Leki biologiczne i szczepionki na IBD

Bycie zaszczepionym przeciwko infekcjom jest istotną częścią ogólnego planu opieki zdrowotnej dla osób z zapalną chorobą jelit (IBD). Utrzymywanie aktualności szczepień jest ważne z wielu powodów, ale bardziej, gdy leki biologiczne mogą być stosowane w przyszłości. Ogólnie rzecz biorąc, najbardziej korzystny czas na szczepienia jest przed rozpoczęciem leczenia biologicznego, ale niektóre mogą być również podane po tym, kiedy będą potrzebne.

Osoby z IBD powinny sprawdzić u swoich lekarzy stan szczepień. W szczególności dorośli mogą potrzebować planu, aby uzyskać wszystkie zalecane szczepienia, których potrzebują. Aktywność w zakresie immunizacji będzie najlepszą obroną przed możliwymi do uniknięcia infekcjami w przyszłości.

Ogólnie rzecz biorąc, szczepienia są zalecane, zanim pacjent rozpocznie leczenie biologiczne. Immunizacja przeciwko powszechnym infekcjom jest konieczna, ponieważ terapia biologiczna tłumi układ odpornościowy. Oznacza to, że osoba otrzymująca lek biologiczny może być bardziej podatna na infekcję. Infekcje mogą powodować wiele szkód, a nawet oznaczać, że biolog musi zostać zatrzymany na pewien czas, gdy infekcja zostanie rozwiązana. Nie jest to wynik, który byłby korzystny w leczeniu IBD, i dlatego szczepienia są często podawane przed rozpoczęciem podawania leku biologicznego, a czasami nawet po nim.

Czy należy odroczyć terapię biologiczną dla szczepionek?

Lekarz będzie najlepszym źródłem odpowiedzi na to pytanie, ale w większości przypadków prawdopodobnie nie. Wiele szczepień można nadal podać po rozpoczęciu terapii biologicznej. Typ, którego zasadniczo należy unikać to żywe, atenuowane szczepionki lub LAIV, które są szczepionkami zawierającymi żywy wirus.Jak tylko leki są omawiane jako opcja leczenia, szczepionki powinny być częścią rozmowy.

Szczepionki zalecane dla osób otrzymujących terapię biologiczną

Plan szczepień każdego pacjenta będzie inny, w zależności od szczepień, które już otrzymały i ryzyka rozwoju niektórych zakażeń. Lekarz prowadzący szczepionkę powinien współpracować z pacjentem z IBD w celu opracowania planu, który zapewni pełne objęcie szczepieniem. Istnieją pewne zalecenia dotyczące szczepień dla tych, którzy już otrzymują terapię z czynnikiem biologicznym.

• Szczepionka przeciw Hib. The Haemophilus influenzae wirus typu b (Hib) może powodować zapalenie opon mózgowych, zapalenie płuc i inne infekcje. Szczepionka ta jest rutynowo podawana dzieciom i zalecana u dorosłych, którzy nigdy jej nie otrzymali, w tym u osób otrzymujących lek biologiczny.
• Szczepionka przeciwko HPV. Szczepionka ludzkiego wirusa brodawczaka (HPV) to seria 3 strzałów podawanych w celu zapobiegania zakażeniu wirusem HPV. HPV powiązano z rozwojem kilku różnych form raka układu rozrodczego, a także raka gardła i odbytu. Zaleca się stosowanie HPV do 26 roku życia u osób z upośledzoną odpornością (w tym u pacjentów z IBD, którzy otrzymują terapię biologiczną).
• Szczepionka pneumokokowa. To jest szczepienie przeciwko Streptococcus pneumoniae bakterie, które mogą powodować wiele różnych rodzajów chorób. Ważne jest, aby każdy pacjent otrzymał to szczepienie, z każdym wysiłkiem, aby go podać przed rozpoczęciem terapii biologicznej. To szczepienie jest bardziej skomplikowane, ponieważ różni się ono dla tych, którzy je otrzymali przedtem i dla tych, którzy nigdy go nie otrzymali. Ci, którzy otrzymali szczepionkę w przeszłości, mogą potrzebować dwóch szczepień, które zazwyczaj (ale nie zawsze) podaje się w odstępie około roku. W przypadku pacjentów z IBD, którzy nigdy nie otrzymali szczepionki przeciw pneumokokom, mogą być potrzebne trzy szczepienia. Zaleca się również zwiększenie ciśnienia co 5 lat.

• Sezonowa szczepionka przeciw grypie. Grypa sezonowa jest zalecana dla osób z IBD, nawet tych, które otrzymują terapię biologiczną lub przyjmują inne leki hamujące układ odpornościowy. Szczepionka przeciw grypie nie zawiera wirusa grypy. Nie zaleca się stosowania aerozolu do nosa (który nie jest dostępny w sezonie grypowym 2017-2018), ponieważ jest to LAIV.
• Tężec. W przypadku osób cierpiących na IBD zaleca się, aby zastrzyk tężcowy był taki sam jak w populacji ogólnej. Zdjęcia tężcowe należy podawać co najmniej raz na 10 lat, a częściej, gdy dojdzie do wypadku, np. Nadepnięcie na zardzewiały gwóźdź. Szczepionka przeciwko tężcowi jest również łączona z innymi szczepionkami, którymi są toksoid błoniczy i tężca oraz szczepionka bezkomórkowa przeciw krztuścowi (DTaP). Szczepionka ta chroni przed tężcem, krztuścem (kokluszem) i błonicą. Dorośli, którzy nigdy nie otrzymali szczepionki przeciw krztuścowi, mogą potrzebować DTaP, który można podać w serii 3 szczepionek.

Szczepionki zalecane w pewnych okolicznościach

• Szczepionka przeciwko wirusowi zapalenia wątroby typu A Wirus zapalenia wątroby typu A może powodować wirusowe zapalenie wątroby w chorobie wątroby. Szczepionka ta jest zalecana dla osób w wieku powyżej 1 roku, u których występuje wysokie ryzyko zarażenia wirusem, nawet u osób otrzymujących leki biologiczne.
• Szczepionka przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B. Wirus zapalenia wątroby typu B może powodować zakażenie wątroby, które może stać się przewlekłe. Szczepionka ta jest również zalecana dla tych, którzy są narażeni na ryzyko zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu B.
• Szczepionka meningokokowa. Szczepionka meningokokowa chroni przed infekcją za pomocą rodzaju bakterii zwanych Neisseria meningitidis. Ta szczepionka może być potrzebna osobom, u których występuje wysokie ryzyko choroby meningokokowej, w tym niemowląt, dzieci i młodych dorosłych (szczególnie tych uczęszczających na studia).
• Szczepionka przeciw polio. Szczepionka przeciwko polio nie jest już rutynowo stosowana w Stanach Zjednoczonych. Zwykle jest zalecane tylko dla osób, które są narażone na zarażenie wirusem wywołującym polio z powodu podróży do obszaru świata, gdzie polio jest nadal powszechne.

Żywe szczepionki nie są zalecane podczas przyjmowania leków biologicznych

Rodzaj szczepień, które nie są zalecane dla pacjentów z IBD, którzy otrzymują leki biologiczne, to te, które zawierają żywe wirusy. Idealnie, jeśli te szczepionki są potrzebne, należy je podać przed rozpoczęciem leczenia lekiem biologicznym. To wymaga pewnego myślenia: lekarze i pacjenci z IBD powinni sprawdzić stan szczepień w momencie rozpoznania lub jak najszybciej po diagnozie i przygotować się na dzień, w którym pacjent może potrzebować leku biologicznego.

• Szczepionka przeciwko ospie wietrznej. Szczepionka przeciwko ospie wietrznej pomaga zapobiegać infekcji wirusem ospy wietrznej-półpaśca. Szczepionkę tę zwykle podaje się dzieciom w dwóch dawkach. To LAIV, więc w większości przypadków nie byłoby zalecane dla osób, które obecnie biorą leki biologiczne. Nowsze badania sugerują, że ta szczepionka może nie być tak niebezpieczna u pacjentów otrzymujących terapię biologiczną, ale na razie zalecenia powinny nadal jej unikać.
• Szczepionka Herpes zoster. Wirus herpes zoster powoduje ospę wietrzną i inny stan zwany półpaśca. U osób, które chorują na ospę wietrzną, może rozwinąć się półpasiec, zwykle gdy są w wieku powyżej 60 lat. Szczepionka Herpes zoster może zapobiegać półpasiec o około połowę, a także zapobiegać dłużej trwającym powikłaniom spowodowanym wirusem półpaśca. Jednak ta szczepionka jest LAIV i zazwyczaj nie jest zalecana dla osób otrzymujących leki biologiczne. Niektóre z ostatnich badań sugerują, że może to być bezpieczne, ale obecne zalecenia powinny go unikać.
• Szczepionka przeciw odrze i śwince-różyczce. Szczepionka przeciw odrze, śwince i różyczce (niemiecka odra) jest rutynowo podawana dzieciom.Nie jest to zalecane dla osób, które otrzymują lek biologiczny, ponieważ jest to LAIV.

Słowo od DipHealth

Immunologia jest złożoną nauką i staje się jeszcze bardziej widoczna u osób cierpiących na przewlekłą chorobę, taką jak IBD. Chociaż istnieją wytyczne dotyczące zalecanych szczepionek u osób cierpiących na IBD, które otrzymują lek biologiczny, istnieją również wyjątki. Dla osób cierpiących na IBD ważne jest, aby być na bieżąco ze szczepionkami, najlepiej przed rozpoczęciem terapii biologicznej, ponieważ leki te hamują układ odpornościowy.

Jednak wiele szczepionek można nadal podać pacjentowi, który przyjmuje lek biologiczny. Kluczem do tego wszystkiego jest otwarcie dialogu na temat szczepień z pracownikami służby zdrowia, zanim potrzebne będą leki hamujące układ odpornościowy.