Co sportowcy powinni wiedzieć o hiponatremii

Hiponatremia, zwana także zatruciem wodą, jest zwykle wynikiem picia nadmiernej ilości czystej wody, co powoduje niskie stężenie sodu we krwi. Kiedyś rzadko pojawia się na imprezach sportowych, staje się coraz bardziej rozpowszechniony, gdy zwiększa się uczestnictwo i coraz więcej początkujących sportowców wchodzi w wydarzenia wytrzymałościowe.

Przyczyny

Podczas ćwiczeń o wysokiej intensywności sód jest tracony wraz z potem. Zawodnik, który tylko zastępuje utracony płyn wodą, będzie miał zmniejszone stężenie sodu we krwi. Jako przykład rozważ pełną szklankę słonej wody. Jeśli wyrzucisz połowę zawartości szklanki (jak to jest tracone w pocie) i zastąpisz ją tylko wodą, stężenie sodu w szkle jest znacznie mniejsze, a woda jest bardziej rozcieńczona. Może to nastąpić w krwiobiegu sportowca, który tylko uwadnia się z wodą podczas nadmiernego pocenia się. Rezultatem jest hiponatremia.

Odpowiednia równowaga sodu jest niezbędna do przekazywania impulsów nerwowych i prawidłowego funkcjonowania mięśni, a nawet niewielkie zubożenie tej koncentracji może powodować problemy. Badania wykazały, że sportowcy o wysokiej intensywności mogą stracić do 2 gramów soli na litr potu. Zastąpienie tego podczas imprezy ma kluczowe znaczenie dla wydajności i bezpieczeństwa.

Wydarzenia wytrzymałościowe

Długotrwałe i nadmierne pocenie się zwiększa ryzyko, że sportowiec zmieni delikatną równowagę stężenia sodu we krwi. Ponieważ sód jest tracony w pocie, ważne jest, aby ci, którzy ćwiczą w wysokich stężeniach przez długi czas, wymieniali wszelkie straty.

Badania wykazały, że długie okresy wytrzymałości, takie jak triatony na dystansie Ironmana, często mają osoby kończące z niskim stężeniem sodu we krwi. Najbardziej zagrożeni są ci, którzy są na trasie najdłużej, ponieważ mają tendencję do picia najwięcej wody podczas imprezy. Biegacze, którzy piją dodatkowe płyny w dniach poprzedzających wyścig lub ci, którzy zatrzymują się na przystanku podczas wyścigu, są również bardziej zagrożeni hiponatremią.

W rzeczywistości, badania opublikowane w New England Journal of Medicine wykazały, że 13 procent biegaczy Boston Marathon rozwinęło hiponatremię z picia zbyt dużej ilości wody. Podczas gdy inne badania opublikowane w tym samym czasopiśmie wykazały, że 10,6 procent uczestników Mistrzostw Europy Ironman rozwinęło zatrucie wodą. Konkretnie, że najbardziej podatne na hiponatremię okazały się żeńskie triathlonie z czasem wyścigowym wynoszącym 9 godzin lub więcej.

Objawy

Wczesne znaki ostrzegawcze są często subtelne i mogą być podobne do odwodnienia i obejmują nudności, skurcze mięśni, dezorientację, niewyraźną mowę i dezorientację. W tym momencie wielu sportowców pije więcej wody, ponieważ uważają, że są odwodnione. Niestety sama woda zwiększy problem hiponatremii. W skrajnych przypadkach sportowiec może doświadczać drgawek, śpiączki lub śmierci.

Leczenie

Przy pierwszych objawach, sportowiec powinien pić napój alkoholowy zawierający sód lub spożywać słone potrawy. Najlepiej byłoby, gdyby sportowiec zaplanował z wyprzedzeniem i oszacował utratę płynów i potrzebę wymiany sodu w trakcie zawodów, a podczas wyścigu pozostanie w harmonogramie nawodnienia. Jeśli objawy są skrajne, należy zauważyć lekarza.

Zapobieganie

Najlepszym sposobem, aby sportowiec uniknął takich problemów, jest planowanie z wyprzedzeniem poprzez trening w takich samych warunkach, jakie spotkasz podczas dnia wyścigu. Zalecenia dotyczące hydratacji obejmują:

• Oblicz swoją ilość wody za pomocą tej prostej formuły.
• Stosuj napoje sportowe zawierające sód podczas długodystansowych, intensywnych wydarzeń trwających dłużej niż 60-90 minut.
• Zwiększyć spożycie soli dziennie na kilka dni przed zawodami, chyba że masz nadciśnienie. Pokarmy, które dostarczają dodatkowego sodu, obejmują zupę z makaronem z kurczaka, ogórkową marynatę, ser, precle i sok pomidorowy.
• Staraj się nie pić więcej niż pocisz.
• Podczas maratonu dobrą zasadą jest picie około 1 szklanki płynu co 20 minut.
• Unikaj stosowania niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) zawierających sód. Badania sugerują, że leki te mogą predysponować biegaczy do hiponatremii.

Należy pamiętać, że wszyscy sportowcy reagują inaczej na ćwiczenia; co oznacza również, że potrzeby płynowe i sodowe są indywidualne.

Jak zawsze, ważne jest, aby skonsultować się z lekarzem w sprawie szczególnych względów, jeśli masz historię jakichkolwiek problemów zdrowotnych lub przyjmujesz leki na stan zdrowia.