Leczenie naiwne w leczeniu chorób

Osoba uważana jest za nie naiwną, jeśli nigdy nie poddała się leczeniu danej choroby. W świecie zakażeń przenoszonych drogą płciową termin ten jest najczęściej używany w odniesieniu do osób, które są nosicielami wirusa HIV i nigdy nie stosowały żadnej terapii antyretrowirusowej w celu zarażenia. Osoby, które zażyły ​​już jedną lub więcej form leków na HIV uważa się za doświadczonych.

Pacjenci nie leczący się i terapia antyretrowirusowa

Na ogół pacjenci wcześniej nieleczeni mają więcej możliwości leczenia przeciwretrowirusowego niż pacjenci z doświadczeniem w leczeniu. Dzieje się tak dlatego, że lekarze nie mają żadnego powodu do obaw, że mogą rozwinąć oporność na jeden lub więcej leków lub na grupy leków.

Jednak, chociaż większość osób, które są naiwne leczenia, ma wiele opcji leczenia, nie jest to prawda dla wszystkich. Czasami ludzie zakażają się szczepami wirusa HIV, które są już odporne na jeden lub więcej leków przeciwwirusowych.

Nie jest również jasne, czy bycie naiwnym jest konieczne, czy też możliwe jest, aby ludzie doświadczeni przez leczenie przestawili się na nowe schematy leczenia.

Kiedy lepsze jest leczenie?

Chociaż często okazuje się, że leki są bardziej skuteczne u wcześniej nieleczonych pacjentów, nie oznacza to, że koniecznie chcesz odłożyć leczenie, aby poczekać na lepszą opcję, szczególnie gdy mówisz o leczeniu HIV. Istnieje coraz więcej badań, które pokazują, jak ważne może być wczesne leczenie wirusa HIV, szczególnie gdy próbuje się zmniejszyć długoterminowe konsekwencje infekcji.

Podczas gdy wcześniej w historii epidemii AIDS ludzie byli zachęcani do czekania na rozpoczęcie leczenia, przyczyny tej zachęty nie są już tak ważne. Skutki uboczne leków przeciwretrowirusowych zostały znacznie zmniejszone, a uproszczone opcje leczenia również ułatwiają pacjentom zachowanie zgodności z lekami. Dlatego leczenie rozpoczyna się wcześniej i wcześniej w przebiegu zakażenia, przynajmniej u pacjentów, którzy mogą sobie na to pozwolić.

Innym powodem, dla którego wczesne leczenie staje się coraz powszechniejsze, jest to, że lekarze rozumieją teraz, że mogą stosować leczenie jako profilaktykę. Zredukowanie liczby wirusów zainfekowanego osobnika za pomocą odpowiedniego leczenia okazuje się doskonałym sposobem na zmniejszenie prawdopodobieństwa, że ​​przekaże swoją infekcję innym. Prawdopodobieństwo przeniesienia HIV jest silnie skorelowane z ilością wirusa, którą osoba ma we krwi.

Pacjenci nie leczący się z powodu zapalenia wątroby typu C

W przypadku osób z WZW typu C niektóre osoby mogą być w stanie usunąć infekcję bez leczenia. Ich układ odpornościowy sam pozbywa się infekcji. Niektóre osoby z hep-C postanawiają pozostać naiwnymi w nadziei, że nie będą musiały poddać się leczeniu pegylowanym interferonem i rybawiryną. Jest to schemat leczenia, który może być niesamowicie nieprzyjemny.

Inaczej niż w przypadku HIV, niekoniecznie jest to korzystne w leczeniu zakażeń zapaleniem wątroby zaraz po ich wykryciu. Z wyjątkiem rzadkich przypadków, w których HCV jest wykryty w ostrych fazach infekcji, leczenie często rozpoczyna się dopiero, gdy infekcja stanie się nie tylko chroniczna, ale wirus zaczyna mieć zauważalny wpływ na wątrobę.

To powiedziane do niedawna nie było zrozumiałe, jak ważne jest wczesne leczenie zakażeń HIV. Jednak infekcje zapalenia wątroby są już znane i rozpoznawane znacznie dłużej niż HIV, a infekcje są lepiej rozumiane.