Zapalenie tarczycy po porodzie i pokrewne problemy po ciąży

Kobiety często odczuwają zmęczenie, odczuwają wahania nastroju i mają wiele innych objawów w miesiącach po porodzie. Jednak u niektórych kobiet objawy mogą stać się kłopotliwe i mogą wskazywać na problem tarczycy zwany poporodowym zapaleniem tarczycy (PPT) - zapalenie tarczycy, które początkowo występuje w pierwszym roku po porodzie, poronieniu lub wywołanej aborcji. Jest uważany za odmianę autoimmunologicznego zapalenia tarczycy, znanego również jako zapalenie tarczycy Hashimoto.

Rodzaje PPT

Istnieje kilka rodzajów poporodowego zapalenia tarczycy, w tym:

• Klasyczny: Przechodzisz okres tymczasowej tyreotoksykozy - schorzenia charakteryzującego się zbyt dużą zawartością hormonu tarczycy w organizmie - po którym następuje okres tymczasowej niedoczynności tarczycy, powracającej do normalnej czynności tarczycy do końca pierwszego roku. Występuje u około 25 procent kobiet z PPT.
• Wyrównana tyreotoksykoza: Masz okres nadczynności tarczycy, ale nie niedoczynność tarczycy, a nadczynność tarczycy ostatecznie rozwiązuje się. Zwykle zaczyna się od dwóch do sześciu miesięcy po porodzie i występuje u około 25 procent kobiet z PPT.
• Izolowana niedoczynność tarczycy: W drugiej połowie pacjentów z PPT rozwija się niedoczynność tarczycy od trzech do 12 miesięcy po porodzie. Chociaż to rozwiązuje się w większości przypadków, 10 do 20 procent kobiet rozwija się na stałe niedoczynność tarczycy.

Czynniki ryzyka

Choroba ta jest dość powszechna, ponieważ szacuje się, że rozwija ją około 7 do 8 procent kobiet w ciąży.

Niektóre czynniki ryzyka mogą pomóc przewidzieć, kto jest narażony na zwiększone ryzyko wystąpienia poporodowego zapalenia tarczycy. Obejmują one:

• Osobista lub rodzinna dysfunkcja tarczycy
• Historia PPT (masz 70 procent szans na rozwinięcie go ponownie w każdej kolejnej ciąży)
• Obecność przeciwciał przeciwtarczycowych przed ciążą: Zmiany w układzie odpornościowym podczas ciąży mogą nasilić objawy zapalenia tarczycy. U około 50% kobiet z podwyższonym poziomem przeciwciał przeciwtarczycowych rozwija się poporodowe zapalenie tarczycy.
• Pozytywne przeciwciała przysadki mózgowej
• Cukrzyca typu 1: Do 25% kobiet z cukrzycą typu 1 rozwija się poporodowe zapalenie tarczycy.
• Toczeń
• Przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby

Zdrowie reprodukcyjne z chorobą tarczycy

Typowy kurs

Najbardziej rozpowszechniony kurs dla poporodowego zapalenia tarczycy obejmuje początek łagodnej niedoczynności tarczycy, począwszy od dwóch do sześciu miesięcy po urodzeniu dziecka. Niedoczynność tarczycy ustąpi, gdy twoja tarczycy ustabilizuje się.

Kolejną najczęstszą prezentacją jest łagodna nadczynność tarczycy, która rozpoczyna się od jednego do czterech miesięcy po porodzie, po czym następuje normalizacja tarczycy.

Trzeci przebieg charakteryzuje się łagodną nadczynnością tarczycy, która następnie przechodzi w okres łagodnej niedoczynności tarczycy od kilku tygodni do kilku miesięcy, po czym następuje normalizacja funkcji tarczycy.

Podczas gdy niektóre przypadki poporodowego zapalenia tarczycy ustępują w miarę upływu czasu, istnieje duże ryzyko, że kobieta nadal będzie chorować na tarczycę.

Szacuje się, że aż połowa kobiet z poporodowym zapaleniem tarczycy rozwinie trwałą niedoczynność tarczycy, wole (powiększenie tarczycy) lub oba w ciągu czterech do ośmiu lat. Oznacza to, że należy sprawdzać poziom TSH każdego roku.

Objawy

Istnieje wiele objawów poporodowego zapalenia tarczycy, które mogą pojawić się zarówno w fazie nadczynności tarczycy jak i niedoczynności tarczycy. Obejmują one:

• Zmniejszenie objętości mleka u kobiet karmiących piersią
• Wypadanie włosów
• Zmęczenie
• Goiter, który jest bezbolesny
• Depresja, lęk i złe samopoczucie

Objawy w fazie nadczynności tarczycy w poporodowym zapaleniu tarczycy są zazwyczaj łagodniejszymi wersjami ogólnych objawów nadczynności tarczycy. Objawy te mogą obejmować lęk, osłabienie mięśni, drażliwość, kołatanie serca, szybkie bicie serca, drżenie, utratę masy ciała i biegunkę.

Podobnie objawy w fazie niedoczynności tarczycy po poporodowym zapaleniu tarczycy są łagodniejszymi wersjami ogólnych objawów niedoczynności tarczycy. Mogą to być: ospałość, suchość skóry, trudności w utracie wagi (lub przybieraniu na wadze), zaparcia, niska temperatura ciała i obrzęki w oczach, twarzy i rękach.

Diagnoza

Twój lekarz będzie zazwyczaj przeprowadzał kilka badań krwi w celu zdiagnozowania poporodowego zapalenia tarczycy. W fazie nadczynności tarczycy testy krwi zazwyczaj wykazują niski poziom hormonu pobudzającego tarczycę (TSH) oraz wysoką prawidłową lub podwyższoną poziom tyroksyny (T4) i trijodotyroninę (T3).

W fazie niedoczynności tarczycy twój TSH wzrośnie, a T4 i T3 będą niskie lub niskie. Poziom przeciwciał przeciwko peroksydazie tarczycy (TPO) prawdopodobnie wzrośnie u większości kobiet z poporodowym zapaleniem tarczycy, szczególnie w fazie niedoczynności tarczycy.

W niektórych przypadkach po poporodowym zapaleniu tarczycy wykonuje się USG i pokazuje powiększenie tarczycy.

Ważne jest, aby pamiętać, że wraz z poporodowym zapaleniem tarczycy może wystąpić autoimmunologiczna choroba Gravesa-Basedowa (która powoduje nadczynność tarczycy) po urodzeniu dziecka. Podczas gdy poporodowe zapalenie tarczycy jest znacznie częstszą przyczyną nadczynności tarczycy, lekarz będzie chciał upewnić się, że nie ominie diagnozy choroby Gravesa-Basedowa.

Niektórymi wyróżnikami choroby Gravesa-Basedowa są cięższe objawy, powiększenie tarczycy i objawy związane z oczami (zwane oftalmopatią Gravesa).

W niektórych przypadkach wykonuje się test wychwytu radiojodu w celu rozróżnienia poporodowego zapalenia tarczycy od choroby Gravesa-Basedowa. Należy jednak pamiętać, że ten test jest przeciwwskazany, jeśli karmisz piersią, chyba że przez kilka dni pompujesz i odrzucasz swoje mleko.

Przeciwciała receptora TSH zazwyczaj nie występują.

','

Możesz mieć podwyższoną rację T4 do T3.

','

Pobór radiojodu jest niski.

"}}," listB ": {" nagłówek ":" Choroba Gravesa "," przedmioty ": {" lista ": "

Przeciwciała receptora TSH są obecne u prawie wszystkich pacjentów.

','

Możesz mieć wole lub wyłupiaste oczy.

','

Pobieranie radiojodu jest normalne lub podwyższone.

"}}}" contenteditable = "false">

Jak lekarze diagnozują niedoczynność tarczycy

Leczenie nadczynności tarczycy

Leki przeciwtarczycowe nie są zalecane w okresie nadczynności tarczycy w poporodowym zapaleniu tarczycy. Jeśli wystąpią objawy, lekarz może przepisać beta-bloker, taki jak propranolol lub metoprolol, w możliwie najmniejszej dawce przez kilka tygodni w celu ich złagodzenia. Propranolol jest preferowany, jeśli karmisz piersią, ponieważ nie przenosi się do mleka matki tak łatwo.

American Thyroid Association (ATA) zaleca, aby po zakończeniu fazy nadczynności tarczycy, poziom TSH powinien zostać ponownie sprawdzony po upływie czterech do sześciu tygodni w celu zbadania fazy niedoczynności tarczycy, która występuje w około 75 procentach przypadków.

Leczenie niedoczynności tarczycy

Jeśli skończysz w fazie niedoczynności tarczycy PPT, twój plan leczenia będzie zależał od kilku czynników. Oto, co jest ogólnie zalecane:

• Synthroid (lewotyroksyna): Jeśli masz poważne objawy niedoczynności tarczycy, karmisz piersią i / lub próbujesz ponownie zajść w ciążę, lekarz prawdopodobnie rozpocznie leczenie lewotyroksyną. Prawdopodobnie zostaniesz również wprowadzony do leku, jeśli nie masz żadnych objawów, ale twój poziom TSH jest wyższy niż 10 mIU / L. W przypadkach, w których występują tylko łagodne objawy niedoczynności tarczycy, lekarz może pomyśleć o podaniu lewotyroksyny, w zależności od innych okoliczności, takich jak poziom TSH oraz od tego, czy karmisz piersią, czy próbujesz zajść w ciążę.
• Zamknij monitorowanie: Jeśli nie masz żadnych objawów niedoczynności tarczycy i poziom TSH jest poniżej 10 mIU / L, prawdopodobnie nie będziesz potrzebował leczenia, ale będziesz potrzebował poziomów TSH sprawdzanych co cztery do ośmiu tygodni, aż twoja funkcja tarczycy wróci do normy.

Lewotyroksyna jest zazwyczaj przepisywana przez około rok, a następnie stopniowo zwężana, podczas gdy ściśle monitoruje się poziomy TSH, aby upewnić się, że nie rozwinęła się trwała niedoczynność tarczycy. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy zajdziesz w ciążę lub zajdziesz w ciążę w tym czasie. W takim przypadku twój lekarz pozostawi Cię na lekach do późniejszego czasu.

Rozważania dotyczące karmienia piersią

Jeśli jesteś leczony z powodu niedoczynności tarczycy podczas karmienia piersią, możesz bezpiecznie kontynuować przyjmowanie hormonalnego leku zastępczego tarczycy w regularnych dawkach bez szkody dla swojego dziecka. Badania pokazują, że ilość hormonu tarczycy, która dostaje się z mlekiem matki, wynosi mniej niż 1 procent dziennego zapotrzebowania, jakiego potrzebuje dziecko, więc twój lek ma bardzo mały wpływ na twoje dziecko.

Kwestia przyjmowania leków przeciwtarczycowych na nadczynność tarczycy podczas karmienia piersią jest nieco bardziej kontrowersyjna i możesz chcieć dalej eksplorować plusy i minusy. ATA mówi, że ponieważ małe ilości propylotiouracylu (PTU) i metimazolu (MMI) można znaleźć w mleku kobiecym, lekarz prowadzący powinien podać ci najniższą możliwą skuteczną dawkę.

Eksperci zalecają, aby maksymalna dzienna dawka leku przeciwtarczycowego podczas karmienia piersią wynosiła 20 mg metimazolu (MMI) lub 450 mg propylotiouracyl (PTU).

Biorąc leki tarczycy podczas karmienia piersią

Słowo od DipHealth

Po przebytym poporodowym zapaleniu tarczycy istnieje znacznie zwiększone ryzyko ponownego rozwoju w przyszłych ciążach. Planując ciążę lub dowiedziawszy się, że jesteś w ciąży, poinformuj swoich lekarzy o problemach z tarczycy.

Ponadto, epizod poporodowego zapalenia tarczycy zwiększa ryzyko rozwoju niedoczynności tarczycy lub wola w późniejszym okresie życia, dlatego ważne jest, aby ocenić czynność tarczycy co roku.

Jak problemy z tarczycą wpływają na płodność i ciążę?