Łzy i operacja ACL u dorosłych

Uraz z przednim więzadłem krzyżowym (ACL) jest częstym urazem sportowym, o którym często mówimy u młodych, wysportowanych ludzi. Jednak u osób kontynuujących ćwiczenia sportowe w wieku 40 lat, 50 lat, a nawet później, te same obrażenia pojawiają się coraz częściej w starszej populacji.

Pojawia się pytanie, czy łzy ACL u kogoś w wieku powyżej 40 lat są takie same jak u kogoś z liceum lub w wieku szkolnym? Czy zabiegi są takie same? Czy wyniki interwencji chirurgicznej są takie same? Co powinien dorośli dorosły, który podtrzymuje łzawicę ACL, aby zapewnić sobie możliwość wznowienia aktywnego trybu życia?

Starsza lista ACL

Wraz z wiekiem naturalne jest zarówno walka, jak i ignorowanie oznak starzenia się. Działając, dobrze się odżywiając i prowadząc zdrowy styl życia, możemy nadal wykonywać wiele różnych czynności w naszych środkowych i późniejszych latach. Jednak pomimo naszych najlepszych starań, nasze ciało wciąż wykazuje oznaki starzenia.Przyzwyczailiśmy się do wielu z tych znaków, w tym do siwiejących włosów, zmarszczek na skórze lub innych aspektów starzenia, które staramy się ukryć.

Ale są też oznaki starzenia, których również nie widzimy. Nawet więzadła w naszym ciele ulegną zmianie wraz z wiekiem. Kiedy osiągnęliśmy wiek 40 lat, prawie wszyscy wykazują przewlekłe zmiany degeneracyjne w obrębie więzadła krzyżowego przedniego. W szczególności włókna tworzące więzadło stają się mniej zorganizowane i wykazują oznaki pogorszenia. Liczba komórek macierzystych w ACL zmniejsza się z czasem i aktywność komórkowa w więzadle zaczyna maleć.

Wszystkie te cechy są normalne, ale prowadzą do istotnych zmian w więzadle. Z tego powodu ważne jest, aby myśleć o ludziach po czterdziestce i nieco inaczej, niż moglibyśmy rozważyć ACL nastolatka lub 20-coś.

Urazy ACL u dorosłych

Podobnie jak urazy w wieku młodzieńczym i młodych dorosłych, większość łez ACL w dorosłej populacji występuje podczas zajęć sportowych lub sportowych. Urazy mogą również wystąpić w wyniku upadków, wypadków przy pracy i kolizji pojazdów mechanicznych. Typowe objawy łzy ACL obejmują:

• Ból w zaatakowanym kolanie
• Obrzęk stawu
• Objawy niestabilności / wydawania z kolana

Osoby podejrzane o rozdarcie list ACL powinny zostać ocenione przez dostawcę usług medycznych. Szczegółowe informacje na temat rodzaju urazu i wykonywania manewrów mogą pomóc w ustaleniu, czy ACL jest uszkodzona.

Przeprowadzane są specyficzne testy w celu oceny stabilności stawu kolanowego. Jeśli istnieje obawa o możliwą łzę ACL, najczęściej test obrazowania zostanie uzyskany w celu potwierdzenia diagnozy. Najlepszym testem do oceny ACL jest zwykle MRI. Ponadto zalecane są zdjęcia rentgenowskie, ponieważ osoby w wieku powyżej 40 lat często mają związane z nimi zapalenie stawów, co może mieć wpływ na decyzje dotyczące leczenia. Z tego powodu, rentgenowskie są rutynowo uzyskiwane w celu oceny ogólnego stanu zdrowia stawu.

Zasada Trzecich

Nie wszystkie łzy ACL wymagają takiego samego leczenia i nie wszystkie osoby, które podtrzymują łzę ACL, będą miały te same objawy. Z tych powodów mogą istnieć opcje, jeśli chodzi o ustalenie najlepszego leczenia. Jednym ze sposobów myślenia o łzach ACL i właściwym leczeniu jest tzw. "Zasada tercji".

Nie opierając się na podstawach naukowych, zasada tercji może pomóc w oddzieleniu różnych kategorii osób, które mogą odnosić korzyści z różnego rodzaju leczenia urazów ACL. Zasada trzecia składa się z trzech kategorii osób, które doznały łez ACL:

• Copers: Koper jest osobą, która jest w stanie powrócić do normalnego poziomu aktywności po podtrzymaniu łzy bez żadnej interwencji chirurgicznej. Osoby te mogą nie odczuwać objawów silnej niestabilności lub nie mogą uczestniczyć w czynnościach powodujących objawy niestabilności. Tak czy inaczej, są w stanie wykonywać wszystkie swoje czynności bez jakiejkolwiek interwencji chirurgicznej.
• Adaptery: Adaptor jest osobą, która utrzymuje łzę ACL i kończy dostosowywanie poziomu aktywności tak, aby nie odczuwać już żadnych symptomów niestabilności stawu kolanowego. Na przykład adapterem może być ktoś, kto zranił się w kolana grając rekreacyjną piłkę nożną i nie był w stanie wrócić do piłki nożnej, ale zdecydował, że jazda na rowerze do ćwiczeń była wystarczająco dobra. Mimo że nie wznowili działalności związanej z uprzedzeniami, byli w stanie dostosować swoje działania, aby pozostać zdrowi i aktywni.
• Noncopers: Niekoperujący to ktoś, kto kończy się wymaganiem interwencji chirurgicznej, ponieważ ich odczucia niestabilności kolana utrzymują się na wybranym poziomie aktywności. Nie są w stanie zachować zdrowia i aktywności, ponieważ ich objawy niestabilności stawu kolanowego zakłócają ich preferowany styl życia.

Zasada trzecia sugeruje, że około jedna trzecia wszystkich osób, które doznają urazu ACL, znajdzie się w każdej z tych trzech kategorii. Jak stwierdzono, nie jest to naukowo badane, ale jest to rozsądny sposób rozważenia różnych opcji leczenia. Zastanowienie się, do której kategorii możesz się dopasować, może pomóc w ustaleniu najbardziej odpowiedniej ścieżki leczenia.

Dla osób, które są w wieku 40 lat i starszych, adaptacja może być o wiele bardziej przyjemna niż dla sportowca, który stara się wrócić do ich sportu. Poprzez przemyślenie swoich celów i symptomów, możesz pomóc określić, która kategoria najlepiej pasuje do Twojej sytuacji. Jeśli jesteś w stanie poradzić sobie lub potrafisz się przystosować, to leczenie niechirurgiczne może być wszystkim, czego potrzebujesz. Jeśli nie jesteś w stanie poradzić sobie z ograniczeniami, interwencja chirurgiczna może być koniecznym leczeniem.

Zarządzanie niechirurgiczne

Cele zarządzania nie-chirurgicznego są dwa pierwsze, aby zmniejszyć obrzęk, ból i stan zapalny. Po drugie, i co najważniejsze, przywrócenie prawidłowego funkcjonowania i optymalizacja stabilności i siły stawu kolanowego. Nie należy go mylić z nieleczeniem. W rzeczywistości zarządzanie nie-chirurgiczne wymaga znacznej ilości czasu, wysiłku i motywacji, aby być najbardziej skutecznym.

Przywrócenie mobilności i siły jest dość proste, ale poprawa funkcji i propriocepcji stawu kolanowego są kluczowymi elementami optymalizacji nieleczniczego leczenia urazów stawu kolanowego. Sugerowano wiele programów wzmacniających, chociaż żaden pojedynczy program rehabilitacji nie został uznany za lepszy. Programy powinny skupiać się nie tylko na wytrzymałości mięśnia czworogłowego i ścięgien podkolanowych, ale na ogólnej wytrzymałości i stabilności rdzenia.

Leczenie chirurgiczne

Kiedyś operacja rekonstrukcji ACL była zarezerwowana dla młodych sportowców, a osobom w wieku powyżej 40 lat zalecano leczenie nieoperacyjne. Jednak udoskonalone techniki chirurgiczne i wyższe oczekiwania sportowców w ich środkowym i późniejszym okresie doprowadziły do ​​zwiększenia liczby rekonstrukcji chirurgicznych przeprowadzanych w latach czterdziestych i pięćdziesiątych, a nawet później.

Osoby w tej grupie wiekowej z uwzględnieniem rekonstrukcji ACL powinny mieć minimalne zapalenie stawów w stawie kolanowym. Jeśli mają bardziej rozległy artretyzm, rekonstrukcja ACL nie jest na ogół korzystna.

Leczenie chirurgiczne rozdartego ACL u osoby w wieku średnim jest podobne do leczenia w młodszej populacji. Możliwości leczenia chirurgicznego są podobne, w tym opcje wyboru rodzaju przeszczepu używanego do rekonstrukcji zerwanej listy ACL. U młodszych pacjentów zauważono o wiele bardziej znaczącą różnicę między używaniem własnej tkanki a tkanką dawcy, ale nie stwierdzono tego u osób, które przeszły rekonstrukcję ACL u swoich 40-tki i starszych.

Ostatnie badania doprowadziły do ​​zalecenia, że ​​młodzi pacjenci w wieku 20 i 20 lat mają rekonstrukcję ACL z wykorzystaniem własnej tkanki z powodu znacznie większego ryzyka ponownego wystąpienia urazu, gdy stosuje się przeszczepy dawcy. Jednak u osób w wieku powyżej 40 lat tkanka dawcy nie była związana ze wzrostem częstości nawrotów ACL. Z tego powodu większość pacjentów po 40. roku życia i starszych wybierze tkankę dawcy po zrekonstruowaniu ACL.

Wyniki rekonstrukcji ACL u osób w wieku powyżej 40 lat są ogólnie korzystne. W porównaniu do osób, które zdecydowały się na leczenie nieoperacyjne, u tych, u których wykonano rekonstrukcję ACL, stwierdzono większą aktywność ruchową i mniejszy dyskomfort w kolanie. Powikłania i ryzyko związane z rekonstrukcją ACL są podobne do obserwowanych u młodych pacjentów.

Starsi pacjenci

Leczenie ACL zostało dobrze przebadane u młodych, sportowców. Terapie zostały dokładnie ocenione przez sportowców w szkołach średnich i w college'u. Jednak niewiele jest danych, które mogłyby pomóc w leczeniu osób w wieku 40, 50 lat i później. W związku z tym, że ludzie kontynuują intensywną aktywność sportową przez te dziesięciolecia, interwencja chirurgiczna zdecydowanie odgrywa ważną rolę, ale znalezienie tej roli było trudne.

Kontrowersje dotyczące tego, jak najlepiej radzić sobie z leczeniem ACL w tej starszej populacji, pozostają. Wiemy, że leczenie nieoperacyjne jest często skuteczne, ale wielu aktywnych pacjentów niechętnie bierze pod uwagę próbę interwencji nieoperacyjnej, potencjalnie opóźniając ostateczne leczenie. Istnieją również kontrowersje dotyczące tego, ile artretyzmu w stawie kolanowym jest zbyt duże, aby rozważyć rekonstrukcję ACL.

Wiemy, że łagodny artretyzm jest ogólnie dobrze tolerowany, podczas gdy zaawansowany artretyzm kostny na kości jest przeciwwskazaniem do rekonstrukcji ACL. Jednak to, co należy zrobić dla osób w średnim wieku z umiarkowanym zwyrodnieniowym zapaleniem stawów, pozostaje niejasne. Wreszcie, w jakim stopniu może rozwinąć się artretyzm w wyniku urazu ACL i ewentualnie bo operacji ACL również jest niejasna.

Słowo od Bardzo dobrze

Określenie idealnego leczenia dla osób w wieku 40, 50 lat i później może być nieco inne niż dla sportowca w szkole średniej lub w wieku szkolnym. Faktoring w oczekiwaniach sportowych, stopień zapalenia stawów w stawie i rehabilitacja po operacji mogą być czynnikami, które wpływają na decyzję o leczeniu. Omówienie tych problemów z lekarzem może pomóc w prowadzeniu najlepszego leczenia w danej sytuacji.

• Dzielić
• Trzepnięcie
• E-mail
• Tekst

Czy ta strona była pomocna? Dziekuję za odpowiedź! Jakie są twoje obawy? Źródła artykułu

• Salzler MJ, Chang J, Richmond J. "Zarządzanie urazami więzadła krzyżowego przedniego u dorosłych w wieku> 40 lat" J Am Acad Orthop Surg. 2018 Aug 15; 26 (16): 553-561. DOI: 10,5435 / JAAOS-D-16-00730.