Ewoluująca debata kar cielesnych dla dzieci

W szkołach i domach kara cielesna (CP) ma miejsce wtedy, gdy rodzic, opiekun prawny lub administrator edukacji próbuje powstrzymać niepożądane zachowanie, powodując u dziecka odczucie fizycznego dyskomfortu lub bólu. Kary cielesne obejmują klapsy, bicie dzieci i bicie otwartą ręką, pięścią lub przedmiotem, takim jak pas, przełącznik, sznur, łopatka, deska lub mucha.

Chociaż Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych orzekł w 1977 roku, że kary cielesne nadal są legalną formą karania w szkołach, o ile ogranicza się to do klapsów lub wiosłowania, lokalne ustawodawstwo może unieważnić ten edykt.

Jednak w domu, szczególnie przy podejmowaniu decyzji, co jest uważane za odpowiednią dyscyplinę dla dziecka w rodzinie zastępczej, zasady regulujące, jakie formy kar cielesnych nie liczą się jako krzywdzenie dzieci, różnią się w zależności od jurysdykcji stanowej i lokalnej. Kary cielesne obejmują także przekręcanie uszu, umieszczanie gorącego sosu na języku dziecka, blokowanie dziecka w pokoju, wiązanie dziecka w dół, a nawet proszenie dziecka o nadmierne wysiłek fizyczny lub uniemożliwienie dziecku pójścia do toaleta.

Ewolucja zrozumienia społecznego CP

Od czasu decyzji Sądu Najwyższego z 1977 r. Wiele państwowych i lokalnych agencji ustanowiło nowe regulacje dotyczące tego, co się dzieje i nie jest traktowane jako nadużywanie dzieci, jeśli chodzi o wydawanie środków dyscyplinarnych wobec niewłaściwie upokorzonego dziecka.

Tylko 31 stanów, a także D.C. i Puerto Rico wprowadziły zakazy stosowania kar cielesnych w szkołach oraz 19 innych państw, które nadal pozwalają na kontynuowanie, tylko Alabama, Arkansas i Mississippi nadal regularnie stosują tę formę dyscyplinarnych działań.

Gruzja, Luizjana, Missouri, Oklahoma, Tennessee i Teksas, zwłaszcza w małych, wiejskich miasteczkach, nadal używają tej formy kary rutynowo, ale w mniejszym stopniu. Kanada, Kenia, RPA, Nowa Zelandia i prawie cała Europa zakazały już tej praktyki.

W ostatnich latach międzynarodowe organizacje praw człowieka naciskają na surowsze ustawodawstwo na całym świecie, aby nie dopuścić do tego, by dzieci były przedmiotem nieuzasadnionej przemocy w jakiejkolwiek formie.

Już w 1989 roku na Konwencji Praw Dziecka w Organizacji Narodów Zjednoczonych, kraje na całym świecie zebrały się, aby "podjąć wszelkie odpowiednie kroki prawne, administracyjne, społeczne i edukacyjne, aby chronić dziecko przed wszelkimi formami przemocy fizycznej i psychicznej, zranienia lub nadużycia, zaniedbania lub zaniedbania, maltretowania lub wykorzystywania."

Naucz się dyscyplinować swoje dzieci bez klapsów.

Kara cielesna nie jest odpowiednia dla przybranych dzieci

Używanie kar cielesnych nie jest odpowiednie dla dzieci w pieczy zastępczej, zwłaszcza że wiele adoptowanych dzieci doświadczyło niegodziwości i zaniedbań już w swoich domach narodzin.

Nadużycie czasami pozostawia dziecko z wysoką tolerancją na ból. Sfrustrowany opiekun może zacząć od klapsowania dziecka, ale gdy nie otrzyma odpowiedzi, której szuka od dziecka, zaczyna uderzać coraz mocniej. Ponadto kary cielesne mogą również wywoływać złe wspomnienia dotyczące przemocy w przeszłości lub uniemożliwiać dziecku budowanie przywiązania do przybranych lub przybranych rodziców.

Wielu psychologów zajmujących się dziećmi uważa, że ​​lekcje życia nie są nauczane, gdy dyscyplina jest wściekła i bolesna, a kara cielesna często pozostawia dziecko ze zwiększonym niepokojem i niemożnością zaufania rodzicom.

Dla wielu nowych przybranych rodziców adopcyjnych brak pozwolenia na klapsa dziecka może być trudny do zrozumienia, ponieważ większość z nas wychowywana była przez rodziców, którzy otrzymali klapsa. Tak, większość z nas "okazała się w porządku" i miejmy nadzieję, że powyższe punkty pomagają zrozumieć, dlaczego klapsy lub inne formy kary fizycznej nie znajdują się w nadużywanym lub zaniedbanym interesie dziecka lub najlepszym interesie rodziny przybranej lub adopcyjnej, która próbuje przywiązać się do dziecka. Istnieje jednak kilka innych opcji, jeśli chodzi o dyscyplinę dla rodziców przybranych i adopcyjnych.