczenia treningu nocnika, zwykle w końcu zostaną przeszkoleni.

Znaki gotowości

Jednak nie zawsze tak jest w przypadku dzieci z opóźnieniami rozwojowymi lub niepełnosprawnością, takich jak autyzm, zespół Downa, upośledzenie umysłowe, porażenie mózgowe itp. Dzieci ze specjalnymi potrzebami mogą być trudniejsze do nocowania.

Większość dzieci wykazuje oznaki fizycznej gotowości, aby zacząć korzystać z toalety jako małe dzieci, zwykle pomiędzy 18 miesiącem a 3 rokiem życia, ale nie wszystkie dzieci mają intelektualną i / lub psychologiczną gotowość do nocowania w tym wieku. Ważniejsze jest utrzymanie poziomu rozwoju dziecka, a nie jego wieku chronologicznego, gdy rozważa się rozpoczęcie nauki nocnika.

Oznaki gotowości intelektualnej i psychologicznej obejmują możliwość wykonywania prostych instrukcji i bycia spółdzielczym, bycia niewygodnym dla brudnych pieluszek i chęci ich zmiany, rozpoznawania, kiedy ma on pełny pęcherz lub wymaga ruchu jelitowego, możliwość poinformowania cię, kiedy potrzebuje oddać mocz lub wypróżnić się, prosząc o skorzystanie z nocnika lub prosząc o regularną bieliznę.

Objawy fizycznej gotowości mogą obejmować zdolność do stwierdzenia, kiedy dziecko ma oddać mocz lub ruch jelit poprzez mimikę, postawę lub to, co mówi, pozostając suchym przez co najmniej 2 godziny na raz i mając regularne stolce ruchy. Pomocne może być również to, że przynajmniej częściowo może się ubrać i rozebrać.

Problemy z treningiem nocnym Dzieci ze specjalnymi potrzebami

Dzieci z niepełnosprawnością fizyczną mogą również mieć problemy z treningiem nocnika, które wymaga nauki przytulać i rozbierania się. Dla tych dzieci może być konieczne specjalne krzesło w kształcie nocnika i inne adaptacje.

Rzeczy, których należy unikać, gdy dziecko ćwiczy w toalecie i pomaga w zapobieganiu oporom, zaczyna się w stresującym czasie lub okresie zmian w rodzinie (przeprowadzka, nowe dziecko itd.), Zbyt szybko popycha dziecko i karze błędy. Zamiast tego należy lekceważyć wypadki i błędy. Upewnij się, że idziesz w tempie swojego dziecka i okazujesz silne wsparcie i pochwałę, gdy odniesie sukces.

Ponieważ ważnym przejawem gotowości i motywacją do rozpoczęcia treningu nocnego jest bycie niewygodnym w brudnej pieluszce, jeśli twoje dziecko nie jest niepokojone przez zabrudzoną lub mokrą pieluszkę, możesz potrzebować zmienić go w zwykłą bieliznę lub spodnie treningowe w ciągu dnia trening. Inne dzieci mogą nadal nosić pieluchy lub podciąganie się, jeśli są zaniepokojone i wiesz, kiedy są brudne.

Gdy będziesz już gotowy do rozpoczęcia treningu, możesz wybrać nocnik. Możesz pozwolić dziecku ozdobić je naklejkami i usiąść na nim z ubraniami, aby oglądać telewizję itp., Aby pomóc mu się przyzwyczaić.Ilekroć twoje dziecko wykazuje oznaki potrzeby oddania moczu lub wypróżnienia, powinieneś wziąć go na krzesło i wyjaśnić mu, co chcesz zrobić. Wykonuj konsekwentną rutynę polegającą na zmuszaniu go do pójścia do nocnika, ściągania ubrań, siadania na nocniku, a gdy skończy, podciągnie ubranie i umyje ręce.

Na początku powinieneś trzymać go tylko przez kilka minut, nie nalegaj i bądź przygotowany na opóźnienie treningu, jeśli okaże opór. Dopóki nie pójdzie w nocnik, możesz spróbować opróżnić brudne pieluchy na krzesło, by pokazać, co chcesz zrobić.

Nocne dzieci treningowe z opóźnieniami rozwojowymi

Ważną częścią nocowania dzieci ze specjalnymi potrzebami jest częste używanie nocnika. Zazwyczaj obejmuje to "zaplanowane toalety" opisane w książce "Toaletowe szkolenie bez łez" autorstwa dr Charlesa E. Schaefera. To "zapewnia, że ​​Twoje dziecko ma częste możliwości korzystania z toalety". Siedzenie na nocniku powinno odbywać się "co najmniej raz lub dwa razy na godzinę" i po pierwszym pytaniu: "Czy musisz iść nocnik?" Nawet jeśli mówi "nie", chyba że jest całkowicie odporny, to dobrze jest zabrać go do nocnika.

Jeśli ta procedura jest zbyt wymagająca dla Twojego dziecka, możesz rzadziej zabierać go do nocnika. Może to pomóc w utrzymaniu wykresu lub dziennika, kiedy regularnie moczy się lub zabrudzi się, abyś wiedział, jakie są najlepsze czasy, aby usiąść na nocniku i zmaksymalizować szanse na to, że musi odejść. Najchętniej wybierze się po posiłkach i przekąskach i to jest dobry czas, aby zabrać go do nocnika. Częste wizyty w godzinach, w których prawdopodobnie korzysta z nocnika i mniej wizyt u nocnika o innej porze dnia, to kolejna dobra alternatywa. Inne dobre techniki obejmują modelowanie, w którym pozwalasz swojemu dziecku widzieć członków rodziny lub inne dzieci korzystające z toalety oraz obserwacje. Wiąże się to z opowiadaniem o tym, co się dzieje i zadawaniu pytań podczas treningu nocnego, np. "Czy po prostu siedzisz na nocniku?" lub "czy po prostu kupiłeś w nocniku?"

Nawet po tym, jak zaczyna korzystać z nocnika, normalne jest mieć wypadki, a on może się regresować lub nawracać i nie korzystać z nocnika. Będąc w pełni ukryci, gdy dziecko rozpoznaje, kiedy musi pójść do nocnika, fizycznie idzie do łazienki i ściąga spodnie, oddaje mocz lub ma wypróżnienia w nocniku, i ubiera się, może poświęcić czas, czasami nawet trzy do sześciu miesięcy. Posiadanie wypadków lub okazjonalne odmawianie użycia nocnika jest normalne i nie jest uważane za opór.

Na początku treningu oporność należy leczyć, po prostu przerwać trening na kilka tygodni lub miesięcy, a następnie spróbować ponownie. Oprócz pochwały i zachęty, gdy używa, a nawet po prostu siedzi na nocniku, nagrody materialne mogą być dobrym motywatorem. Może to obejmować naklejki, które może wykorzystać do dekoracji swojego nocnego krzesła lub małej zabawki, przekąski lub poczęstunku. Możesz także rozważyć użycie wykresu nagrody i uzyskanie specjalnej nagrody, jeśli dostanie tyle naklejek na swoim wykresie.

Możesz także dawać smakołyki lub nagrody za pozostanie suchym. Może pomóc sprawdzić, czy nie doszło do wypadku między wizytami w nocniku. Jeśli jest suchy, wtedy bardzo podekscytowany i oferujący pochwałę, zachętę, a może nawet nagrodę, może pomóc wzmocnić jego brak wypadków.

Pozytywna praktyka dotycząca wypadków

Inną użyteczną techniką jest "pozytywna praktyka wypadków". Dr Schaefer opisuje to jako coś, co powinieneś zrobić, gdy twoje dziecko ma wypadek i samo zwilża lub zabrudzenia. Technika ta polega na stanowczym powiedzeniu dziecku, co zrobił, zabraniu go do nocnika, gdzie może się umyć i zmienić siebie (choć prawdopodobnie będziesz potrzebować pomocy), a następnie poprosić go o ćwiczenie przy użyciu nocnika. Dr Schaefer zaleca przechodzenie przez zwykłe kroki używania nocnika co najmniej pięć razy, zaczynając, gdy "dziecko idzie do toalety, obniża spodnie, krótko siada na sedesie (3 do 5 sekund), wstaje, podnosi spodnie, myje ręce, a potem wraca do miejsca, w którym doszło do wypadku. " Ponownie, chociaż próbujesz nauczyć go konsekwencji wypadku, nie powinno to przybrać formy kary.

Chociaż może to zająć trochę czasu i wymaga dużo cierpliwości, wiele dzieci ze specjalnymi potrzebami może zostać przeszkolonych w wieku 3 do 5 lat. Jeśli nadal masz problemy lub dziecko jest bardzo oporne, pomyśl o profesjonalnej pomocy.

Oprócz pediatry, możesz uzyskać pomoc od Terapeuty zajęciowego, zwłaszcza jeśli Twoje dziecko ma pewne opóźnienia ruchowe powodujące trudności w nauczaniu nocnika, psychologa dziecięcego, zwłaszcza jeśli twoje dziecko jest po prostu odporne na trening nocnika i pediatra rozwojowego.