Ritalin można stosować w przypadku narkolepsji

Methylphenidate, sprzedawany pod markami Ritalin, Methylin, Concerta, Quillivant i Daytrana, jest znany jako wariant amfetaminy. Jest stosowany w leczeniu zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD), a także w nadmiernej senności w ciągu dnia związanej z narkolepsją. Czasami jest też przepisywany na zespół chronicznego zmęczenia.

Używa

Metylofenidat jest stymulantem o bezpośrednim działaniu na ośrodkowy układ nerwowy. Ma działanie alarmujące, odraczające sen i może zwrócić uwagę na powtarzające się zadania. Poprawia koncentrację i organizację oraz może zmniejszyć senność w ciągu dnia. Może również mieć działanie podwyższające nastrój. Jest stosowany w leczeniu następujących zaburzeń:

• ADHD
• Narkolepsja
• Zespół chronicznego zmęczenia
• Depresja

Możesz przepisać lek w postaci standardowej lub o przedłużonym uwalnianiu. Różnią się one nieznacznie tym, jak długo organizm musi je metabolizować, ale ich efekty są takie same.

Jak to działa

Dokładny mechanizm działania Ritalinu nie jest znany. Zwiększa poziom dwóch ważnych neuroprzekaźników, norepinefryny i dopaminy w mózgu. Neuroprzekaźniki to substancje chemiczne, które służą jako przekaźniki między komórkami nerwowymi, zwane neuronami. Ritalin osiąga ten wzrost poziomu poprzez częściowe blokowanie ich usuwania i zwiększanie ich uwalniania w przestrzeń między neuronami.

Ritalin działa w prążkowiu i korze przedczołowej, obszarach mózgu, które są ważne dla koncentracji. Może również poprawić dystrybucję zasobów, w tym glukozy, dzięki czemu mózg może funkcjonować bardziej efektywnie.

Kto nie powinien tego używać

Ritalin nie jest zatwierdzony dla dzieci poniżej 6 lat. Nie powinien on być stosowany przez osoby przyjmujące tricykliczne leki przeciwdepresyjne i inhibitory MAO, dwa leki stosowane w leczeniu depresji, dlatego upewnij się, że Twój dostawca usług medycznych jest świadomy wszystkich przyjmowanych leków.

Ritalin może nie być odpowiedni u osób z pewnymi stanami medycznymi, w tym ciężkimi zaburzeniami rytmu, chorobą wieńcową, strukturalnymi problemami z sercem, nadciśnieniem lub uszkodzeniem wątroby. Ponadto może być przeciwwskazane u osób z zespołem Tourette'a, nadczynnością tarczycy, tikami motorycznymi, pobudzeniem i jaskrą.

Skutki uboczne

Istnieje wiele potencjalnych skutków ubocznych każdego leku.Chociaż nie oczekuje się, że osoba będzie miała wszystkie z nich i rzeczywiście może nie mieć żadnego z nich, niektóre z nich mogą zwykle występować:

• Nerwowość
• Bezsenność
• Zmniejszony apetyt
• Ból brzucha
• Utrata masy ciała przy długotrwałym stosowaniu
• Szybkie tętno
• Nudności
• Tiki motoryczne
• Bół głowy
• Nieregularne bicie serca
• Zawroty głowy
• Gorączka
• Wysypka
• Uli
• Depresja krótkotrwała
• Senność
• Nieprawidłowe ruchy
• Ból w klatce piersiowej
• Zmiany ciśnienia krwi
• Zaburzenia widzenia

Przy użyciu dowolnego leku istnieje również ryzyko poważnych skutków ubocznych. Występują one rzadziej, ale mogą obejmować:

• Zależność lub nadużycie
• Psychoza
• Mania
• Agresywne zachowanie
• Zespół Tourette'a (rzadko)
• Nieregularne rytmy serca
• Atak serca
• Uderzenie
• Nagła śmierć
• Napady padaczkowe
• Tłumienie wzrostu przy długotrwałym użytkowaniu
• Reakcja alergiczna
• Złuszczające zapalenie skóry
• Niska liczba białych krwinek
• Złośliwy zespół neuroleptyczny
• Zapalenie tętnic mózgowych

Środki ostrożności

Należy ostrożnie podchodzić do stosowania produktu Ritalin podczas ciąży, rozważając potencjalne ryzyko płodu w stosunku do korzyści dla matki. Należy zachować ostrożność podczas karmienia piersią, ponieważ bezpieczeństwo tego jest nieznane.

U osób z czynnikami ryzyka sercowego należy przeprowadzić wstępną ocenę kardiologiczną, w tym pomiar ciśnienia tętniczego i częstości rytmu serca przed rozpoczęciem leczenia, z podaniem dawki i okresowo podczas leczenia.

U pacjentów pediatrycznych wzrost i waga powinny być monitorowane, gdy leczenie rozpoczyna się, a następnie okresowo. Może być wskazana dodatkowa praca z krwią, a bardzo ważna jest bliska obserwacja u lekarza.