Związek między HIV a cukrzycą

Cukrzyca typu 2 często wiąże się z długotrwałą infekcją HIV, której przyczyna w przeszłości wiązała się z stosowaniem niektórych leków przeciwretrowirusowych (ARV) - szczególnie "starszych" leków klasy inhibitorów proteazy, takich jak Crixivan (indinawir) i pełnej siły Norvir (rytonawir).

Chociaż nie jest do końca jasne, ile ARV ma swój udział, wiemy, że ryzyko cukrzycy u osób żyjących z HIV jest najczęściej oparte na kilku czynnikach, w tym:

• Starszy wiek (zazwyczaj 40 lat i więcej)
• Historia rodzinna
• Otyłość
• Wirusowe zapalenie wątroby typu B (HBV) i wirusowe zapalenie wątroby typu C (HCV)
• Wysokie ciśnienie krwi
• Wysoki cholesterol
• Aktualna ciąża
• Etniczność (azjatycka, afroamerykańska, latynoska)

Jednak w ostatnich latach badania sugerują, że zarówno przewlekłe stany zapalne związane z długotrwałym zakażeniem jak i przewlekłe terapie stosowane w leczeniu chorób związanych z HIV mogą w rzeczywistości znacznie zwiększać ryzyko cukrzycy.

Cukrzyca i przewlekły stan zapalny związany z wirusem HIV

Nawet gdy wirus HIV jest uśpiony lub całkowicie zahamowany za pomocą terapii przeciwretrowirusowej (ART), obecność ukrytego wirusa powoduje ciągłą odpowiedź zapalną, ponieważ układ odpornościowy organizmu pozostaje w stanie wysokiej gotowości.

W przypadku przewlekłego zapalenia związanego z HIV niektóre markery stanu zapalnego, zwane białkiem C-reaktywnym (CRP) i interleukiną-6 (IL-6), zwiększają się. Ostatnie badania sugerują, że wzrosty tych markerów znacząco zwiększają prawdopodobieństwo cukrzycy u osób z ART.

Naukowcy z grupami badawczymi INSIGHT SMART i ESPIRIT zbadali częstość występowania cukrzycy u 3,695 osób zakażonych HIV z rozpoznaniem ART średnio przez 4,6 roku. Średnia liczba CD4 wśród uczestników była uważana za wysoką przy 523 komórkach / ml.

Opierając się na danych, pacjenci z wyższym CRP i IL-6 byli bardziej narażeni na rozwój cukrzycy typu 2, z podwojeniem CRP i IL-6 od wartości wyjściowych, co skutkuje odpowiednio 20% i 33% większym ryzykiem.

Ogólnie rzecz biorąc, 137 osób zachorowało na cukrzycę w trakcie badania w tempie 8,18 na 1000 pacjento-lat.

Podczas gdy obserwowano, że tradycyjne kofaktory przyczyniają się do rozwoju cukrzycy wśród uczestników badania - w tym wysoki wskaźnik masy ciała (BMI), starszy wiek, koinfekcja zapalenia wątroby i statyny - fakt, że nawet niski stopień zapalenia mógł przyczynić się do, zapewniając ramy, dzięki którym można lepiej identyfikować osoby o wysokim ryzyku wystąpienia cukrzycy typu 2 i zapewnić odpowiednie interwencje przed rozpoczęciem ART.

Cukrzyca związana z używaniem statyn?

Jedną z zagadek zapobiegania cukrzycy u osób z HIV jest wpływ statyn na rozwój choroby. Leki stosowane w leczeniu wysokich lipidów (szczególnie wysoki cholesterol LDL) są uważane za istotne w unikaniu chorób układu krążenia w populacji, w której prawdopodobieństwo zawału serca jest prawie dwukrotnie większe niż w populacji ogólnej.

Jednak nowe badania z trwającego badania ankietowego na temat HIV (HOPS) wykazały, że stosowanie statyn u osób z HIV może zwiększać ryzyko wystąpienia cukrzycy o około 10% przy każdym roku stosowania.

10-letnia analiza obserwacyjna, która objęła 4,962 pacjentów zakażonych HIV w latach 2002-2011, dotyczyła występowania cukrzycy typu 2 wśród osób przyjmujących statyny (590) w porównaniu z osobami, które nie były (4 372).

Dostosowując model pod względem wieku, płci, pochodzenia etnicznego, użycia ARV i BMI, badacze byli w stanie wyciągnąć wniosek, że ryzyko wystąpienia cukrzycy stale wzrasta wraz z dłuższą ekspozycją na statynę.

Szybko jednak zauważyli, że wzrosty były również bezpośrednio związane ze starszym wiekiem i wyższym BMI, jak również z rasą / pochodzeniem etnicznym (z 50% wyższym odsetkiem wśród czarnoskórych i większym podwójnym wśród Latynosów). Nie zaskakuje fakt, że wśród młodszych pacjentów odnotowano niewiele przypadków, podczas gdy wpływ inhibitorów proteazy był statystycznie nieistotny.

Z punktu widzenia doradztwa, badacze HOPS stanowczo zalecili, że nie należy unikać statyn, jeśli są klinicznie wskazane, ze względu na "wykazane korzyści dla zapobiegania chorobom układu krążenia".

Tak więc, podczas gdy leki statynowe mają kluczowe znaczenie dla obniżenia poziomu lipidów u osób z HIV, nie należy ich stosować w izolacji. Aby naprawdę zmniejszyć ryzyko, konieczne jest całościowe podejście, w tym dieta o obniżonej zawartości tłuszczu, regularne ćwiczenia, zaprzestanie palenia tytoniu i terminowe rozpoczęcie ART z optymalną przyswajalnością w celu zapewnienia supresji wirusa (w celu lepszego zminimalizowania odpowiedzi zapalnej nieleczonej choroby HIV).