HAART (wysoce aktywna terapia antyretrowirusowa)

HAART jest akronimem "wysoce aktywnej terapii antyretrowirusowej", termin ukuty pod koniec lat 90. w celu opisania skuteczności skojarzonych terapii lekowych stosowanych w leczeniu HIV.

Przed HAART stosowanie jednego lub dwóch leków przeciwretrowirusowych miało ogólnie ograniczony sukces u pacjentów z HIV, powodując szybką niewydolność leczenia, a także niezdolność do całkowitego hamowania aktywności wirusa.

Dopiero po wprowadzeniu inhibitorów proteazy w 1996 r. Lekarze byli w stanie łączyć trzy lub więcej leków w sposób, który skutecznie powstrzymywał HIV przed replikacją w różnych momentach cyklu życiowego. Wraz z pojawieniem się HAART, lekarze i naukowcy byli w stanie zaobserwować zaskakujący 50-procentowy spadek liczby zgonów związanych z AIDS w USA i Europie w ciągu trzech krótkich lat (1995-1999).

Oprócz HAART, podejście wielolekowe było również powszechnie znane jako "potrójna terapia" lub "potrójny koktajl leków".

Dzisiaj termin ten został w znacznej mierze wyparty przez inne monikery, w tym przez CART (skojarzona terapia antyretrowirusowa) lub, jeszcze prościej, przez ART (terapia antyretrowirusowa).

Jak działa HAART

W przeciwieństwie do terapii pojedynczych lub podwójnych leków, kombinacja trzech lub większej liczby leków przeciwretrowirusowych może działać jako zespół znaczników, skutecznie tłumić szeroką gamę wirusów HIV, które mogą istnieć w obrębie pojedynczej populacji wirusa. Jeśli jeden lek nie jest w stanie stłumić pewnego rodzaju wirusa, jeden lub oba inne czynniki będą bardziej niż prawdopodobne, aby to zrobić.

Z kolei poprzez powstrzymanie populacji wirusowej (niewykrywalnej), w krwiobiegu występuje niewiele krążących wirusów i kilka szans na zmutowanie wirusa w szczep oporowy.

To dlatego terapie przed terapią HAART ulegały tak szybkiemu rozczarowaniu: mniejsze zmutowane populacje mogły przetrwać i ostatecznie zwiększyć liczbę, aby stać się dominującym szczepem wirusowym. Kiedy tak się dzieje, leki nie są już w stanie powstrzymać wirusa HIV przed replikacją, stan, który opisujemy jako "lekooporny".

Leki stosowane w HAART

Obecnie istnieje pięć klas leków przeciwretrowirusowych, z których każdy hamuje określony etap cyklu życia wirusa HIV:

• inhibitory wejścia lub fuzji (które obejmują antagonistów receptora CCR5)
• nukleozyd i nukleotydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy (NRTI / NtRTI)
• nienukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy (NNRTI)
• inhibitory integrazy
• inhibitory proteazy

Badane są inne klasy leków przeciwretrowirusowych, podczas gdy leki nowej generacji mają na celu poprawę tolerancji, ograniczenie działań niepożądanych i uproszczenie dawkowania u osób poddawanych terapii.

Przyszłość HAART

Oprócz zapewnienia trwałej supresji HIV u zakażonych osób, HAART jest obecnie stosowany jako środek do odwracania częstości infekcji w wielu populacjach wysokiego ryzyka. Udowodniono, że strategia ta, określana jako leczenie jako zapobieganie (TasP), zmniejsza "społeczny ładunek wirusa" w populacji, przez co znacznie trudniej jest przekazać wirusa z zainfekowanej osoby do niezainfekowanej osoby.

Co więcej, wykazano, że HAART zmniejsza ryzyko chorób związanych zarówno z HIV, jak i bez HIV (w tym z nowotworami i chorobami serca) aż o 58%, jeśli rozpoczęło się w momencie postawienia diagnozy. W związku z tym zaleca się rozpoczęcie leczenia HAART u wszystkich osób zakażonych wirusem HIV, niezależnie od statusu odporności, dochodów, regionu geograficznego, rasy lub obciążenia wirusem HIV.

Koncepcja HAART prawdopodobnie ulegnie zmianie wraz z opracowaniem długotrwałych leków przeciwretrowirusowych (potencjalnie pozwalających na comiesięczne lub kwartalne zastrzyki) oraz leków nowej generacji, których celem jest obniżenie tradycyjnego koktajlu potrójnego leku do zaledwie dwóch leków.

Dwa duże badania fazy III, nazywane SWORD-1 i SWORD-2, wykazały, że stosowanie Tivicay (dolutegrawir) i Edurant (rilpiwiryna) powodowało utrzymującą się supresję wirusa przez 48 tygodni z minimalnymi skutkami ubocznymi. Inna, mniejsza próba, zwana badaniem LAMIDOL, wykazała, że ​​produkt Tivicay stosowany z lamiwudyną (lekiem starszej generacji) miał potencjał osiągnięcia takich samych wyników u wcześniej leczonych pacjentów.