Różnica między karą a dyscypliną

Jeśli chodzi o korygowanie niewłaściwego zachowania dziecka, istnieje ogromna różnica między karą a dyscypliną. Podczas gdy kara koncentruje się na tym, aby dziecko cierpiało z powodu łamania zasad, dyscyplina polega na nauczeniu go, jak następnym razem dokonać lepszego wyboru.

Co to jest kara?

Kara nakłada karę za przestępstwo dziecka. Chodzi o to, by dziecko "zapłaciło" za swoje błędy. Czasami chęć zadawania kary wynika z uczucia frustracji rodzica.

Innym razem wynika to z desperacji. Rodzic może czuć się zmuszony do krzyku, klapsów lub usunięcia wszystkich przywilejów, jakie kiedykolwiek miał dziecko, starając się wysłać wyraźną wiadomość, że jego zachowanie lepiej się zmieni "albo inaczej".

Kara polega na kontrolowaniu dziecka, a nie uczeniu dziecka, jak kontrolować siebie. I najczęściej kara zmienia sposób, w jaki dziecko myśli o sobie.

Dziecko, które znosi poważne kary, może zacząć myśleć: "Jestem zły". Zamiast myśleć, że dokonał złego wyboru, może uwierzyć, że jest złym człowiekiem.

Rodzice autorytarni najprawdopodobniej będą karać dzieci. Kara, podobnie jak klapsy, ma na celu zadać fizyczny ból i cierpienie. Inne przykłady kary mogą obejmować zmuszanie nastolatka do trzymania znaku, który mówi: "Kradnę ze sklepów" lub dzwonię pod imiona dzieci.

Problemy z karami

Kary nie uczą dzieci zachowania. Dziecko, które otrzymuje klapsa za uderzenie swojego brata, nie uczy się pokojowo rozwiązywania konfliktu. Zamiast tego, pozostanie zdziwiony tym, dlaczego jest w porządku, aby go uderzyć, ale nie jest w porządku, aby uderzył swojego brata.

Kara również uczy dzieci, że nie są w stanie kontrolować siebie. Uczą się, że ich rodzice muszą zarządzać swoim zachowaniem, ponieważ nie są w stanie zrobić tego samodzielnie.

Surowa kara może sprawić, że dzieci będą rozwodzić się nad gniewem wobec osoby, która zadała ból, a nie dlatego, że wpadły w kłopoty. Zamiast siadać i zastanawiać się nad tym, w jaki sposób może on być lepszy następnym razem, dziecko, które musi godzinami siadać w kącie, może poświęcić swój czas na zastanowienie się, jak zemścić się na opiekunie, który go tam umieścił.

Co to jest dyscyplina?

Dyscyplina uczy dzieci nowych umiejętności, takich jak zarządzanie ich zachowaniem, rozwiązywanie problemów i radzenie sobie z niewygodnymi emocjami. Dyscyplina pomaga dzieciom uczyć się na własnych błędach i uczy ich odpowiednich społecznie sposobów radzenia sobie z emocjami, takich jak złość i rozczarowanie.

Techniki dyscypliny obejmują strategie, takie jak limit czasu lub usunięcie przywilejów. Celem jest dać dzieciom wyraźne negatywne konsekwencje, które pomogą mu podjąć lepszą decyzję w przyszłości.

Dyscyplina przyjmuje autorytatywne podejście. Zdrowa dyscyplina polega na dawaniu dzieciom jasnych zasad i konsekwentnych negatywnych konsekwencji, gdy łamią one zasady.

Konsekwencje są również zależne od czasu. Podczas gdy kara może wiązać się z tym, że rodzic usuwa w nieskończoność całą elektronikę, dyscyplina może wymagać zabrania telewizora na 24 godziny, gdy dziecko nie chce go wyłączyć.

Korzyści z dyscypliny

Dyscyplina jest proaktywna, a nie reaktywna. Zapobiega wielu problemom z zachowaniem i zapewnia dzieciom aktywne uczenie się na błędach.

Wiele technik dyscyplinowania obejmuje pozytywne podejścia, takie jak systemy pochwał i nagrody. Pozytywne wzmocnienie zachęca do kontynuowania dobrego zachowania i zapewnia dzieciom wyraźne zachęty do przestrzegania zasad.

Dyscyplina sprzyja także pozytywnym relacjom między rodzicem a dziećmi. I dość często ta pozytywna relacja redukuje zwracanie uwagi na zachowania i motywuje dzieci do zachowania.

Podczas gdy dyscyplina dopuszcza odpowiednią ilość winy, nie chodzi o zawstydzenie dzieci. I to jest kluczowe. Dziecko, które dobrze się czuje, jest mniej skłonne do dokonywania złych wyborów. Zamiast tego będzie miał pewność, że potrafi kontrolować swoje zachowanie.