Herpes Simplex Virus (HSV) i HIV

Wirus opryszczki pospolitej (HSV) jest częstą przyczyną wrzodziejących chorób skóry zarówno u osób z upośledzoną odpornością, jak i ze względu na odporność. Zakażenie może powodować HSV typu 1 (HSV-1) lub HSV typu 2 (HSV-2) i występować jako opryszczka doustna (a.k.a. opryszczka lub opryszczka) lub opryszczka narządów płciowych (powszechnie określane jako opryszczka).

HSV jest najłatwiej przenoszony przez bezpośredni kontakt z odsłoniętym bólem lub płynem ustrojowym zainfekowanego osobnika, chociaż infekcja może wystąpić nawet wtedy, gdy nie ma widocznych objawów. Bariery ochronne w postaci prezerwatyw lub zapór stomatologicznych mogą zmniejszyć ryzyko przeniesienia; jednak infekcja może nastąpić na częściach ciała, które nie są łatwo przykryte prezerwatywą.

Obecnie opryszczka narządów płciowych jest jedną z najczęstszych chorób przenoszonych drogą płciową, a każdego roku w Stanach Zjednoczonych szacuje się 775 000 nowych infekcji. Spośród nich 80% nie jest w pełni świadomych, że są zarażeni.

Infekcje i objawy HSV

HSV-1 nabywa się zwykle w dzieciństwie i tradycyjnie wiąże się z opryszczką jamy ustnej, podczas gdy HSV-2 jest przenoszony drogą płciową i wpływa przede wszystkim na obszar odbytu między odbytem a genitaliami. Jednak w ostatnich dziesięcioleciach zarówno zakażenie ustne wirusem HSV-2, jak i zakażenie genitaliami HSV-1 stały się powszechne, najprawdopodobniej z powodu praktyk seksualnych w ustach narządów płciowych. W rzeczywistości badania wskazują obecnie, że od 32% do 47% opryszczki narządów płciowych jest spowodowane przez HSV-1.

Większość osób zakażonych HSV nie ma żadnych objawów ani łagodnych objawów, które mogą pozostać niezauważone. Kiedy pojawiają się objawy, początkowo występują mrowienie i / lub zaczerwienienie, a następnie zmiany typu pęcherzykowego, które szybko łączą się w otwarte, płaczące rany. Rany są często bardzo bolesne i mogą im towarzyszyć gorączka i obrzęk węzłów chłonnych.

Doustna opryszczka zwykle pojawia się wokół ust, a czasami na błonie śluzowej dziąseł. Opryszczka narządów płciowych jest najczęściej odnotowywana na penisie, wewnętrznym, udowym, pośladkowym i odbytowym samców, podczas gdy zmiany chorobowe pojawiają się najczęściej na łechtaczce, łonie, sromie, pośladkach i odbycie samic.

Zarówno opryszczka narządów ustnych, jak i narządów płciowych krąży pomiędzy okresami aktywnej choroby, która może trwać od dwóch dni do trzech tygodni, po czym następuje okres remisji. Po początkowej infekcji wirusy przyczepiają się do komórek nerwowych czuciowych, gdzie pozostają na całe życie. HSV może reaktywować się w dowolnym momencie (i jako wynik dowolnej liczby potencjalnych czynników wyzwalających), chociaż częstotliwość i nasilenie ognisk zwykle ustępują w miarę upływu czasu.

Rozpoznanie zwykle podejmuje się na podstawie badania klinicznego pacjenta, chociaż opryszczka narządów płciowych jest często trudna do zdiagnozowania, ponieważ objawy mogą być łagodne i łatwo mylić się z innymi stanami (takimi jak zapalenie cewki moczowej lub zakażenie grzybicze).Testy laboratoryjne są czasem wykorzystywane do ostatecznej diagnozy, w tym do testów przeciwciał HSV nowszej generacji, które mogą identyfikować HSV-1 lub HSV-2 o ponad 98% specyficzności.

Związek między HSV a HIV

U osób z upośledzoną odpornością, podobnie jak u osób z HIV, częstotliwość i objawy wybuchu HSV mogą czasami być ciężkie, rozprzestrzeniając się od jamy ustnej lub narządów płciowych do głębszych tkanek w płucach lub mózgu. Jako taki, HSV został sklasyfikowany jako "choroba określająca AIDS" u osób z HIV, jeśli trwa dłużej niż miesiąc lub występuje w płucach, oskrzelach lub przełyku.

Istnieje również coraz więcej dowodów na to, że transmisja wirusa HIV jest w znacznym stopniu powiązana z HSV-2. Aktualne badania sugerują, że aktywna infekcja HSV-2, bez względu na to, czy jest objawowa czy bezobjawowa, może zwiększyć uwalnianie wirusa HIV z tkanek błony śluzowej w procesie zwanym "wirusowym uwalnianiem". W wyniku takiego zrzucenia osoby z niewykrywalnym wiremią HIV mogą w rzeczywistości wykazywać wykrywalną aktywność wirusową w wydzielinach narządów płciowych.

O ile wiadomo, że stosowanie złożonej terapii przeciwretrowirusowej (cART) zmniejsza częstość występowania objawowej HSV, to niekoniecznie zmniejsza wydzielanie wirusa HIV. W rezultacie osoby zakażone HIV z aktywnym zakażeniem HSV-2 są trzy do czterech razy bardziej narażone na przenoszenie wirusa HIV na partnera seksualnego.

Podobnie, osoby zakażone HIV z aktywnym zakażeniem HSV-2 mają zwiększone ryzyko zarażenia się wirusem HIV. Dzieje się tak nie tylko dlatego, że otwarte rany zapewniają łatwiejszy dostęp do HIV, ale dlatego, że HIV aktywnie wiąże się z makrofagami znajdowanymi w stężeniu w miejscach aktywnych zakażeń. W ten sposób wirus HIV może skutecznie przenosić przez barierę śluzówkową pochwy lub odbytu bezpośrednio do krwioobiegu.

Leczenie i profilaktyka

Obecnie nie ma leku na HSV-1 ani HSV-2.

Leki przeciwwirusowe można stosować w leczeniu HSV, często wymagając większych dawek u osób z HIV. Leki można podawać sporadycznie (przy początkowej infekcji lub podczas nawrotów) lub jako trwającą terapię supresyjną dla osób z częstszymi ogniskami.

Trzy leki przeciwwirusowe stosowane głównie w leczeniu HSV to Zovirax (acyklowir), Valtrex (walacyklowir) i Famvir (famcyklowir). Są one podawane w postaci doustnej pigułki, chociaż ciężkie przypadki można leczyć za pomocą dożylnego acyklowiru. Większość działań niepożądanych leku uważa się za łagodne, a najczęstsze są bóle głowy, biegunka, nudności i bóle mięśni.

Terapia supresyjna HSV może zmniejszyć ryzyko transmisji HSV o około 50%, szczególnie przy konsekwentnym stosowaniu prezerwatyw. Chociaż nie wykazano, że terapia supresyjna zmniejsza ryzyko zakażenia wirusem HIV, jedno z badań wykazało, że codzienne stosowanie doustnego acyklowiru wiąże się z niższym obciążeniem wirusem HIV i mniejszym występowaniem wrzodów narządów płciowych.

Aby zmniejszyć ryzyko nabycia lub przeniesienia wirusa HIV, jeśli pacjent ma HSV:

• Używaj prezerwatyw podczas seksu waginalnego, analnego i oralnego
• Zmniejsz liczbę partnerów seksualnych
• Powstrzymuj się od seksu podczas epidemii opryszczki
• Regularnie badaj HIV i inne infekcje przenoszone drogą płciową