Zrozumienie procesu IVF krok po kroku

Rozpoczęcie procesu leczenia IVF może być ekscytującym doświadczeniem w walce z nerwami. Zwykle zapłodnienie in vitro stosuje się tylko po niepowodzeniu innych metod leczenia niepłodności. Być może próbowaliście zajść w ciążę od miesięcy lub, co bardziej prawdopodobne, od lat i lat.

Lecz nie zawsze tak jest. Czasami zapłodnienie in vitro jest pierwszą próbą leczenia.

Na przykład IVF może być pierwszą opcją, jeśli …

• stosuje się dawcę jaja
• wymagane jest zastępstwo
• w ciężkich przypadkach niepłodności męskiej
• jeśli jajowody kobiety są zablokowane
• jeżeli używane są wcześniej zamrożone jaja

Mimo to, nawet w tych przypadkach, IVF może przyjść po latach próbowania zajścia w ciążę i kilku testów płodności.

Wystarczy spojrzeć na harmonogram ultradźwięków, pracy krwi i zastrzyków może czuć się kruchy. (I to jest zanim leki mogą zepsuć twoje nastroje!) Dodaj do tego koszt IVF, zwłaszcza jeśli płacisz z kieszeni i nie jest to niespodzianką, jeśli czujesz się zaniepokojony.

Jednak im więcej wiesz o tym, co będzie dalej, tym więcej będziesz mieć kontrolę. Podczas gdy każdy protokół kliniki będzie nieco inny, a leczenie dostosowane do indywidualnych potrzeb pary, poniżej przedstawiamy krok po kroku, co zwykle ma miejsce podczas zapłodnienia in vitro, a także informacje o ryzyku, kosztach i co dalej jeśli twój cykl leczenia IVF nie powiedzie się.

Podstawy nawożenia in vitro

IVF oznacza zapłodnienie in vitro. In vitro oznacza "w laboratorium" i zapłodnienie odnosi się do poczęcia. Zwykle zapłodnienie in vitro polega na przyjmowaniu wielu jaj (pobranych za pomocą dopochwowo sterowanej ultrasonograficznie igły) i umieszczeniu ich na szalce Petriego za pomocą specjalnie umytych plemników (pobranych przez masturbację). Jeśli wszystko pójdzie dobrze, niektóre z odzyskanych jaj zostaną zapłodnione przez plemniki i stają się zarodkami. Jeden lub dwa z tych zdrowych embrionów zostaną przeniesione do twojej macicy.

W niektórych przypadkach plemniki potrzebują dodatkowej pomocy w procesie zapłodnienia. Można zastosować ICSI lub intracoplazmatyczną iniekcję plemników, która jest wspomaganą technologią reprodukcyjną, która obejmuje wstrzyknięcie pojedynczej komórki plemnikowej do komórki jajowej. Można tego dokonać w przypadku ciężkiej niepłodności męskiej, uprzednio zamrożonych jaj, lub jeśli poprzednie cykle IVF nie powiodły się na etapie nawożenia.

Zanim jednak uda się odzyskać jaja, należy stymulować jajniki. Bez pomocy leków na płodność twoje ciało będzie zazwyczaj dojrzewało tylko jeden (lub dwa) jajka każdego miesiąca. W przypadku konwencjonalnego zapłodnienia in vitro potrzebujesz dużo jaj. Injektywne leki na płodność są stosowane w celu stymulacji jajników do dojrzewania kilkunastu lub więcej jaj do pobrania.

Jednak nie zawsze tak jest. Przy minimalnym pobudzeniu IVF (znanym również jako mini IVF) leki doustne lub leki do wstrzykiwania o bardzo niskiej dawce mogą być stosowane do stymulacji tylko kilku jaj.

Wskaźniki sukcesu IVF

IVF jest całkiem udany. Według badania około 156 000 kobiet średnia stopa urodzeń żywych w pierwszym cyklu wynosiła 29,5%. Jest to porównywalne ze współczynnikiem powodzenia cyklu naturalnego u par o zdrowej płodności

Twoje najlepsze szanse na sukces mogą pochodzić z powtarzających się cykli leczenia. To samo badanie wykazało, że po sześciu cyklach IVF skumulowany wskaźnik żywych urodzeń wyniósł 65,3%. Te sześć cykli zwykle miało miejsce w ciągu dwóch lat.

Wiek odgrywa ważną rolę w twoim sukcesie, podobnie jak przyczyna niepłodności. Korzystanie z dawcy jaja wpłynie również na Twój sukces.

Przed rozpoczęciem leczenia należy omówić ze swoim lekarzem osobiste szanse na sukces. Podczas gdy twój lekarz nie może ci powiedzieć na pewno, czy leczenie będzie dla ciebie skuteczne, powinna mieć pojęcie o twoich szansach w stosunku do średniej i w stosunku do innych pacjentów, takich jak ty.

IVF Koszty i ryzyko

IVF jest drogi. Często nie jest objęty ubezpieczeniem, co sprawia, że ​​leczenie jest niedostępne dla wielu osób, które go potrzebują. W rzeczywistości badania wykazały, że tylko jedna na cztery pary, które potrzebują zapłodnienia in vitro, może faktycznie uzyskać potrzebne leczenie.

Średni koszt częstego podawania IVF wynosi od 12 000 do 15 000 na cykl. Niektórzy twierdzą, że to oszacowanie jest naprawdę poniżej rzeczywistości, a średnie koszty poza nią są naprawdę wyższe. Jedno z badań wykazało, że średnia para płaci 19,234 $ za swój początkowy cykl IVF, z dodatkowym 6955 $ za każdy dodatkowy cykl. (Skąd taka różnica między pierwszym a kolejnym? Częściowo, ponieważ niektóre z tych drugich i trzecich cykli są zamrożonymi transferami zarodkowymi.)

To wszystko dla konwencjonalnych, bezfiletów zapłodnienia in vitro. Jeśli potrzebujesz dodatkowych technologii - takich jak ICSI, PGD, wspomagane wylęganie, dawcy jaj lub koszty zastępcze - będą wyższe. Czasami znacznie wyższa.

Są sposoby, aby zapłacić mniej lub uzyskać pomoc finansową na leczenie IVF, i powinieneś sprawdzić wszystkie opcje przed podjęciem decyzji, czy możesz pozwolić sobie na leczenie.

Bezpieczeństwo i zagrożenia związane z zapłodnieniem in vitro

IVF jest ogólnie bezpieczny, ale tak jak w przypadku każdej procedury medycznej, istnieje ryzyko. Przed rozpoczęciem leczenia lekarz powinien wyjaśnić wszystkie możliwe działania niepożądane i ryzyko związane z każdą procedurą.

Zespół hiperstymulacji jajników (OHSS) występuje u 10% kobiet przechodzących leczenie IVF. U większości kobiet objawy będą łagodne i łatwo się wyleczą. Dla niewielkiego odsetka OHSS może być poważniejszy i może wymagać hospitalizacji. Mniej niż 1 procent kobiet przechodzących przez pobranie jaj doświadcza skrzepów krwi lub niewydolności nerek z powodu OHSS.

Pobieranie jaj może powodować skurcze i dyskomfort podczas lub po zabiegu. Rzadkie powikłania obejmują przypadkowe przebicie pęcherza, jelit lub naczyń krwionośnych; infekcja miednicy; lub krwawienie z jajnika lub naczyń miednicy.

Jeśli dojdzie do zakażenia miednicy, zostaniesz potraktowany przez dożylne antybiotyki. W rzadkich przypadkach ciężkiej infekcji może być konieczne chirurgiczne usunięcie macicy, jajników lub jajowodów.

Przeniesienie zarodka może powodować łagodne skurcze podczas zabiegu. Rzadko u kobiet występują również skurcze, krwawienie lub plamienie po transferze. W bardzo rzadkich przypadkach może dojść do zakażenia. Infekcję zazwyczaj leczy się antybiotykami.

Istnieje ryzyko wielokrotności, która obejmuje bliźniaki, trojaczki lub więcej. Wielokrotne ciąże mogą być ryzykowne zarówno dla dzieci, jak i dla matki. Ważne jest, aby przedyskutować z lekarzem, ile zarodków przenieść, ponieważ przeniesienie więcej niż konieczne zwiększy ryzyko poczęcia bliźniaków lub więcej.

Niektóre badania wykazały, że IVF może zwiększać ryzyko wystąpienia bardzo rzadkich wad wrodzonych, ale ryzyko jest nadal stosunkowo niskie. Badania wykazały również, że stosowanie ICSI z IVF, w niektórych przypadkach niepłodności męskiej, może zwiększać ryzyko niepłodności i niektórych wad seksualnych u męskich dzieci. Ryzyko to jest jednak bardzo niskie. (Mniej niż 1 procent opracowano za pomocą IVF-ICSI.)

Cykl przed leczeniem

Planowany jest cykl przed rozpoczęciem leczenia metodą IVF, możesz też założyć pigułki antykoncepcyjne. Może się to wydawać zacofane - czy nie próbujesz zajść w ciążę?

Używanie tabletek antykoncepcyjnych przed pokazaniem cyklu leczenia może potencjalnie poprawić szanse na sukces. Ponadto może zmniejszyć ryzyko wystąpienia zespołu hiperstymulacji jajników i torbieli jajnika.

Ale nie wszyscy lekarze stosują tabletki antykoncepcyjne w poprzednim cyklu. Inną możliwością jest to, że twój lekarz poprosi cię o śledzenie cyklu owulacji. Najprawdopodobniej będzie zalecać użycie zestawu do prognozowania owulacji. Może ona jednak również zasugerować podstawowe wykresy temperatury ciała, szczególnie jeśli masz doświadczenie w wyznaczaniu swoich cykli.

Następnie będziesz musiał powiadomić swojego lekarza, gdy tylko wykryjesz owulację.

Jakiś czas po owulacji klinika płodności może wtedy zacząć przyjmować antagonistę GnRH (np. Ganirelix) lub agonistę GnRH (jak Lupron). Są to leki do wstrzykiwania, ale niektóre są dostępne jako aerozol do nosa lub implant.

Te leki umożliwiają lekarzowi pełną kontrolę owulacji po rozpoczęciu cyklu leczenia.

Jeśli nie otrzymasz swoich cykli we własnym zakresie, twój lekarz może przyjąć inne podejście. W tym przypadku może on przepisać progesteron w postaci Provera. To przyniosłoby twój okres.

W takim przypadku lekarz prawdopodobnie poprosi o rozpoczęcie przyjmowania agonisty lub antagonisty GnRH około sześciu dni po pierwszej tabletce Provera.

Znowu jednak może się to różnić. Zawsze postępuj zgodnie z instrukcjami lekarza.

Kiedy otrzymasz swój okres

Pierwszym oficjalnym dniem cyklu leczenia jest dzień, w którym otrzymasz miesiączkę. (Chociaż może się wydawać, że już zacząłeś z lekami, które zacząłeś przed w kroku pierwszym).

Drugiego dnia miesiączki lekarz zleci zabieg krwi i USG.

To będzie ultrasonografia przezpochwowa. Ultradźwięki podczas okresu nie są dokładnie przyjemne, ale spróbuj zapamiętać, że to jest to samo dla każdej kobiety przechodzącej przez IVF.

Te ultrasonograficzne badania pierwszego dnia i praca z krwią są nazywane podstawową pracą krwi i wyjściowym USG. Podczas wykonywania pracy z krwią lekarz będzie badał stężenie estrogenu, w szczególności E2 lub estradiolu. Ma to na celu upewnienie się, że twoje jajniki "śpią". Jest to zamierzone działanie strzałów Luprona lub antagonisty GnRH.

USG służy do sprawdzenia wielkości jajników. Twój lekarz będzie również poszukiwał torbieli jajnika. Jeśli są cysty, lekarz zdecyduje, jak sobie z nimi poradzić. Czasami twój lekarz po prostu opóźni leczenie na tydzień. Większość cyst rozdziela się z czasem. W innych przypadkach lekarz może zasysać torbiel (wysysać płyn) za pomocą igły.

Zazwyczaj testy te będą w porządku. Jeśli wszystko wygląda dobrze, leczenie jest kontynuowane.

Stymulacja i monitorowanie jajników

Stymulacja jajników za pomocą leków na płodność jest kolejnym krokiem.

W zależności od protokołu leczenia może to oznaczać od jednego do czterech zdjęć dziennie przez około tydzień do 10 dni. (Ojej!)

Prawdopodobnie jesteś już profesjonalistą w samodzielnym zastrzyku, ponieważ Lupron i inni agoniści GnRH również są iniekcyjni. Twoja klinika powinna Cię nauczyć, jak wykonywać zastrzyki przed rozpoczęciem leczenia. Niektóre kliniki oferują zajęcia ze wskazówkami i instrukcjami.

Nie martw się. Nie podadzą ci strzykawki i mają nadzieję na najlepsze!

Możesz przeczytać więcej na temat leków na płodność, które możesz wziąć podczas IVF tutaj:

• Wszystko o gonadotropinach
• Efekty uboczne Gonadotropiny
• Efekty uboczne GnRH Agonist (Lupron)
• Antagoniści GnRH (Antagon, Ganirelix, Orgalutran i Cetrotide) Skutki uboczne
• Często przepisywane leki na płodność

Podczas stymulacji jajników lekarz będzie monitorował wzrost i rozwój mieszków włosowych.

Na początku może to obejmować pracę krwi i ultradźwięki co kilka dni. Twój lekarz będzie monitorował poziom estradiolu.Podczas ultradźwięków lekarz będzie monitorował wzrost oocytów. (Oocyty są jajami w twoich jajnikach.)

Monitorowanie cyklu jest bardzo ważne. W ten sposób lekarz zdecyduje, jak dostosować leki. Może być konieczne zwiększenie lub zmniejszenie dawek. Gdy twój największy pęcherzyk ma rozmiar od 16 do 18 mm, twoja klinika prawdopodobnie będzie chciała cię widzieć codziennie.

Końcowe dojrzewanie oocytów

Kolejnym krokiem w leczeniu IVF jest pobudzenie komórek jajowych do przejścia przez ostatni etap dojrzewania. Jaja muszą zakończyć wzrost i rozwój, zanim zostaną odzyskane.

Ten ostatni wzrost wywołuje ludzka gonadotropina kosmówkowa (hCG). Nazwy marek takich jak Ovidrel, Novarel i Pregnyl.

Czas wykonania tego strzału jest niezbędny. Jeśli zostanie podana zbyt wcześnie, jaja nie będą wystarczająco dojrzałe. Jeśli podanie zbyt późno, jaja mogą być "zbyt stare" i nie będą prawidłowo nawozić.

Codzienne ultradźwięki pod koniec ostatniego kroku mają na celu dokładne ustawienie tego spustu.

Zazwyczaj iniekcja hCG jest wykonywana, gdy cztery lub więcej pęcherzyków wyrosło na 18-20 mm, a poziomy estradiolu przekraczają 2000 pg / ML.

Ten strzał jest zwykle jednorazowym zastrzykiem. Twój lekarz prawdopodobnie ci to przyzna dokładna godzina zrobić to zdjęcie. Pamiętaj, aby postępować zgodnie z tymi instrukcjami!

IVM vs. IVF

Podczas konwencjonalnego zapłodnienia in vitro, jaja muszą zakończyć ich rozwój i wzrost przed ich odzyskaniem.

Leczenie IVM jest nieco inne. IVM oznacza dojrzewanie in vitro. Jest to stosunkowo nowa technologia, która jest podobna do zapłodnienia in vitro, ale znacznie różni się w tym momencie procesu.

Podczas IVM jaja są pobierane zanim przejdą wszystkie etapy dojrzałości. Podczas IVM nie będziesz mieć "strzału spustowego". Pobrane jaja dojrzewają w środowisku laboratoryjnym. Gdy jaja dojrzewają, pozostałe etapy postępują zgodnie z procesem IVF.

Co się stanie, jeśli kolce nie rosną

Doszliśmy do tego wniosku, że leki stymulujące jajnik działają prawidłowo. Ale nie zawsze tak to wygląda. Czasami mieszki włosowe nie rosną. Twój lekarz może zwiększyć dawki leków, ale jeśli twoje jajniki nadal nie odpowiedzą, cykl zostanie prawdopodobnie anulowany.

To nie znaczy, że kolejny cykl nie zadziała. Możesz potrzebować różnych leków. Jednakże, jeśli zdarza się to wielokrotnie, lekarz może zasugerować użycie jaja lub dawcy zarodka. Być może zechcesz uzyskać drugą opinię, zanim przejdziesz dalej.

Co jeśli jesteś zagrożony dla OHSS

Innym możliwym problemem jest to, że twoje jajniki reagują zbyt dobrze. Jeśli twój lekarz uzna, że ​​jesteś narażony na ryzyko wystąpienia ciężkiego zespołu hiperstymulacji jajników (OHSS), twój spust zostanie anulowany, a cykl zostanie zatrzymany w tym momencie.

Inną możliwością jest pobranie przez lekarza jaj, zapłodnienie ich, ale opóźnienie transferu zarodka. Dzieje się tak dlatego, że ciąża może pogorszyć i wydłużyć czas powrotu do zdrowia z OHSS.

Gdy twoje ciało wróci do zdrowia, możesz spróbować zamrożonego transferu zarodka.

Podczas następnego cyklu lekarz może zaproponować niższe dawki leków, wypróbować różne leki przed rozpoczęciem cyklu lub nawet zasugerować IVM zamiast IVF (wyjaśnione powyżej).

Co jeśli przedwcześnie owulujesz

Chociaż nie jest to częste, cykl można również anulować, jeśli wystąpi owulacja, zanim może nastąpić odzyskiwanie. Gdy jajeczko jajeczko na własną rękę, nie można ich odzyskać. Twój lekarz prawdopodobnie zaleci powstrzymanie się od stosunku seksualnego.

Ważne jest, abyś postępował zgodnie z tymi instrukcjami! Możliwe, że owulujesz do tuzina jaj. Może nawet więcej. Istnieje niebezpieczeństwo dla matki i dzieci, jeśli zajdziecie w ciążę w sposób naturalny, nawet z połową tych jaj.

Jak często cykle IVF są anulowane?

Rezygnacja następuje w 10 do 20 procentach cykli leczenia IVF.

Szansa na odwołanie wzrasta wraz z wiekiem, a osoby starsze niż 35 lat częściej doświadczają odwołania leczenia.

Pobieranie jaj

Około 34 do 36 godzin po otrzymaniu strzału hCG nastąpi pobranie jaj. To normalne, że denerwujesz się procedurą, ale większość kobiet przechodzi przez nią bez większego kłopotu i bólu.

Przed pobraniem, anestezjolog dostarczy ci lekarstwa dożylnie, abyś poczuł się zrelaksowany i wolny od bólu. Zazwyczaj stosuje się lekki środek uspokajający, który powoduje, że "śpisz" podczas zabiegu. To nie jest to samo, co znieczulenie ogólne, które stosuje się podczas operacji. Skutki uboczne i komplikacje są mniej powszechne.

Gdy leki zaczną działać, lekarz przeprowadzi ultrasonografię przezpochwową, aby przeprowadzić igłę przez tylną ścianę pochwy aż do jajników. Następnie użyje igły do ​​zassania pęcherzyka lub delikatnie wsysa płyn i oocyt z pęcherzyka do igły. Na pęcherzyku znajduje się jeden oocyt. Te oocyty zostaną przeniesione do laboratorium embriologicznego w celu zapłodnienia.

Liczba pobranych oocytów jest różna, ale zwykle można ją oszacować przed pobraniem za pomocą ultradźwięków. Średnia liczba komórek jajowych wynosi od 8 do 15, a ponad 95 procent pacjentów ma co najmniej jeden pobrany oocyt.

Po zakończeniu procedury odzyskiwania pozostaniesz na kilka godzin, aby upewnić się, że wszystko jest w porządku. Lekkie plamienie jest powszechne, a także niższe skurcze brzucha, ale większość czuje się lepiej w dzień po procedurze. Zostanie również powiedziane, aby obserwować objawy zespołu hiperstymulacji jajników, efekt uboczny stosowania leku na płodność podczas leczenia IVF u 10 procent pacjentów.

Zapłodnienie jajek

Podczas gdy jesteś w domu, odzyskując z pobierania, pęcherzyki, które były aspirowane, będą poszukiwane oocytów lub jaj. Nie każdy pęcherzyk będzie zawierał oocyt.

Po znalezieniu oocytów zostaną ocenione przez embriologa. Jeśli jajka są zbyt dojrzałe, zapłodnienie może nie być skuteczne. Jeśli nie są wystarczająco dojrzałe, laboratorium embriologii może być w stanie pobudzić je do dojrzałości w laboratorium.

Zapłodnienie oocytów musi nastąpić w ciągu 12 do 24 godzin. Twój partner najprawdopodobniej dostarczy próbkę nasienia tego samego ranka, kiedy otrzymasz próbkę. Stres dnia może utrudnić niektórym, dlatego na wszelki wypadek partner może dostarczyć próbkę nasienia do wykonania kopii zapasowej wcześniej w cyklu, który można zamrozić do dnia pobrania.

Gdy próbka nasienia będzie gotowa, zostanie poddana specjalnemu procesowi mycia, który oddziela plemniki od innych rzeczy, które znajdują się w nasieniu. Embriolog wybierze "najlepiej wyglądającą spermę", umieszczając około 10 000 plemników w każdym naczyniu hodowlanym z oocytem, ​​a naczynia kulturowe są przechowywane w specjalnym inkubatorze, a po 12 do 24 godzinach są sprawdzane pod kątem oznak zapłodnienia.

Z wyjątkiem ciężkiej niepłodności męskiej, 70 procent oocytów zostanie zapłodnionych.

W przypadku poważnej niepłodności męskiej można użyć ICSI (wymawiane ick-see) do zapłodnienia jaj, zamiast po prostu umieszczać je w naczyniu hodowlanym. Dzięki ICSI embriolog wybierze zdrowy wygląd plemnika i zapłodni komórkę jajową za pomocą specjalnej cienkiej igły.

Transfer embrionów

Około trzech do pięciu dni po pobraniu embriolog określi najzdrowsze zarodki. Zazwyczaj robi się to wizualnie (za pomocą mikroskopu), ale w niektórych przypadkach wykonuje się badanie genetyczne. Jest to znane jako preimplantacyjna diagnoza genetyczna (PGD) lub preimplantacyjne badanie genetyczne (PGS.)

Czasami z PGD / PGS zarodki są zamrożone, a przeniesienie jest opóźnione do następnego cyklu. W przeciwnym razie następuje "nowy" transfer

Procedura transferu zarodków jest podobna do leczenia IUI. Nie będziesz potrzebował znieczulenia.

Podczas transferu zarodka cienka rurka lub cewnik będą przepuszczane przez twoją szyjkę macicy. Możesz odczuwać lekkie skurcze, ale nic poza tym. Przez cewnik będą przenosić zarodki wraz z niewielką ilością płynu.

Liczba przeniesionych zarodków zależeć będzie od jakości zarodków i dyskusji z lekarzem. W zależności od wieku można przenieść od jednego do pięciu zarodków. Przenoszenie dwóch zarodków jest najczęstszą opcją.

Więcej lekarzy sugeruje przeniesienie tylko jednego zarodka, a następnie zamrożenie reszty. Jest to tzw. Planowy transfer pojedynczego zarodka (eSET) i może zmniejszyć ryzyko ciąży mnogiej. Kiedy zajdziesz w ciążę z jednym zdrowym dzieckiem, zmniejszasz ryzyko powikłań ciąży. Porozmawiaj ze swoim lekarzem, aby dowiedzieć się, czy planowy pojedynczy transfer zarodków jest dla ciebie najlepszy.

Po transferze pozostaniesz na kilka godzin (przyniesiesz książkę), a następnie udasz się do domu.

Jeśli pozostaną "dodatkowe" zarodki o wysokiej jakości, możesz je zamrozić. Nazywa się to kriokonserwacją zarodków. Można je wykorzystać później, jeśli cykl nie zakończy się sukcesem w zamrożonym transferze zarodków lub można je przekazać.

Wsparcie progesteronu i dwa tygodnie oczekiwania

W dniu lub po dniu pobierania i przed transferem zarodków zaczniesz podawać sobie suplementy progesteronu. Zwykle progesteron podczas leczenia IVF jest podawany domięśniowo jako samodzielny zastrzyk progesteronu w oleju. (Więcej zdjęć!) Czasami jednak suplementacja progesteronem może być przyjmowana jako pigułka, żel dopochwowy lub czopek dopochwowy.

Poza progesteronem naprawdę niewiele dzieje się przez następne dwa tygodnie. W pewnym sensie dwa tygodnie po przeniesieniu mogą być trudniejsze emocjonalnie niż dwa tygodnie leczenia. Podczas poprzednich kroków będziesz odwiedzał swojego lekarza prawdopodobnie co drugi dzień. Teraz po przeniesieniu nastąpi nagła przerwa w działaniu.

Możesz mieć wiele pytań dotyczących dwutygodniowego czekania. Czy możesz uprawiać seks? Co jeśli masz skurcze? Oczywiście twój lekarz jest głównym źródłem wszelkich twoich obaw.

Wszystko, co możesz zrobić, to poczekać dwa tygodnie i zobaczyć, czy ciąża ma miejsce. Może pomóc ci w zajęciu się swoim życiem podczas tego czasu oczekiwania i uniknąć siedzenia i zastanowienia się, czy leczenie zakończy się sukcesem.

Test ciążowy i badanie kontrolne

Około dziewięciu do dwunastu dni po transferze zarodków zleca się test ciążowy. Zazwyczaj jest to test ciążowy w surowicy (więcej krwi), a także badanie poziomu progesteronu. Test może być powtarzany co kilka dni.

Jeśli wynik testu jest pozytywny (tak!), Może być konieczne kontynuowanie suplementacji progesteronu przez kolejne kilka tygodni. Twój lekarz będzie również kontrolował okresowo pracę krwi i ultradźwięki, aby monitorować ciążę i obserwować poronienia lub ciąże pozamaciczne.

Możliwe ryzyko ciąży w IVF

Twój lekarz będzie również monitorował, czy leczenie prowadziło do ciąży mnogiej. IVF ma większe ryzyko poczęcia wielokrotności, a ciąża mnoga niesie ryzyko zarówno dla matki, jak i dla dzieci. Zagrożenia związane z ciążą mnogą obejmują przedwczesną poród i poród, krwotok matczyny, poród w kształcie C, ciążowe nadciśnienie i cukrzycę ciążową.

Jeśli jest to ciąża wysokiego rzędu (4 lub więcej), lekarz może przedyskutować opcję zmniejszenia liczby płodów w procedurze zwanej "wielopłodową redukcją ciąży". Czasami odbywa się to w celu zwiększenia szans na zdrową i skuteczną ciążę.

Kobiety, które poczęły z IVF, częściej doświadczają plamienia we wczesnej ciąży, chociaż jest bardziej prawdopodobne, że ich plamienie rozwiąże się bez szkody dla ciąży.

Ryzyko poronienia jest mniej więcej takie same u kobiet, które myślą naturalnie, a ryzyko wzrasta wraz z wiekiem. W przypadku młodych kobiet w wieku 20 lat odsetek poronień wynosi zaledwie 15 procent, podczas gdy u kobiet powyżej 40. roku życia odsetek poronień może wynosić ponad 50 procent.

Ryzyko ciąży pozamacicznej z ryzykiem zapłodnienia in vitro wynosi od 2 do 4 procent.

Jeśli rozwiniesz OHSS z leków na płodność i zajdziesz w ciążę, powrót do zdrowia może potrwać dłużej.

Kiedy leczenie IVF się nie powiedzie

Jeśli test ciążowy nadal będzie ujemny od 12 do 14 dni po transferze, Twój lekarz poprosi o przerwanie przyjmowania progesteronu. Następnie zaczekasz na rozpoczęcie okresu.

Kolejny krok zostanie podjęty przez ciebie, twojego partnera i twojego lekarza. Jeśli był to twój pierwszy cykl, zalecany może być inny cykl. Pamiętaj, że twoje największe szanse na sukces są po wykonaniu kilku cykli.

Przerwanie cyklu leczenia nigdy nie jest łatwe. To łamie serce. Ważne jest jednak, aby pamiętać, że niepowodzenie jednego cyklu nie oznacza, że ​​nie odniesiesz sukcesu, jeśli spróbujesz ponownie.

• Kolejne kroki po niepowodzeniu w leczeniu niepłodności