Keratoconus: objawy, przyczyny, diagnoza i leczenie

Keratoconus jest chorobą, która powoduje wypukłość rogówki. Rogówka jest przezroczystą, przypominającą kopułę strukturą na przedniej części oka. Z biegiem czasu rogówka staje się bardziej stroma i bardziej stroma. Keratoconus to greckie słowo oznaczające "rogówkę w kształcie stożka". W takim stanie rogówka staje się stożkowata, a widzenie staje się niezwykle zniekształcone i rozmyte.

Objawy

Keratoconus zaczyna pojawiać się w latach młodzieńczych i ustępuje po 40 roku życia. Ludzie mogą nawet nie wiedzieć, że mają go na wczesnym etapie. Chociaż keratokonus zawsze wydaje się gorszy w jednym oku, zwykle jest to stan, który występuje w obu oczach. Kiedy keratoconus postępuje, widzenie staje się bardzo rozmyte i zniekształcone. Wizja pogarsza się, ponieważ gdy rogówka wybrzusza się do przodu, rozwija się nieregularny astygmatyzm i krótkowzroczność. W miarę postępu choroby może wystąpić bliznowacenie rogówki, powodujące dalszą utratę wzroku. Niektórzy pacjenci z widzeniem widocznym w obrębie rogówki często się zmieniają, podczas gdy inni widzą zmiany jedynie przez lata.

Ludzie z rogowaceniem często skarżą się, że wzrok nie poprawia się znacznie dzięki korygowanym okularom. W niektórych przypadkach rogówka może wybrzuszać się do przodu i stać się tak cienka, że ​​rozwija się blizna, co utrudnia widzenie. W rzadkich przypadkach rogówka może się zdekompensować, powodując poważne pogorszenie widzenia, a nawet ślepotę.

Przyczyny

Dokładna przyczyna keratoconusa jest trochę tajemnicą. Jednak naukowcy uważają, że genetyka, środowisko i hormony mogą wpływać na to, dlaczego u niektórych osób rozwija się keratoconus.

Genetyka: Uważa się, że niektórzy ludzie mają defekt genetyczny, który powoduje osłabienie niektórych włókien białkowych w rogówce. Włókna te utrzymują rogówkę razem utrzymując jej przejrzystą, przypominającą kopułę strukturę. Kiedy włókna te stają się słabe, rogówka zaczyna wybrzuszać się do przodu. Niektórzy naukowcy są przekonani, że genetyka odgrywa ważną rolę w rogowacie, ponieważ czasami krewny również rozwija się w keratokonus.

Środowisko: Osoby z rogowaceniem zwykle mają alergię, szczególnie atopowe choroby alergiczne, takie jak katar sienny, astma, egzema i alergie pokarmowe. Co ciekawe, wielu pacjentów, u których rozwinął się keratoconus, miało w przeszłości intensywne osteoporacje oczu. Niektóre z tych osób mają alergie, a inne nie, ale mają tendencję do przecierania oczu. Uważa się, że to energiczne pocieranie oczu może spowodować uszkodzenie rogówki, powodując rozwój rogówki. Inną bardzo popularną teorią o tym, co powoduje keratokonus, jest stres oksydacyjny. Z jakiegoś powodu u osób, u których rozwija się keratoconus, występuje zmniejszenie ilości antyoksydantów w obrębie rogówki. Kiedy rogówka nie ma wystarczającej ilości przeciwutleniaczy, kolagen w rogówce staje się słaby i rogówka zaczyna wybrzuszać się do przodu. Stres oksydacyjny może być spowodowany czynnikami mechanicznymi, takimi jak pocieranie oczu lub w niektórych przypadkach nadmierna ekspozycja ultrafioletowa.

Przyczyny hormonalne: Ze względu na wiek wystąpienia rogówki uważano, że hormony mogą odgrywać dużą rolę w jej rozwoju. Często rozwija się keratoconus po okresie dojrzewania. Udokumentowano również postęp lub postępy u kobiet w ciąży.

Diagnoza

Często osoby z wczesną postacią rogówki keratokonus najpierw rozwijają astygmatyzm. Astygmatyzm jest spowodowany przez rogówkę o podłużnym kształcie, jak piłka nożna, zamiast kulistego kształtu, jak koszykówka. Rogówka z astygmatyzmem ma dwie krzywe, jedną płaską i jedną stromą. Powoduje to, że obrazy wydają się zniekształcone, a ponadto wydają się niewyraźne. Jednak ci pacjenci częściej wracają do biura optometrysty, narzekając, że ich wizja uległa zmianie. Ponieważ rogówka stopniowo staje się bardziej stroma, często zdiagnozowana jest krótkowzroczność. Krótkowzroczność powoduje, że obiekty stają się rozmyte na odległość.

Lekarze okulistyczni mierzą stromość rogówki za pomocą keratometru. Może on obserwować stopniowy wzrost w miarę upływu czasu, a badania topografii rogówki zostaną zlecone. Topograf rogówki jest skomputeryzowaną metodą mapowania kształtu i stromości rogówki.Topograf rogówki tworzy mapę kolorów, która pokazuje bardziej strome obszary w cieplejszych, czerwonych barwach i bardziej płaskie obszary w chłodniejszych, niebieskich barwach. Topografia zazwyczaj wykazuje gorsze stromienie rogówki. Czasami topografia będzie również wykazywać asymetrię kształtu między górną częścią rogówki a dolną połową rogówki.

Wraz z kompleksowym badaniem oka, lekarze okulistyczni wykonają badanie lampą szczelinową za pomocą specjalnego pionowego bio-mikroskopu w celu zbadania rogówki. Często pacjenci z rogami szyjki będą mieli cienkie linie rogówki o nazwie Vogt's striae. Ponadto widoczny może być krąg żelaza osadzony wokół rogówki.

Leczenie

Istnieje kilka sposobów leczenia rogówki w zależności od ciężkości stanu.

Miękkie soczewki kontaktowe astygmatyzmu: We wczesnych stadiach stożka rogówki można założyć miękką soczewkę toryczną. Soczewka toryczna to soczewka, która koryguje astygmatyzm. Obiektyw jest miękki, ale zawiera dwie moce: jedną moc, a także inną moc o 90 stopni.

Sztywne soczewki kontaktowe przepuszczające gaz: W umiarkowanych stadiach keratokonu zużywa się sztywną soczewkę przepuszczalną dla gazu. Sztywna przepuszczalna dla gazu soczewka zapewnia twardą powierzchnię, tak że wszelkie zniekształcenie rogówki może zostać zakryte. Wraz z postępem keratokonusu, trudniejsze może być noszenie sztywnej soczewki przepuszczalnej dla gazu z powodu nadmiernego ruchu soczewki i decentracji soczewki. Sztywne soczewki przepuszczające gaz to małe soczewki, zwykle o średnicy około 8-10 milimetrów i poruszają się lekko przy mrugnięciu powiekami.

Hybrydowe soczewki kontaktowe: Hybrydowe soczewki kontaktowe mają soczewkę centralną wykonaną ze sztywnego, przepuszczalnego dla gazu materiału z otaczającą miękką spódnicą. Zapewnia to znacznie większy komfort osobom noszącym soczewki. Ponieważ środek jest sztywny, wciąż zapewnia taką samą korekcję wzroku, co zwykła sztywna soczewka przepuszczająca gaz.

Soczewki kontaktowe twardówki: Soczewki kontaktowe twardówki to bardzo duże soczewki wykonane z materiału podobnego do tego, z którego wykonane są sztywne soczewki przepuszczające gaz. Jednak soczewki twardówkowe są bardzo duże i pokrywają rogówkę oraz nakładają się na twardówkę, białą część oka. Soczewka twardówki całkowicie przechwytuje najbardziej stromą część rogówki, zwiększając komfort i zmniejszając ryzyko powstawania blizn.

Łączenie rogówki: Rogozowe sieciowanie jest stosunkowo nową procedurą, która działa wzmacniając wiązania w rogówce, aby pomóc zachować jej normalny kształt. Procedura polega na zastosowaniu ryboflawiny (witaminy B) do oka w postaci płynnej. Światło ultrafioletowe jest następnie nakładane na oko w celu zestalenia procesu. Rogozowe sieciowanie rogówki zwykle nie leczy rogowacenia lub zmniejsza stromiznę rogówki, ale zapobiega jej pogorszeniu.

Penetrująca keratoplastyka: Rzadko, keratoconus może się pogorszyć do punktu, w którym potrzebny jest przeszczep rogówki. Podczas zabiegu penetrującego keratoplastyki rogówka dawcy zostaje zaszczepiona na obwodowej części rogówki biorcy. Nowsze procedury laserowe zwiększyły sukces przeszczepu rogówki. Zazwyczaj udaje się przeszczep rogówki. Jednak odrzucenie zawsze stanowi problem. Trudno jest przewidzieć ostateczny wynik widzenia pacjenta. Chociaż przeszczep może się powieść, pacjent może nadal otrzymać dość wysoką receptę i potrzebę noszenia okularów.