11 podtypów ostrej białaczki szpikowej (AML)

Białaczka to nie jedna choroba, ale wiele. Naukowcy zaczynają rozumieć, że nawet pojedynczy, specyficzny typ białaczki ma podtypy, które różnią się w istotny sposób.

Cztery główne typy białaczki oparte są na tym, czy są ostre czy przewlekłe, oraz białaczki szpikowe lub limfatyczne, a te główne kategorie są następujące:

• Ostra białaczka mieloidalna (lub szpiczakowa) (AML)
• Przewlekła białaczka mieloidalna (lub szpiczakowa) (CML)
• Ostra białaczka limfocytowa (lub limfoblastyczna) (ALL)
• Przewlekła białaczka limfatyczna (CLL)

O AML

Ostra białaczka szpikowa to rak szpiku kostnego - gąbczaste wnętrza kości, w których wytwarzane są komórki krwi - a także rak krwi.

AML jest uważany za "ostrą" białaczkę, ponieważ postępuje szybko. Część myelogenna nazwy pochodzi od komórek szpikowych - grupy komórek, które normalnie rozwijają się w różne typy dojrzałych komórek krwi, takich jak krwinki czerwone, krwinki białe i płytki krwi.

AML ma wiele aliasów: Ostra białaczka szpikowa jest również znana jako ostra białaczka szpikowa, ostra białaczka mieloblastyczna, ostra białaczka granulocytowa i ostra białaczka nielimfocytowa.

AML może dotyczyć osób w każdym wieku. W projekcie GLOBOCAN z 2012 r. Światowa Organizacja Zdrowia zasugerowała, że ​​około 352 000 osób na całym świecie miało AML, a wraz z wiekiem choroba ta staje się coraz powszechniejsza.

Objawy AML obejmują:

• Gorączka
• Ból kości
• Letarg i zmęczenie
• Skrócenie oddechu
• Blada skóra
• Częste infekcje
• Łatwe siniaczenie
• Niezwykłe krwawienie, takie jak częste krwawienia z nosa i krwawienie z dziąseł

Podtypy

Klasyfikację AML opartą na mikroskopowym wyglądzie komórek nowotworowych lub morfologię wzmacnia się dzięki nowym odkryciom dotyczącym zmian genetycznych lub mutacji związanych z różnymi postaciami tego nowotworu.

Naukowcy z Wellcome Trust Sanger Institute i współpracownicy niedawno dołączyli do bazy wiedzy, informując o mutacjach genetycznych, które pomagają ukształtować zrozumienie AML - dalej przenosząc koncepcję AML z jednej choroby na drugą z co najmniej 11 różnymi odmianami genetycznymi złośliwość, z różnicami, które mogą pomóc wyjaśnić zmienny czas przeżycia wśród młodych pacjentów z AML.

Naukowcy opublikowali swoje badania dotyczące genetyki AML w czerwcowym wydaniu "New England Journal of Medicine", a eksperci są przekonani, że odkrycia te mogą poprawić badania kliniczne i wpłynąć na sposób diagnozowania i leczenia pacjentów z AML w przyszłości.

Badanie NEJM

Naukowcy przebadali 1540 pacjentów z AML, którzy zostali włączeni do badań klinicznych. Przeanalizowali ponad 100 genów, o których wiadomo, że powodują białaczkę, aby zidentyfikować "motywy genetyczne" kryjące się za rozwojem choroby.

Naukowcy odkryli, że pacjentów z AML można podzielić na co najmniej 11 głównych grup, z których każda ma różne skupienia zmian genetycznych oraz różniące się cechy i cechy. Zgodnie z tym badaniem u większości pacjentów wystąpiła unikalna kombinacja zmian genetycznych powodujących białaczkę, co może pomóc wyjaśnić, dlaczego AML wykazuje taką zmienność w odsetku przeżycia.

Implikacje

Znajomość genetycznego charakteru białaczki pacjenta może poprawić zdolność przewidywania, czy obecne leczenie będzie skuteczne. Informacje tego typu mogą być wykorzystywane do projektowania nowych badań klinicznych w celu opracowania najlepszych metod leczenia dla każdego podtypu AML; i ostatecznie, szersze testy genetyczne AML w diagnozie mogą stać się bardziej rutynowe.

W systemie klasyfikacji Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) w 2008 r. Naukowcy zaczęli klasyfikować dorosłą AML w różne "grupy molekularne", w tym określone zmiany genetyczne lub uszkodzenia chromosomów, oznaczone następująco: t (15; 17), t (8; 21), inv (16) -t (16; 16), t (6; 9), inv (3) -t (3; 3), geny fuzyjne MLL, i tymczasowo, mutacje CEBPA lub NPM1.

Jednak, jak pokazano w niedawnym badaniu NEJM, klasyfikacje molekularne WHO nie sprawdzają się dobrze w przypadku dużej liczby przypadków AML. W badaniu 736 pacjentów z AML lub 48 procent z nich nie zostałoby sklasyfikowanych na podstawie grup molekularnych WHO, mimo że 96 procent pacjentów rzeczywiście miało tak zwane mutacje kierowcy - zmiany genetyczne, które leżą u podstaw złośliwość.

Odkrycie wielu nowych genów białaczkowych, mutacji wielu kierowców na pacjenta i złożonych wzorców mutacji skłoniło badaczy do ponownej oceny klasyfikacji genomowej AML od samego początku.

Proponowana ocena i klasyfikacja AML na podstawie mutacji genetycznych

W związku z tym naukowcy powrócili do deski kreślarskiej, aby spróbować stworzyć nowy system klasyfikacji AML, który wykorzystuje pojawiające się informacje.

Najszerzej akceptowane klasyfikacje i schematy prognostyczne dla AML stosują klasyfikację WHO - w tym tak zwane zmiany cytogenetyczne - na przykład t (15; 17) - łącznie z NPM1, FLT3ITD i CEBP, jak wyszczególniono powyżej.

W świetle nowych badań autorzy zalecili, aby w krótkim czasie uwzględnić TP53, SRSF2, ASXL1, DNMT3A i IDH2 w celu włączenia do wytyczne prognostyczne ponieważ są one powszechne i wywierają silny wpływ na wyniki kliniczne.

W przypadku klasyfikacji AML ocena "genów czynnika splicingowego" RUNX1, ASXL1 i MLLPTD w momencie rozpoznania zidentyfikowałaby pacjentów w grupie "chromatyna-spliceosom". Była to druga co do wielkości grupa pacjentów z AML w badaniu, w przeciwieństwie do Klasy WHO AML, żadna pojedyncza zmiana genetyczna nie definiuje tej grupy.

Korzystając z tego proponowanego systemu, 1236 z 1540 pacjentów z mutacjami kierowców można było zaliczyć do jednej podgrupy, a 56 pacjentów spełniało kryteria dla dwóch lub więcej kategorii. W sumie 166 pacjentów z mutacjami kierowców pozostało niesklasyfikowanych.

Tło istniejących systemów klasyfikacji

AML nie jest wystawiany jak większość innych nowotworów. Perspektywa osoby z AML zależy od innych informacji, takich jak podtyp określany na podstawie testów laboratoryjnych, a także wiek pacjenta i inne wyniki testu laboratoryjnego.

Podtypy AML mogą odnosić się do indywidualnego spojrzenia pacjenta i najlepszego leczenia. Na przykład podtyp ostrej białaczki promielocytowej (APL) jest często leczony przy użyciu leków, które różnią się od leków stosowanych w innych podtypach AML.

Dwa z głównych systemów, które zostały użyte do klasyfikacji AML do podtypów, to klasyfikacja francusko-amerykańsko-brytyjska (FAB) i nowsza klasyfikacja Światowej Organizacji Zdrowia (WHO).

Francusko-amerykańsko-brytyjska klasyfikacja AML

W latach siedemdziesiątych grupa francuskich, amerykańskich i brytyjskich ekspertów białaczki podzieliła AML na podtypy, od M0 do M7, w oparciu o typ komórki, z której rozwija się białaczka i jak dojrzałe są komórki. Było to w dużej mierze oparte na tym, jak komórki białaczkowe wyglądały pod mikroskopem po rutynowym barwieniu.

Podtyp FAB Nazwa

M0 Niezróżnicowana ostra białaczka mieloblastyczna

M1 Ostra białaczka mieloblastyczna z minimalnym dojrzewaniem

M2 Ostra białaczka mieloblastyczna z dojrzewaniem

M3 Ostra białaczka promielocytowa (APL)

M4 Ostra białaczka mielomonocytowaM4 eos Ostra białaczka mielomonocytowa z eozynofilią

M5 Ostra białaczka monocytowa

M6 Ostra białaczka erytroidalna

M7 Ostra białaczka megakarioblastyczna

Podtypy od M0 do M5 rozpoczynają się w niedojrzałych postaciach białych krwinek. M6 AML rozpoczyna się w bardzo niedojrzałych postaciach krwinek czerwonych, podczas gdy M7 AML rozpoczyna się w niedojrzałych postaciach komórek, które wytwarzają płytki krwi.

Klasyfikacja AML przez Światową Organizację Zdrowia (WHO)

System klasyfikacji FAB jest użyteczny i nadal jest powszechnie stosowany do grupowania AML w podtypy, jednak wiedza zaawansowana w odniesieniu do prognozy i prognozy dla różnych typów AML, a niektóre z tych postępów znalazły odzwierciedlenie w systemie Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) z 2008 roku.

System WHO dzieli AML na kilka grup:

AML z pewnymi nieprawidłowościami genetycznymi

• AML z translokacją między chromosomami 8 i 21
• AML z translokacją lub inwersją w chromosomie 16
• AML z translokacją między chromosomami 9 i 11
• APL (M3) z translokacją między chromosomami 15 i 17
• AML z translokacją między chromosomami 6 i 9
• AML z translokacją lub inwersją w chromosomie 3
• AML (megakarioblastic) z translokacją między chromosomami 1 i 22

AML ze zmianami związanymi z mielodysplazją

AML związane z wcześniejszą chemioterapią lub radioterapią

AML nie określono inaczej (AML, który nie należy do żadnej z powyższych grup i dlatego jest sklasyfikowany bardziej jak to, co zostało wykonane w systemie FAB):

• AML z minimalnym zróżnicowaniem (M0)
• AML bez dojrzewania (M1)
• AML z dojrzewaniem (M2)
• Ostra białaczka mielomonocytowa (M4)
• Ostra białaczka monocytowa (M5)
• Ostra białaczka erytroidalna (M6)
• Ostra białaczka megakarioblastyczna (M7)
• Ostra białaczka bazofilowa
• Ostra panmyeloza ze zwłóknieniem

Mięsak mieloidalny (znany również jako mięsak granulocytowy lub chloroma)

Mieloidalne proliferacje związane z zespołem Downa

Niezróżnicowane i biphenotypowe ostre białaczki :Są to białaczki, które mają zarówno cechy limfocytarne, jak i szpikową. Czasami nazywane ALL z markerami szpikowymi, AML z markerami limfoidalnymi lub mieszane ostre białaczki.

Powyżej kategorii WHO zostały zaadaptowane z American Cancer Society.