Diagnozowanie urazu stawu kolanowego za pomocą MRI

Rezonans magnetyczny (MRI) to technologia często wykorzystywana do badania źródeł problemów z kolanem. Działa poprzez emitowanie fal magnetycznych, które odbijają się od tkanki, kości i narządów na różne sposoby. Fale te są następnie tłumaczone na obrazy, które możemy wykorzystać do diagnozy.

MRI nie są stosowane samodzielnie do postawienia diagnozy, ale często mogą dostarczyć mocnych dowodów na poparcie tej diagnozy. W obliczu urazu stawu kolanowego, infekcji lub zaburzenia stawów lekarze często używają MRI, aby nie tylko wskazać przyczynę, ale także pomóc w ukierunkowaniu planu leczenia.

Podczas gdy niektóre osoby uważają, że MRI jest niepokojące, albo dlatego, że są klaustrofobiczne, albo głośno hałaśliwe, są nieocenionym narzędziem, które oferuje mniej inwazyjny sposób diagnozy.

Diagnozowanie Łez Łąkotki

Menisk jest klinem chrząstki w obrębie kolana, który pomaga amortyzować, stabilizować i przekazywać wagę przez staw kolanowy.

Jeśli kiedykolwiek menisk zostanie rozdarty, badanie MRI może wykazać, że jego typowy trójkątny kształt ulegnie przesunięciu lub zmianie. W niektórych przypadkach rozdarta część będzie migrowana do środka stawu kolanowego (zwykle określanego jako "łza z uchwytem wiadra").

Pewne anomalie zostaną wymienione w raporcie MRI jako "sygnał intrasubstancyjny". Nie oznacza to, że menisk jest koniecznie rozdarty; po prostu mówi nam, że menisk nie pojawia się tak, jak powinien.Może to być wynikiem normalnego starzenia się lub zwiększonego unaczynienia powszechnie obserwowanego u dzieci i młodych dorosłych. Konieczne są dalsze badania, aby uzyskać ostateczną diagnozę.

Diagnostyka urazów więzadła

Węzły kolana to krótkie pasma elastycznej, włóknistej tkanki, która utrzymuje połączenie kolana i umiarkowany ruch kolana. Istnieją cztery typy wiązadła, na które patrzymy podczas przeprowadzania badania:

• Więzadło krzyżowe przednie (ACL), które zapobiega wysunięciu się kości piszczelowej przed kolanem
• Tylne więzadło krzyżowe (PCL), które zapobiega przemieszczaniu się kości podudzia do tyłu
• Przyśrodkowe więzadło poboczne (MCL), które zapobiega otwarciu kolana
• Boczne więzadło poboczne (LCL), które zapobiega nadmiernemu ruchowi bocznemu

Podczas gdy normalna ACL może być trudna do zobaczenia na MRI, jakiekolwiek łzy więzadła będą widziane w 90 procentach przypadków (najczęściej w połączeniu z siniakiem kości i złamaniem). ACL jest miejscem, gdzie dochodzi do większości urazów więzadeł.

W przeciwieństwie do tego, PCL jest łatwiej widoczny na MRI, ponieważ jest około dwa razy większy niż ACL. Pojedyncze łzy są stosunkowo rzadkie. Jeśli wystąpi, będzie to zazwyczaj postrzegane jako wyraźne zaburzenie włókien wiązadła.

Tymczasem urazy MCL i LCL są zwykle związane z obrzękiem wokół kolana (powszechnie określane jako "woda na kolana"). MRI można wykorzystać do zdiagnozowania stopnia uszkodzenia, charakteryzującego się obecnością płynu (stopień I), płynnym i częściowym zaburzeniem więzadeł (stopień II) lub całkowitym zaburzeniem (stopień III).

Urazy stopnia III zwykle wymagają operacji.

Diagnozowanie problemów ścięgna

Ścięgno jest twardym, sprężystym włóknem łączącym mięśnie z kością. Dwa ścięgna widziane na MRI to ścięgno mięśnia czworogłowego (które łączy mięśnie ud do kolana) i ścięgno rzepki (które łączy kość piszczelową z kolanem).

MRI może być użyty do wykrycia przewlekłego zapalenia ścięgna (zapalenie ścięgna) lub pęknięć ścięgien (chociaż jest to zwykle widoczne podczas badania fizykalnego). W przypadkach zapalenia ścięgien - takich jak w przypadku "kolana skoczka" - MRI zwykle ujawnia postępujące uszkodzenie kolana w postaci blizn, stanów zapalnych i wad rozwojowych samego ścięgna.