Dlaczego Procrit i Aranesp są stosowane podczas chemioterapii

Podczas chemioterapii będziesz monitorowany i badany pod kątem jakichkolwiek komplikacji. Jednym z powszechnych testów jest pełna liczba krwi (CBC), która daje lekarzowi ważne informacje na temat rodzajów i ilości komórek we krwi. Jeśli Twój test CBC wykaże, że liczba czerwonych krwinek jest niska, możesz być anemiczny.

Związek między rakiem piersi, chemioterapią i niedokrwistością

Niedokrwistość może jeszcze bardziej utrudnić walkę z rakiem piersi; możesz czuć się szczególnie osłabiony, osłabiony, zawroty głowy lub wyczerpany. Możesz łatwiej się siniakować lub mieć częste krwawienia z nosa. Niedokrwistość może osłabić twoje ciało i układ odpornościowy, utrudniając organizmowi zwalczanie chorób i infekcji.

Jeśli twój lekarz stwierdzi, że masz niedokrwistość w wyniku chemioterapii, może przepisać Ci leki, które pomogą Ci produkować więcej czerwonych krwinek. Aranesp (darbepoetyna alfa) i Procrit (epoetyna alfa) to dwa najpowszechniejsze leki stosowane w tym celu. Dostarczone przez iniekcję lub przez wlew dożylny (IV), mogą zwiększyć produkcję krwinek czerwonych i potencjalnie pomóc uniknąć transfuzji krwi.

Jak te leki działają jako wzmacniacze czerwonych krwinek

Krew powstaje w szpiku kostnym, miękkiej, gąbczastej tkance w rdzeniu kości. Komórki szpiku kostnego to szybko dzielące się komórki, na które wpływa chemioterapia. Mniejsza liczba komórek szpiku kostnego oznacza mniejszą liczbę komórek krwi. Twoja CBC może ujawnić, że twoja liczba czerwonych krwinek jest niska i jesteś anemiczny. Zwykle nerki wytwarzają erytropoetynę, białko, które stymuluje wytwarzanie czerwonych krwinek.

Ale podczas chemioterapii raka piersi twoje nerki mogą nie wytwarzać wystarczającej ilości erytropoetyny. Procrit i Aranesp są sztucznymi substytutami erytropoetyny, a odpowiednia dawka tego leku zwiększy wytwarzanie czerwonych krwinek.

Skutki uboczne Procrit

Procrit jest bardzo bezpiecznym lekiem, a większość pacjentów nie odczuwa skutków ubocznych. U niektórych pacjentów może wystąpić gorączka. Masz mniej niż 22% szans na wystąpienie tych reakcji:

• Biegunka
• Nudności
• Wymioty
• Retencja płynów (obrzęk)
• Zmęczenie

Zadzwoń do swojego lekarza, jeśli masz następujące objawy:

• Reakcja alergiczna (pokrzywka, problemy z oddychaniem, obrzęk twarzy, warg, języka lub gardła)
• Ból w klatce piersiowej
• Skrócenie oddechu
• Nagłe uczucie drętwienia lub osłabienia (szczególnie asymetryczne)
• Ból lub obrzęk nóg, stóp lub kostek
• Wysokie ciśnienie krwi
• Zawroty głowy (zawroty głowy, mdłości)

Skutki uboczne Aranesp

Aranesp ma poważne działania niepożądane, dlatego należy omówić potencjalne ryzyko z lekarzem. Będzie z tobą współpracował, aby ustalić najniższą możliwą dawkę, aby kontrolować liczbę krwinek podczas zarządzania potencjalnym ryzykiem. U pacjentów z rakiem piersi guz może rosnąć szybciej i istnieje potencjał umierania wcześniej, jeśli zażyje się Aranesp.

Może powodować poważne problemy z sercem, w tym zawał serca, niewydolność serca i udar. Zgłaszano również zakrzepy krwi podczas leczenia Aranespem. Zadzwoń do swojego dostawcy opieki zdrowotnej, jeśli wystąpi którykolwiek z następujących objawów:

• Ból w klatce piersiowej
• Trudne oddychanie lub duszność
• Ból lub obrzęk w nogach
• Chłodna lub blada ręka lub noga
• Nagłe zamieszanie, problemy z mówieniem lub trudności w zrozumieniu innych
• Słabość na twarzy, ramionach, nogach lub po jednej stronie ciała
• Nagłe problemy z widzeniem
• Nagłe kłopoty z chodzeniem
• Utrata przytomności

Aranesp ma inne poważne działania niepożądane, w tym wysokie ciśnienie krwi, drgawki, przeciwciała przeciwko Aranesp, co oznacza, że ​​organizm może blokować Aranesp i nasilać anemię oraz poważne reakcje alergiczne.

Zalecenia podczas leczenia

Przed pierwszym leczeniem Aranesp lub Procrit lekarz zleci CBC, aby uzyskać poziomy czerwonych krwinek, hemoglobiny, hematokrytu i żelaza. W miarę postępu leczenia będziesz mieć więcej badań krwi, aby sprawdzić skuteczność leku i mieć pewność, że otrzymujesz odpowiednią dawkę.

Przed rozpoczęciem jakiegokolwiek leczenia należy porozmawiać z lekarzem o swoich potrzebach i potencjalnych zagrożeniach oraz o skutkach ubocznych.