Jak otyłość dziecięca i zaburzenia odżywiania są ze sobą powiązane

Na pozór mogą wydawać się dwoma całkowicie różnymi problemami, ale otyłość u dzieci i zaburzenia odżywiania mają ze sobą wiele wspólnego. Oba schorzenia dotyczą niezdrowych wzorców żywieniowych, zbyt małej lub zbyt dużej aktywności fizycznej oraz podstawowych problemów psychologicznych, takich jak niskie poczucie własnej wartości lub zły wizerunek ciała. Nie wiadomo dokładnie, ile otyłych dzieci cierpi również na zaburzenia odżywiania w USA, ale badanie przeprowadzone w Niemczech wykazało, że 43 procent otyłych nastolatków uczestniczących w interwencji związanej ze stylem życia w celu zmniejszenia masy ciała spełnia kryteria zaburzenia odżywiania.

Kto jest zagrożony i dlaczego

Samo otyłość jest obecnie postrzegane jako czynnik ryzyka zaburzeń odżywiania, w tym zaburzeń odżywiania (które również może być przyczyną otyłości), a także jadłowstrętu psychicznego i bulimii. Parę badań wykazało, że nadwaga nastolatków ma od 2 ½ do 5 razy większe ryzyko zachorowania na zaburzenia odżywiania niż nastolatki, których waga jest w zdrowym zakresie. Ta sama para badań wykazała również, że nastolatki o niskim poziomie aktywności fizycznej mają od 2 do 4 razy większe ryzyko wystąpienia zaburzeń odżywiania.

Tymczasem otyłe dzieci, które tracą na wadze są uważane za zagrożone rozwojem zaburzeń jedzenia, takich jak jadłowstręt psychiczny i bulimia. Oto dlaczego: Kiedy zaczynają ograniczać swoje jedzenie lub zaczynają energicznie ćwiczyć, aby schudnąć, wysiłki te mogą stać się głównym zajęciem, prowadząc dzieci do utraty wagi i zostania popędzonym do kontynuowania tych nowych zachowań, często do ekstremalnych długości., według naukowców z Mayo Clinic w Rochester w stanie Minnesota.

Dzieci z zaburzeniami odżywiania często mają niską samoocenę i niską samoocenę. W przypadku zaburzeń odżywiania wysiłek kontrolowania zachowań związanych z jedzeniem jest często przejawem leżących u podłoża problemów psychologicznych, być może brakiem kontroli nad innymi obszarami ich życia. Otyłość może łączyć te podstawowe problemy, przez co otyłe dzieci z zaburzeniami odżywiania są w stanie podwójnego zagrożenia.

Czynniki społeczne mogą przyczynić się do tej luki. Badanie obejmujące 130 nastolatków z nadwagą wykazało, że osoby, które doświadczyły częstego dokuczania przez członków rodziny i rówieśników, miały większe prawdopodobieństwo zaburzeń jedzenia myśli i zachowań, a także depresji, lęku i niskiej samooceny. Im więcej dzieci dokuczało im z powodu ich wagi i im bardziej dokuczało im dokuczanie, tym większa była szansa, że ​​w szczególności rozwiną się w poważnym stopniu.

Środki ochronne

Wspólne spożywanie posiłków jako rodziny może pomóc w zachowaniu zdrowych nawyków żywieniowych u dzieci i zmniejszyć ich szanse na rozwój zaburzonych nawyków żywieniowych (takich jak objadanie się i oczyszczenie, wymioty wywołane samopoczuciem, poszczenie, jedzenie bardzo mało jedzenia i stosowanie leków moczopędnych), zgodnie z przegląd badań przeprowadzonych przez naukowców z University of Illinois Urbana-Champaign. Więc może przesunąć ostrość z dala od cienkości. Badanie przeprowadzone na Uniwersytecie Południowej Florydy wykazało, że otyli studenci, którzy otrzymywali bardziej pozytywne komentarze na temat kształtu ciała, wykazywali mniejsze niezadowolenie z ciała. Można przypuszczać, że może to pomóc uchronić je od ekstremalnych długości, aby schudnąć i wywołać zaburzenie odżywiania w procesie.

Pomocna może być także zmiana ostrości w domu. Rodzice, którzy często angażują się w konwersacje związane z wagą, mogą mieć nastolatków, którzy stosują dietę, używają niezdrowych zachowań kontrolujących wagę i angażują się w objadania się, wynika z badań przeprowadzonych przez University of Minnesota Medical School. Natomiast otyłe nastolatki, których matki w szczególności koncentrują się na zdrowych jedzeniach, rzadziej stosują dietę i stosują niezdrowe zachowania kontrolujące wagę.

Zadzwoń do Wake-Up Call

Ponieważ ich waga zazwyczaj jest wysoka, objawy zaburzeń odżywiania u otyłych dzieci często pozostają nierozpoznane i nieleczone. To alarmujące, ponieważ te zaburzenia mogą mieć poważne konsekwencje dla zdrowia i rozwoju dziecka. Rodzice i lekarze podstawowej opieki zdrowotnej powinni zwracać uwagę na oznaki, że dziecko może rozwinąć zaburzenie odżywiania. Należą do nich: szybka utrata masy ciała, dążenie do ćwiczeń fizycznych, ekstremalne ograniczenia dietetyczne, nadmierne objadanie się, zachowania kompensacyjne (takie jak oczyszczanie), niezdrowe zaabsorbowanie wagą i kształtem ciała, negatywny obraz ciała, wycofanie społeczne, drażliwość i sztywność.

Jeśli zauważysz, że Twoje dziecko z nadwagą nagle lub w sposób niewytłumaczalny traci na wadze, zapytaj o jej nawyki żywieniowe i czy pomija posiłki, głoduje się, czy ćwiczy w nadmiarze.Chociaż może się wydawać, że otyłemu dziecku przydaje się schudnąć, jeśli metody są skrajne, cele nie uzasadniają - a dziecko lub nastolatek może wymagać leczenia zaburzeń odżywiania. Bez względu na to, czy chodzi o program hospitalizacyjny, leczenie ambulatoryjne, terapię poznawczo-behawioralną czy terapię indywidualną, im szybciej rozpocznie się leczenie, tym większe szanse, że dziecko wyzdrowieje z zaburzeń odżywiania.