Ryzyko HIV w społeczności transgenicznej

Nastąpił wzrost zainteresowania życiem publicznym osób transpłciowych po szeroko rozpowszechnionym pochodzeniu z Caitlyn Jenner, a także wysiłki takich aktywistów, jak Pomarańcz to nowa czerń aktorka Laverne Cox i adwokat / pisarz Chaz Bono.

Pomimo bycia częścią społeczności LGBT (lesbijek, gejów, osób biseksualnych i transpłciowych), wiele uwagi poświęcono osobom transpłciowym, w szczególności w odniesieniu do zagrożeń dla zdrowia i potrzeb zarówno mężczyzn jak i kobiet (MTF). oraz osoby transseksualne typu kobieta-mężczyzna (FTM).

Ostatnie badania dotyczyły wpływu HIV na transgenderową populację, w tym na wyniki kliniczne osób żyjących z wirusem. Najbardziej zdeterminowało to, że ryzyko HIV jest nie tylko różne w tej grupie ludności, ale nadal istnieje duże nieporozumienie co do potrzeb zdrowotnych transseksualnych kobiet i mężczyzn, z których wiele wciąż pozostaje niespełnionych.

Rozpowszechnienie się HIV wśród osób transpłciowych

W reprezentatywnej na poziomie krajowym próbie osób zakażonych wirusem HIV objętych opieką medyczną, szacuje się, że 1,3 procent to kobiety transpłciowe. W systematycznym przeglądzie stwierdzono ponadto, że w 16 krajach z epidemią dominującą wśród mężczyzn (w tym w USA) częstość zakażeń wirusem HIV wśród kobiet transseksualnych wynosiła 19,1 procent - było to wyjątkowo wysokie tempo i uważane za nadmiernie rozpowszechnione (tj. 15 procent populacji lub więcej).

Współczynniki HIV, co zaskakujące, były wyższe w krajach o wysokim dochodzie (21,6%) niż w krajach o niskim i średnim dochodzie (17,7%), przy ogólnym trzykrotnym ryzyku pozyskania wirusa HIV w porównaniu z populacją ogólną. Jednak najwyższy wskaźnik odnotowano w USA, przy oszałamiającej częstości występowania HIV wynoszącej 27,7%.

Chociaż nie ma tak wielu danych dotyczących HIV u osób transpłciowych, wskaźniki rozpowszechnienia i zachowania ryzykowne są uważane za niskie, jak wynika z badania przeprowadzonego w 2008 r. Przez amerykańskie ośrodki kontroli i zapobiegania chorobom (CDC).

Ryzyko HIV u osób transpłciowych

Kobiety transseksualne w USA są na ogół bardziej marginalizowane i zagrożone socjoekonomicznie niż osoby, które nie są osobami transpłciowymi, często bezdomnymi o niskich dochodach i słabym ubezpieczeniu zdrowotnym. Większość (60-70 procent) nie ma regularnego dostępu do opieki medycznej z powodu nie tylko kosztów, ale także braku usług sprzyjających transgenderowi. W rezultacie duży odsetek - zarówno MTF, jak i FTM - jest zmuszony do uzyskania terapii hormonalnej za pośrednictwem nielegalnych źródeł, co jest praktyką znaną z zwiększania prawdopodobieństwa zarażenia wirusem HIV.

Kwestie te są jeszcze bardziej zaostrzone w transgranicznej młodzieży MTF, gdzie wysokie wskaźniki wymuszonego seksu (52 procent), uwięzienia (37 procent), płci w zamian za zasoby (59 procent) i trudności w znalezieniu zatrudnienia (63 procent) umieszczają je w z natury wysokie ryzyko HIV.

Co więcej, wysokie wskaźniki płeć pod wpływem narkotyków lub alkoholu (53 procent) były również powiązane z wyższym poziomem niechronionego receptywnego seksu analnego (49 procent). Podczas gdy zażywanie narkotyków i dzielenie się igłami było uważane za rzadkie, 29 procent zgłosiło, że nielegalnie wstrzyknęło ciekły krzem - praktykę niezwiązaną bezpośrednio z HIV, ale mającą związek z gorszymi wynikami zdrowotnymi (w tym twardziną, zatorami oddechowymi i zaburzeniami autoimmunologicznymi).

Niezaspokojone potrzeby medyczne kobiet transpłciowych

Wszystkie te czynniki tylko zwiększają wrażliwość kobiet transpłciowych w ogólności, a izolacja i stygmatyzacja mają dalszy wpływ na wskaźniki HIV, a także na długoterminową opiekę nad osobami zarażonymi. Świadczy o tym brak ujawnienia u wielu kobiet transpłciowych z HIV. Analiza przeprowadzona przez CDC w 2008 r. Wykazała, że ​​podczas gdy 27,7% kobiet transpłciowych miało pozytywny wynik testu na obecność wirusa HIV, tylko 11,8% było HIV-pozytywnych.

Może to wyjaśniać, po części, dlaczego niższy odsetek kobiet transpłciowych jest w stanie utrzymać przyleganie do terapii i dlaczego tylko 50 procent terapii jest w stanie utrzymać całkowitą kontrolę wirusową. Nawet wśród kobiet transseksualnych z ubezpieczeniem zdrowotnym, które regularnie odwiedzają lekarza pierwszego kontaktu, 25 procent uważa koszt, dostęp do specjalistów i niedostatek doświadczonych i transseksualnych praktykujących jako barierę w opiece.

Przekształcenie obecnych praktyk klinicznych - a także lepsze zrozumienie potrzeb osób transpłciowych i kobiet - może skutecznie poprawić jakość opieki i profilaktyki HIV dla tej zagrożonej populacji. Dokładniej, musiałoby to obejmować:

• Większa wrażliwość i odpowiednie usługi umożliwiające lepszą interakcję ze społecznością osób transpłciowych.
• Rozpoznanie tożsamości osoby transpłciowej jako autentycznej, w tym użycie odpowiednich zaimków i tytułów.
• Lepszy dostęp do zasobów opieki zdrowotnej.
• Materiały edukacyjne i profilaktyczne odpowiednie dla doświadczenia osób transpłciowych.