HIV i Twoja pełna liczba krwi (CBC)

Jeśli masz HIV, twój lekarz będzie regularnie wymagał baterii testów krwi, aby lepiej monitorować i oceniać:

• stan układu odpornościowego (liczba CD4, liczba CD8)
• poziom aktywności wirusowej w twoim ciele (obciążenie wirusem HIV)
• jak dobrze Twoja wątroba radzi sobie z leczeniem HIV (testy czynnościowe wątroby)
• jak dobrze nerki radzą sobie z leczeniem HIV (testy nerek)

Centralnym punktem tych badań jest kolejny test zwany pełną morfologią krwi (CBC). Ten rutynowy test mierzy skład twoich różnych komórek krwi w celu oznaczenia wszelkich zmian, które mogą wykraczać poza zakres, który byłby uważany za "normalny" zakres.

W ten sposób CBC może identyfikować (i optymalnie zapobiegać) rozwój skutków ubocznych związanych z leczeniem, a także wykrywać wszelkie zaburzenia, które mogą być związane z zakażeniem wirusem HIV.

Sam test mierzy kilka składników lub cech krwi, w tym białych krwinek, czerwonych krwinek i płytek krwi. Testy są zwykle wykonywane co 6-12 miesięcy, ale mogą być częściej zamawiane w przypadku choroby lub jeśli liczba komórek jest uznawana za niestabilną lub "obłąkaną".

Co to jest liczba białych krwinek (WBC)?

Białe krwinki, znane również jako leukocyty, stanowią podzbiór komórek wytwarzanych w szpiku krwi, których głównym celem jest zwalczanie infekcji. Liczbę białych krwinek (WBC) wykonuje się jako część CBC w celu zmierzenia tych komórek.

Wysoka lub niska wartość WBC może wskazywać na rozwój choroby lub zaburzenia i może być stosowana przez lekarzy w celu ustalenia, czy zmiany te są związane z infekcją, efektem ubocznym leku lub innymi stanami, takimi jak stres, uszkodzenie tkanki, a nawet alergie..

W kontekście HIV, podwyższone WBC zazwyczaj oznacza, że ​​twoje ciało aktywnie walczy z infekcją, której objawy mogą być widoczne lub nie. Można użyć innych testów, aby wskazać dokładną przyczynę tych zmian.

W przeciwieństwie do tego, niski WBC sugeruje, że pewne zaburzenie, zarówno związane z HIV, jak i niezwiązane z HIV, wpływa na zdolność szpiku kostnego do wytwarzania białych krwinek. Kiedy pojawia się ten stan (zwany cytopenią lub leukopenią), organizm jest mniej zdolny do zwalczania infekcji.

Do najważniejszych białych krwinek należą limfocyty T pomocnicze CD4 i limfocyty T CD8, które odpowiednio wyzwalają adaptacyjną odpowiedź immunologiczną i mają na celu zneutralizowanie wirusa.

Ponadto istnieją komórki zwane makrofagami, komórkami dendrytycznymi i komórkami Langerhansa, które zawierają część wrodzonej (wbudowanej) odpowiedzi immunologicznej organizmu. Komórki te działają jako obrona pierwszego rzutu za każdym razem, gdy jakiś agent infekcji próbuje wejść do organizmu.

Co to jest liczba krwinek czerwonych (RBC)?

Czerwone krwinki, znane również jako erytrocyty, są odpowiedzialne za przenoszenie tlenu z płuc do różnych komórek i tkanek ciała.

Liczbę czerwonych krwinek (RBC) wykonuje się jako część CBC w celu zmierzenia całkowitej liczby komórek w próbce krwi. Wartość RBC jest następnie używana do oceny hematokrytu (procent objętości krwi pobranej przez czerwone krwinki), podczas gdy dodatkowy test mierzy białko w czerwonych krwinkach (zwane hemoglobiną), które są odpowiedzialne za przenoszenie cząsteczek tlenu.

Bardzo niskie odczyty tych wartości mogą wskazywać na anemię, stan, w którym komórkom i tkankom nie zapewnia się wystarczającego zaopatrzenia w tlen. Kiedy tak się dzieje, osoba często czuje się zmęczona lub wyczerpana, prawie przez cały czas, i może wyglądać na wyraźnie bladą lub wypraną.

W kontekście HIV anemia jest jednym z potencjalnych skutków ubocznych leku zydowudyna (Retrovir, AZT). Jeśli niedokrwistość zostanie zdiagnozowana, gdy dana osoba jest na zydowudine, suplement żelaza może być przepisywany, jeśli niedokrwistość jest uważana za łagodną. W cięższych lub uporczywych przypadkach lek może wymagać zastąpienia innym odpowiednim środkiem.

Podczas gdy zydowudyna jest rzadziej stosowana w leczeniu pierwszego rzutu HIV, pozostaje ona ważną opcją dla niektórych osób, szczególnie w czasie ciąży).

Niedokrwistość może również wiązać się z aktywną infekcją lub innymi przyczynami, zarówno związanymi z HIV, jak i niezwiązanymi z HIV. W niektórych przypadkach przewlekłe zakażenie HIV może wpływać na metabolizm ważnych witamin, których niedobór może przyczyniać się do anemii u danej osoby.

Ciężkie przypadki niedokrwistości są czasami leczone erytropoetyną, której lek antybiotyczny może stymulować syntezę czerwonych ciałek krwi lub może wymagać dożylnej transfuzji krwi w celu skutecznego uzupełnienia tych komórek.

Czym są płytki krwi?

Płytki krwi, zwane również trombocytami, są komórkami bezbarwnymi, które biorą udział w procesie krzepnięcia krwi. Niskie wartości płytek krwi mogą prowadzić do łatwego krwawienia lub powstawania siniaków u chorego. Ciężkie przypadki mogą nawet spowodować krwawienie wewnętrzne potencjalnie zagrażające życiu.

Stan taki, określany jako małopłytkowość, związany jest z przewlekłym zakażeniem HIV, głównie u osób z zaawansowaną chorobą, które nie są jeszcze leczone. Rozpoczęcie leczenia HIV może ogólnie rozwiązać stan przez tłumienie czynników zapalnych związanych z zakażeniem, o którym wiadomo, że zuboża liczbę płytek krwi.

Ponadto niektóre leki przeciw HIV (zwłaszcza analogi nukleozydów) mogą powodować niskie liczby płytek krwi, a także infekcje oportunistyczne związane z wirusem HIV, takie jak wirus cytomegalii (CMV) i kompleks mycobacterium avium (MAC).

Liczba płytek krwi rzadko jest tak wysoka, że ​​powoduje problemy zdrowotne.