Dlaczego trudno jest zdiagnozować wysoce funkcjonujący autyzm

Wysoko funkcjonujący autyzm (HFA) może być trudny do zauważenia; kilka osób z HFA wykazuje oczywiste objawy podobne do autyzmu, takie jak kołysanie, trzepotanie lub naprawdę nietypowe użycie głosu lub języka. Jest to jeden z wielu powodów, dla których osoby z HFA (czasami nazywane łagodnym autyzmem lub - do 2013 r. - zespół Aspergera) mogą być diagnozowane jako nastolatki lub dorośli, a nie jako małe dzieci.

Objawy, które prowadzą do późnej diagnozy, musiałyby jednak występować od wczesnego dzieciństwa, aby kwalifikować się do rozpoznania autyzmu. Co nasuwa pytanie, czy objawy pojawiły się, ponieważ osoba miała, powiedzmy, dwa lata - dlaczego nie miałaby diagnozy autyzmu jako malucha?

Dlaczego autyzm może być trudny do zdiagnozowania

Istnieje wiele odpowiedzi na to pytanie. Na przykład:

1. Wyższa inteligencja i umiejętności językowe mogły maskować pewne objawy. Umiejętność radzenia sobie w szkole, umiejętność skutecznego komunikowania się i zdania testu IQ w locie są imponujące - i mogą postawić rodziców i nauczycieli na niewłaściwej ścieżce, szukając przyczyn nietypowych problemów lub zachowań dziecka. Nawet pediatrzy z ogólną praktyką mogą pominąć objawy autyzmu, gdy dziecko jest w stanie inteligentnie porozumiewać się za pomocą języka mówionego. W niektórych przypadkach mocne strony dzieci przenoszą ich przez wczesną szkołę podstawową z niewielkimi problemami, ale stają się poważnymi problemami, gdy praca w szkole staje się bardziej abstrakcyjna, wymagająca i werbalna - i kiedy interakcje społeczne stają się bardziej złożone.
2. Osoba mogła urodzić się zanim diagnoza zespołu Aspergera lub autyzmu o wysokim funkcjonowaniu została włączona do literatury diagnostycznej. Było mnóstwo dzieci z objawami zgodnymi z HFA przed rokiem 1988, kiedy zespół Aspergera został dodany do podręcznika diagnostycznego wraz z innymi "łagodniejszymi" postaciami autyzmu. Ci ludzie mogą, ale nie muszą, otrzymać diagnozę czegoś innego niż autyzm (autyzm byłby zdecydowanie zbyt ekstremalną diagnozą dla dobrze funkcjonującego osobnika) i nigdy nie pomyśleli o szukaniu nowej diagnozy jako osoba dorosła.

1. Osoba mogła opracować środki do ukrycia, opanowania lub przezwyciężenia swoich objawów. Osoby z dobrze funkcjonującym autyzmem są z definicji średnimi lub powyżej przeciętnej inteligencji. Jeśli usłyszy się je wystarczająco często, aby nawiązać kontakt wzrokowy, przestać kołysać się, trzepotać lub mówić o tych samych rzeczach w kółko - często są w stanie ukryć, kontrolować lub faktycznie przezwyciężyć potrzebę prezentowania jawnych objawów. Kiedy tak się dzieje, oczywiste zewnętrzne objawy autyzmu nie występują, co sprawia, że ​​diagnoza jest bardzo trudna.
2. Niektóre badania sugerują, że kobiety i dziewczęta są niediagnozowane z autyzmem. Podczas gdy 4 razy więcej chłopców i mężczyzn zdiagnozowano z autyzmem niż kobiet i dziewcząt, przyczyny nie są jasne. Czy dziewczęta są mniej skłonne do autyzmu? Czy też ich zachowania (widoczna nieśmiałość, dyskomfort w wystąpieniach publicznych, trudności w koordynacji ruchowej, dezorientacja w komunikacji społecznej w sytuacjach takich jak sporty drużynowe) są raczej "kobiece" niż problematyczne? Czy dziewczęta z dobrze funkcjonującym autyzmem zachowują się inaczej niż chłopcy z autyzmem, z tendencją do bycia mniej agresywnymi, bardziej naśladowcami i bardziej skłonnymi do ciężkiej pracy, aby "dopasować się"? Chociaż przyczyny nie zostały dobrze zrozumiane, wydaje się jasne, że bycie kobietą w spektrum może zmniejszyć prawdopodobieństwo postawienia diagnozy.

1. Osoby z ubogich i / lub mniejszościowych środowisk są niediagnozowane z autyzmem. Wydaje się, że istnieją dwie główne przyczyny tej różnicy. Pierwszym i najbardziej oczywistym jest fakt, że osoby z mniejszymi pieniędzmi mają mniejszy dostęp do behawioralnej opieki zdrowotnej - a zatem mniej prawdopodobne jest, że będą mogły uzyskać dostęp do usług, w szczególności dla dziecka, które nie jest ewidentnie autystyczne. Drugi powód wydaje się odnosić do różnic kulturowych: w niektórych społecznościach "dziwactwa" związane z wysoko funkcjonującym autyzmem nie są uważane za szczególnie problematyczne. I, oczywiście, dla niedawnych imigrantów, nie dziwi fakt, że ich dziecko nie pasuje idealnie do amerykańskich lub "pierwszych światów" norm kulturowych!