7 Testy diagnostyczne zaburzeń snu

Dla tych, którzy cierpią na złe skutki zaburzeń snu, dostępnych jest wiele testów diagnostycznych, które mogą prowadzić do lepszego zrozumienia problemu. Omówmy opcje.

Nocna oksymetria

Pulsoksymetr nocny jest jednym z najprostszych i, na ogół, najwcześniejszych badań nad snem, które można przeprowadzić. Polega ona na użyciu sondy (podobnej do clothespin), która jest noszona na palcu lub płatku ucha, która stale mierzy poziom tlenu i tętno. Osiąga się to za pomocą czerwonego światła i czujnika wykrywającego zmiany w kolorze krwi, które mogą sugerować desaturację (lub utratę tlenu).

Ten test będzie zazwyczaj wykonywany w domu podczas snu. Może identyfikować osoby zagrożone nocnymi zaburzeniami oddychania. takie jak bezdech senny, i mogą być wykorzystywane do identyfikacji tych, którzy wymagają dodatkowej oceny, na przykład za pomocą polisomnogramu.

Polisomnografia (PSG)

Jest to w dużej mierze uznane za złoty standard diagnozy zaburzeń snu. Obejmuje wizytę w centrum sypialnym, które może składać się ze specjalnie wyznaczonych pokoi w szpitalu, laboratorium snu lub nawet specjalnie wyposażonego pokoju hotelowego. Badania te obejmują nocleg, który jest monitorowany przez wyszkolonego technika.

Różne parametry fizjologiczne są monitorowane podczas snu, w tym EEG, EKG, oddychania, poziomu tlenu, napięcia mięśniowego oraz ruchów gałek ocznych i kończyn. Istnieje również nagranie wideo i audio, które zapewnia zapis nocnego snu. Testy te mogą diagnozować wiele zaburzeń snu - od bezdechu sennego po zespół niespokojnych nóg po parasomnie - a nawet mogą być przydatne w wykluczaniu innych przyczyn bezsenności.

Badanie miareczkowania

Miareczkowanie z ciągłym dodatnim ciśnieniem w drogach oddechowych (CPAP) jest zwykle wykonywane podczas tej samej nocy co diagnostyczny polisomnogram (PSG), aby zaoszczędzić czas oczekiwania, zminimalizować koszty dla pacjenta i jak najszybciej leczyć bezdech senny.

Wczesne leczenie może zmniejszyć powikłania sercowo-naczyniowe bezdechu we śnie. W skrócie, technik stopniowo zwiększa ciśnienie CPAP (ciśnienie powietrza w pomieszczeniu, a nie tlenu) dostarczane przez miękką maskę do poziomu, który eliminuje większość lub wszystkie epizody ustania oddychania. Ten poziom ciśnienia CPAP zostanie przepisany w terapii domowej.

Pacjent często rozpoczyna noc pod niskim ciśnieniem z CPAP lub dwupoziomową. Gdy osoba idzie spać, będą monitorowane pod kątem zakłóceń w oddychaniu. Wszelkie hipopreny, zdarzenia bezdechowe lub chrapanie będą powodować, że technik snu zdalnie wyreguluje ciśnienie urządzenia CPAP. Ponownie, osoba będzie monitorowana pod ich wyższym ciśnieniem. Celem jest zminimalizowanie zjawisk bezdechu i niedowładu oraz wyeliminowanie chrapania.

Jest to również idealne rozwiązanie dla pacjenta, któremu można nadać miareczkowanie do efektywnego ucisku na plecach (na grzbiecie) i podczas snu o szybkim ruchu gałek ocznych (REM).Te dwa warunki często prowadzą do pogorszenia bezdechu sennego, więc skuteczna presja w tych warunkach byłaby najkorzystniejsza.

Często pod koniec tego badania presja może być jeszcze większa. Umożliwi to lekarzowi dokonującemu przeglądu dokonanie porównań między różnymi naciskami. Ponadto może ujawnić zmiany, które należy wprowadzić w przypadku najbardziej efektywnego zarządzania bezdechem sennym osoby.

Wiele testów opóźnionego snu (MSLT)

Test wielokrotnego snu latencji (MSLT) jest często nazywany badaniem drzemki. Podobnie jest w przypadku polisomnogramu (PSG) opisanego powyżej.

Badania te będą zazwyczaj wykonywane po początkowym badaniu PSG przez noc. Po przebudzeniu, osoba będzie miała zaplanowane drzemki w ciągu dnia. Zwykle występują one co dwie godziny.

Zasadniczo pacjent kładzie się do łóżka i pozwala mu leżeć przez 20 minut, aby zasnąć. Technik będzie monitorował stan spania, a w szczególności sen REM. Po 20 minutach osoba zostanie przebudzona lub powiedziana, że ​​czas na drzemkę skończył się. Następnie w dwugodzinnych odstępach proces ten powtarza się. Zazwyczaj będą one występować w okresie 10 godzin.

Testy te są przydatne do identyfikacji nadmiernej senności w ciągu dnia. Może to być obecne w wielu zaburzeniach, takich jak bezdech senny, idiopatyczna hipersomnia (nadmierna senność bez przyczyny) i narkolepsja. W szczególności wczesne wystąpienie REM w tych okresach snu może sugerować narkolepsję.

Actigraphy

Actigraphy to pomiar aktywności za pomocą małego urządzenia wielkości zegarka. To urządzenie monitoruje ruch i może być używane do oceny cykli snu i czuwania lub rytmów okołodobowych przez dłuższy czas. Mogą być noszone przez tygodnie, a nawet miesiące.

Urządzenia pomagają określić, czy istnieją zakłócenia w cyklu snu i czuwania, ponieważ wiele z nich występuje w zaburzeniach rytmu dobowego, takich jak zespół zaawansowanej fazy snu, zespół opóźnionej fazy snu lub nawet bezsenność. Wyniki te często są skorelowane z dziennikiem snu.

Dziennik snu

Dziennik snu lub dziennik snu jest czasem przydatny do oceny zaburzeń rytmu okołodobowego lub bezsenności, szczególnie w dodatku do danych aktygraficznych. Mogą one również służyć do oceny problemów ze snem wśród dzieci.

Zasadniczo są to zapisy papierowe i dokumentują sen i czuwanie przez okres kilku tygodni i miesięcy. Czasy snu i czasy budzenia są odnotowywane. Dowolne okresy bezsenności w nocy lub drzemki w ciągu dnia są również udokumentowane. Czasami można również rejestrować użycie kofeiny, alkoholu lub leków.

Nauka w domu

Większość osób zdaje sobie sprawę, że śpią znacznie lepiej w domu niż w centrum snu. Jest to z pewnością prawda i wielu usiłuje opracować technologie, które pozwolą na domową ocenę zaburzeń snu. Mogą one obejmować ograniczone badania, które monitorują podstawowe parametry snu, takie jak poziom tlenu, częstość akcji serca oraz ruch klatki piersiowej i brzucha za pomocą specjalnych pasków. Niektóre badania nad miareczkowaniem można prowadzić w domu za pomocą urządzenia CPAP, np. W badaniach auto-miareczkowania.

Ponadto badane są nowe technologie, które mogą prowadzić do innego monitorowania. Ogólnie rzecz biorąc, te nowe technologie są w powijakach, a dane mogą nie być wiarygodne, jak obecny złoty standard diagnozy, którym jest nocny polisomnogram wykonany w akredytowanym centrum uśpienia.