Zaktualizowano kryteria diagnostyczne dla fibromialgii

Egzaminy punktowe nie są już jedynym sposobem diagnozowania fibromialgii. W 2010 roku American College of Rheumatology tymczasowo zaakceptowało alternatywne kryteria diagnozowania stanu i oceny nasilenia objawów.

Kryteria diagnostyczne, które stosowali lekarze, zostały ustalone w 1990 roku. Po wyeliminowaniu innych możliwych przyczyn objawów diagnoza opierała się wyłącznie na bólu. Musiał znajdować się po obu stronach ciała, zarówno powyżej, jak i poniżej talii, wzdłuż osiowego szkieletu (głowy, gardła, klatki piersiowej, kręgosłupa), a także w co najmniej 11 z 18 konkretnych miejsc na ciele, które nazywane są tkliwością. Objawy musiały być obecne przez co najmniej trzy miesiące.

Badanie z punktem przetargowym zawsze było kontrowersyjne z kilku powodów. Po pierwsze, był pierwotnie przeznaczony jako kwalifikator do badań klinicznych, a nie jako narzędzie diagnostyczne. Po drugie, jest subiektywny, ponieważ polega na bólu zgłaszanym przez pacjenta. Po trzecie, ponieważ objawy zmieniają się tak bardzo, liczba punktów przetargowych może się znacznie różnić w zależności od egzaminu.

Dopóki nie będziemy mieć testu diagnostycznego opartego na markerach krwi lub obrazowaniu, prawdopodobnie nie będziemy mieli doskonałego testu diagnostycznego. (Jest tak w przypadku wielu chorób, zwłaszcza neurologicznych.) Nadal naukowcy uważają, że wymyślili coś, co działa lepiej. Mówią, że gdy patrzyli na grupę wcześniej zdiagnozowanych pacjentów z fibromialgią, badanie w punkcie przetargowym było około 75 procent dokładne, podczas gdy ich kryteria obejmowały 88 procent przypadków.

Kryteria diagnostyczne 2010

Kryteria z 2010 r. Spełniają wymogi wykluczenia innych przyczyn i utrzymują się przez co najmniej trzy miesiące. Obejmują one również dwie nowe metody oceny: powszechny wskaźnik bólu (WPI) i wskaźnik skali nasilenia objawów (SS).

WPI wymienia 19 obszarów ciała i mówisz, gdzie byłeś ból w ostatnim tygodniu. Otrzymujesz jeden punkt za każdy obszar, więc wynik to 0-19.

Dla skali skali SS, pacjent ocenia specyficzne objawy w skali 0-3. Objawy te obejmują:

• Zmęczenie
• Budząc się nieużywane
• Objawy poznawcze
• Somatyczne (fizyczne) objawy ogólne (takie jak bóle głowy, osłabienie, problemy z jelitami, nudności, zawroty głowy, drętwienie / mrowienie, wypadanie włosów)

Liczby przypisane do każdej z nich są sumowane, w sumie 0-12.

Wtedy zamiast szukać twardego wyniku na każdym z nich, wbudowana jest pewna elastyczność. Wynika to z faktu, że fibromialgia wpływa na nas w różny sposób i że objawy mogą się zmieniać.

Do diagnozy potrzebujesz EITHER:

1. WPI co najmniej 7 i skali skali SS co najmniej 5, OR
2. WPI w przedziale 3-6 i skali SS wynoszącej co najmniej 9.

Pozwala to na postawienie diagnozy dla osób, które mają mniej bolesnych obszarów, ale o cięższych objawach, które mogą nie otrzymać diagnozy z egzaminem na punkcie przetargowym.

Kolejnym ważnym dodatkiem jest rozważenie objawów poznawczych. Dla wielu z nas "mgła fibro" jest wyniszczająca lub nawet bardziej wyniszczająca niż ból, ale stare kryteria nawet o tym nie wspominały.

Nowsza metoda rozpoznaje również różnicę między "zmęczeniem" a "budzeniem się nieużywającym", co jest ważnym rozróżnieniem.

Krótka notka o "symptomach somatycznych": ściśle rzecz biorąc, somatyczny oznacza fizyczny. Termin ten dostał złego rapu w społeczności fibromialgii, ponieważ został użyty do zasugerowania, że ​​nasze objawy są wynikiem somatyzacji, co oznacza "fizyczne przejawy choroby psychicznej". Jednak samo słowo somatyczne nie implikuje psychologicznej podstawy.

Oto plik PDF dodatku zawierającego kryteria z 2010 roku. Zawiera listę bolesnych obszarów WPI i długą listę symptomów somatycznych, które można rozważyć.

• Dodatek A: Kryteria diagnostyczne dotyczące fibromialgii

Jeśli jesteś niezdiagnozowany lub wstępnie zdiagnozowany, możesz chcieć zabrać to do swojego lekarza. Pamiętaj, aby poinformować go, że pochodzi z American College of Rheumatology i został opublikowany w Arthritis Care & Research.