7 rzeczy terapeuci życzą wszystkim rodzicom

Pytanie o pomoc w zarządzaniu zachowaniem dziecka jest jedną z najodważniejszych rzeczy, które mogą zrobić rodzice. Mówienie: "Nie jestem pewien, co zrobić z zachowaniem mojego dziecka", jest przerażającym zajęciem. Ale większość zaburzeń zachowania i problemów ze zdrowiem psychicznym można leczyć.

Oto siedem rzeczy, o których terapeuci chcieliby wszyscy rodzice:

1. Drobne błędy w wychowywaniu dzieci nie będą szkodziły Twojemu dziecku przez całe życie

Czasami rodzice martwią się, że ich błędy trwale zranią dziecko na całe życie. Chociaż z pewnością istnieją pewne problemy rodzicielskie, które mogą prowadzić do konsekwencji dla całego życia, większość drobnych błędów jest nieszkodliwa.

W rzeczywistości są nawet badania, które pokazują, że twoje małe błędy w wychowaniu dzieci mogą pomóc Twojemu dziecku w zbudowaniu odporności.Jeśli nie jesteś w stanie dotrzymać obietnicy lub tymczasowo przestaniesz egzekwować kilka zasad, Twoje dziecko może nauczyć się skuteczniej radzić sobie z błędami innych osób.

2. Lekarze mogą być bogactwem informacji

Rodzice często wahają się rozmawiać z lekarzami o czymkolwiek innym niż zdrowie fizyczne dziecka. Ale jeśli masz obawy dotyczące nastroju lub zachowania Twojego dziecka, ważne jest, aby omówić te obawy z pediatrów twojego dziecka. Lekarze mogą pomóc ustalić, czy Twoje dziecko potrzebuje dalszej oceny pod kątem problemów rozwojowych, behawioralnych lub psychicznych.

3. Uzyskiwanie pomocy nie oznacza koniecznie lekarstwa

Czasami rodzice są niezdecydowani, aby szukać pomocy w problemach zachowania dziecka lub zaburzeniach nastroju, ponieważ martwią się, że ich dziecko otrzyma leki. Chociaż leczenie może być jedną z form leczenia takich problemów, jak ADHD, istnieje również wiele innych dostępnych opcji leczenia. Terapia Play, terapia poznawczo-behawioralna i trening rodzicielski to tylko kilka sposobów, w jakie można rozwiązać problemy dziecka bez przyjmowania leków.

Ostatecznie decyzja, czy leki są najlepsze dla Twojego dziecka, należy do ciebie. Nawet jeśli lekarz lub psychiatra zaleci Twojemu dziecku, aby spróbował leków, rodzice mają ostatnie zdanie na temat tego, czy chcą podawać ten lek.

4. Szukanie pomocy nie jest oznaką słabości

Prośba o pomoc wymaga odwagi i na pewno nie jest oznaką słabości. Zamiast tego jest to wyraźny znak, że chcesz jak najlepiej dla swojego dziecka. Niezależnie od tego, czy szukasz oceny, czy Twoje dziecko ma trudności w uczeniu się, czy zapisujesz się do klasy wychowawczej, by zająć się napadami złości dziecka, twoja chęć szukania wsparcia pokazuje twoją chęć pomocy dziecku w osiągnięciu jego największego potencjału.

5. Szkoła Twojego dziecka nie musi wiedzieć o terapii

Rodzice i dzieci mają prawo do poufnego traktowania. Szkoła niekoniecznie musi wiedzieć, czy Twoje dziecko spotyka się z terapeutą. Może się zdarzyć, że terapeuta zaleca poinformowanie szkoły, aby nauczyciel Twojego dziecka mógł pomóc w planowaniu leczenia, ale to rodzice muszą podjąć decyzję o tym, czy zaangażować szkołę.

6. Ważny jest udział rodziców w leczeniu

Rodzice odgrywają aktywną rolę w rozwiązywaniu problemów związanych z zachowaniem. Na przykład, zamiast uczyć umiejętności radzenia sobie ze złością dziecka podczas cotygodniowych sesji terapeutycznych, często skuteczniej jest uczyć rodziców, jak trenować dziecko. Ponieważ rodzice są z dziećmi dużo więcej godzin tygodniowo niż terapeuta, często preferowaną metodą leczenia jest trening rodzicielski. Czasami oznacza to, że rodzice rozwiedzeni, przybrani rodzice i inni opiekunowie muszą współpracować, aby pomóc dziecku.

7. Problemy z zachowaniem wynikają z różnych problemów

Problemy z zachowaniem twojego dziecka nie oznaczają, że jesteś złym rodzicem. Problemy z zachowaniem mogą wynikać z różnorodnych problemów, od podstawowych zaburzeń zachowania i niepełnosprawności po wcześniejsze traumatyczne problemy i problemy ze snem. Programy szkoleniowe dla rodziców często pomagają rodzicom w określeniu alternatywnych strategii dyscyplinujących, które mogą być bardziej skuteczne w zaspokajaniu potrzeb dziecka.