Rola kosteczek słuchowych w słuchaniu

Kostki słuchowe są łańcuchem małych kości w uchu środkowym, które przenoszą dźwięk od ucha zewnętrznego do ucha wewnętrznego poprzez wibracje mechaniczne.

Nazwy kości, które zawierają kosteczki słuchowe, są pobierane z łaciny. Malleus tłumaczy się na "młot", "kowadło" to "kowadło", a strzemiączko to "strzemię".

Podczas gdy słuchanie jest centralne, trzy kości słuchowe mieszczą się w obszarze nie większym niż ziarno pomarańczy.

Jak działają kosteczki słuchowe

Celem kosteczek słuchowych (nazywanych również łańcuchem kosteczek słuchowych) jest przekazywanie dźwięku poprzez łańcuchową reakcję wibracji, która łączy bębenek z ucha wewnętrznym i ślimakiem. Gdy wibracje dotrą do ślimaka, pustej, przypominającej ślimak komorę wypełnioną płynem, zostają przełożone na impulsy nerwowe, które mózg interpretuje jako dźwięk.

Łańcuchowa reakcja łańcuchowa rozpoczyna się, gdy dźwięk dociera do błony bębenkowej (błona bębenkowa). Ciśnienie wibracyjne przekazywane jest do kostki, przegubowej kości, która zgina się w jednym z dwóch stawów podniebienno-stawowych.

Wibracja jest następnie przekazywana do kowadełka, który zgina się na innym stawie pozanoskrzelowym, przed przeniesieniem impulsów do stap, którego kość nie tylko przypomina strzemię, ale jest najmniejsza w ciele.

Rola kosteczek słuchowych jest zakończona, gdy wejście wibracyjne jest przekazywane do ślimaka przez owalne okno (otwór między środkowym i wewnętrznym ucha).

Kostki słuchowe odgrywają ważną rolę w słuchaniu, ponieważ przenoszą fale dźwiękowe z powietrza do wypełnionego płynem rdzenia ślimaka. Skutecznie wzmacniają wibracje o około 30 decybeli (dB), aby uwzględnić to przejście.

Regulacja dźwięku

Oprócz ułatwienia słuchu kosteczki słuchowe pełnią funkcję ochronną, gdy są wystawione na ciągłe, głośne dźwięki.

Kiedy tak się stanie, mięśnie błony bębenkowej (zwane mięśniem stapedius i tensor tympani) ulegną skurczowi. Zaciśnięcie redukuje zdolność bębenka do wibrowania, ograniczając w ten sposób ruch kosteczek słuchowych i uderzenia dźwięku.

Należy jednak pamiętać, że nie jest to natychmiastowa reakcja. Pętla między bębenkiem a mózgiem i grzbietem musi być najpierw stymulowana głośnym hałasem, zanim nastąpi zwężenie. W związku z tym błona bębenkowa i słuch nie mogą być chronione przed nagłym głośnym hałasem.

Wiek może także spowolnić prędkość pętli, czyniąc starszych ludzi bardziej podatnymi na uszkodzenia słuchu.

Zaburzenia kosteczek słuchowych

Kostki słuchowe mogą być czasami uszkodzone, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio. Uraz może powodować utratę słuchu, czasami ciężką i może obejmować:

• Otoskleroza, stan, w którym kości słuchowe ulegają stapianiu i czasami wymagają naprawy chirurgicznej
• Zwichnięcie kości słuchowych z powodu złamania, urazu lub przewlekłej infekcji
• Żółtaczka, torbiel rozwijająca się za bębenkiem i utrudnia ruch kości słuchowych
• Perforacja lub infekcja błony bębenkowej (zapalenie błony śluzowej bębenka), która redukuje wibracyjne impulsy do kości słuchowych
• Infekcje ucha środkowego, które mogą powodować gromadzenie się płynu, który ogranicza ruch kości słuchowej
• Zaburzenia genetyczne, które zakłócają prawidłowy rozwój kosteczek słuchowych