Delirium After Surgery - Delirium podczas hospitalizacji

Przegląd

Wielu pacjentów jest zdezorientowanych po operacji, ale delirium jest specyficznym rodzajem dezorientacji, który może mieć miejsce w szpitalu i podczas powrotu do zdrowia po operacji. Podczas delirium powoduje zamieszanie, wszystkie zamieszanie nie jest spowodowane przez delirium.

Delirium to stan dezorientacji, który pojawia się nagle. Zwykle ma charakter ostry - po zdiagnozowaniu i leczeniu pacjent wraca do normalnego poziomu myślenia. Pacjent, który jest zdezorientowany na co dzień, będzie znacznie bardziej zdezorientowany iw większości przypadków powróci do normalnego poziomu pomyłki po rozwiązaniu delirium.

Czynniki ryzyka

Podczas gdy u każdego rozwinie się delirium, niektóre grupy są bardziej narażone na majaczenie w szpitalu. Wiek odgrywa pewną rolę, ale istotną rolę odgrywa również ciężkość obecnej choroby, normalny poziom codziennej czynności pacjenta i ogólny stan zdrowia pacjenta.

• Osoby w podeszłym wieku i osoby starsze
• Osoby z otępieniem, chorobą Alzheimera lub innym rodzajem zaburzeń zdrowia psychicznego, które zmniejsza zdolność do jasnego myślenia lub powodują zamieszanie
• Osoby z depresją
• Pacjenci operacyjni
• Pacjenci ICU, chorzy pacjenci
• Pacjenci z dłuższymi pobytami w szpitalu
• Więcej lekarstw

Jak możesz sobie wyobrazić, starszy pacjent z demencją, który wymaga intensywnej opieki, jest znacznie bardziej zagrożony niż młody dorosły bez dodatkowych czynników ryzyka, który znajduje się w prywatnym pokoju w szpitalu.

W szczególności jednostki intensywnej opieki bardzo zakłócają normalne cykle snu / wybudzenia, ponieważ pacjenci często odczuwają objawy życiowe, częste przyjmowanie leków, są zwykle odwracani, otrzymują więcej leków i często przebywają w pomieszczeniach, które są jasno oświetlone przez całą dobę. W tym ustawieniu można usłyszeć delirium określane jako "ICU Psychosis".

Najczęściej występuje u osób starszych i osób starszych, ale może się zdarzyć w każdej grupie wiekowej. Częściej występuje u osób, u których występują zaburzenia psychiczne w codziennym życiu, takie jak demencja.

Ci starsi dorośli z demencją mają najwyższe ryzyko wystąpienia nagłego spadku ich zdolności umysłowych podczas pobytu w szpitalu.

Wczesne znaki

Zanim pacjent zacznie wykazywać objawy delirium, istnieje wcześniejsza faza, którą pacjenci mogą odczuwać przez wiele godzin lub nawet dni wcześniej. W tym czasie pacjenci mogą zgłaszać niezwykle żywe sny, trudności w zasypianiu, podwyższony stan lęku lub niepokoju, których wcześniej nie było, i mogą zacząć żądać stałej obecności innego w swoim pokoju.

Wykrywanie tych wczesnych objawów może oznaczać wcześniejszą interwencję i potencjalnie uniemożliwienie pacjentowi doświadczania pełnego delirium w nadchodzących dniach.

Objawy

Nie ma testu na majaczenie, nie można go zdiagnozować w pracy laboratoryjnej, należy go zdiagnozować, obserwując zachowanie pacjenta i ustalając, czy jego zachowanie pasuje do rozpoznania majaczenia.

Diagnozowanie majaczenia może być wyzwaniem, ponieważ może być bardzo różne od pacjenta do pacjenta.

Ogólnie rzecz biorąc, osoby z delirium mogą mieć trudności z koncentracją na jednym temacie, ogólnie wydają się zdezorientowane i często mają obniżony poziom świadomości. Ich dezorientacja i problemy psychiczne są często gorsze w nocy, stan nazywany "Sundowners" lub "sunset".

Halucynacje i urojenia

Osoby te mogą doświadczać złudzeń i halucynacji. Urojenia są fałszywym przekonaniem osoby. Na przykład pacjent z delirium może wierzyć, że pielęgniarka próbuje je zamordować, lub owady atakują swoje łóżko.

Halucynacje są zaburzeniami wizualnymi. Pacjent może zobaczyć nietoperze latające po pokoju i obserwować je latające od rogu do rogu. Mogą wyciągnąć rękę i spróbować dotknąć czegoś, czego nie ma, lub porozmawiać z kimś, kto nie jest obecny lub nawet z osobą, która zmarła.

Znaki fizyczne

Fizycznie, pacjent często nie jest w stanie efektywnie spać i może mieć trudności z połknięciem, mówić w sposób, który jest łatwy do zrozumienia i ma sens i może zacząć drżeć bez wyraźnego powodu.

Te oznaki i objawy należy traktować jako grupę, a nie indywidualnie. Osoba, która nagle ma problem z połykaniem, prawdopodobnie nie ma delirium, ale pacjent, który nie może usiedzieć w miejscu, nie może połknąć, widzi ptaki w ich szpitalnym pokoju i prawdopodobnie nie śpi przez kilka dni.

Rodzaje

Delirium może występować jako nadreaktywny typ majaczenia lub typ niedobry. Hiperaktywne majaczenie powoduje pobudzenie, pacjent może być całkowicie rozbudzony potencjalnie do tego stopnia, że ​​nie może spać przez kilka dni i może wydawać się, że jest w stanie wysokiej gotowości. Mogą wydawać się "zwinięci" lub niespokojni, jak gdyby mieli zbyt dużo kofeiny do spania. Takie zachowanie jest często dziwne w kontekście ich hospitalizacji - są one całkowicie rozbudzone, gdy można oczekiwać, że spocznie tak dużo, jak to tylko możliwe.

Hypoaktywne majaczenie pacjenci mogą wydawać się ospali, zbyt zmęczeni, aby tolerować aktywność, przygnębieni, senni i mogą nie być w stanie prowadzić rozmowy. Tego typu często trudniej odróżnić od bycia chorym i zmęczonym niż bardziej aktywny typ.

Dlaczego jest bardziej powszechna po operacji

Delirium występuje częściej u pacjentów poddawanych zabiegom chirurgicznym niż w ogólnej populacji szpitala z wielu powodów, są oni bardziej chorzy niż przeciętnie, otrzymują leki znieczulające, które mogą przyczyniać się do majaczenia, mogą mieć dłuższy pobyt w szpitalu i mogą otrzymywać leki przeciwbólowe podczas ich wyzdrowienie i inne leki, które mogą pogorszyć majaczenie.

Leczenie

Oprócz pomocy pacjentowi w osiągnięciu wysokiej jakości snu, którego tak bardzo potrzebują, pacjenci z delirium będą potrzebować wsparcia, dbając o podstawowe i podstawowe potrzeby, których nie mogą poradzić sobie podczas choroby.

Kiedy pacjent ma delirium, ważne jest, aby personel szpitala (jak również rodzina i przyjaciele, którzy mogą go odwiedzić) pomagał zapewnić pacjentowi podstawowe rzeczy, których najbardziej potrzebują. Te podstawowe elementy obejmują nieprzerwany sen, regularne jedzenie i picie, dbanie o potrzeby łazienkowe i rutynowe przekształcanie zdezorientowanego pacjenta.

Częsta reorientacja oznacza po prostu delikatne poinformowanie pacjenta, że ​​są w szpitalu, dlaczego są i jaki jest dzień i godzina. Dla rodziny i przyjaciół bardzo ważne jest, aby nie dyskutować z pacjentem, który jest zdezorientowany lub doświadcza złudzeń lub halucynacji. Możesz delikatnie podjąć próbę zmiany orientacji pacjenta na miejsce i dlaczego, ale kłótnia tylko zdenerwuje pacjenta i członka rodziny.

Ważne jest również, aby nie obudzić pacjenta podczas snu, o ile nie jest to absolutnie konieczne, a personel może zdecydować się na pominięcie kontroli życiowej lub środka nocnego leku, który może poczekać do rana, jeśli oznacza to umożliwienie pacjentowi snu. Niektóre urządzenia zapewniają pacjentom zatyczki do uszu i maski na oczy w celu podniesienia ich jakości poprzez blokowanie stałego światła i hałasu.

Jeśli nie można ufać, że pacjent jest sam, bez obrażeń spowodowanych wypadnięciem z łóżka lub innymi czynnościami, rodzina, przyjaciele lub personel szpitala prawdopodobnie będą musieli przez cały czas znajdować się w pokoju.

Leki

Identyfikacja przyczyny delirium jest kluczem do leczenia. Jeśli przyczyną problemu jest lek, zatrzymaj go. Jeśli wycofanie się z alkoholu, narkotyków lub leków jest problem, traktuj go. Jeśli poważna deprywacja snu jest problemem, leczenie obejmuje zapewnienie najlepszego możliwego środowiska dla snu i leków w celu promowania snu.

Leki nasenne na receptę, takie jak Ramelteon (Rozerem), są często podawane w celu ułatwienia zasypiania, podczas gdy inne leki, takie jak Ativan, mogą być stosowane w celu zmniejszenia pobudzenia i jakichkolwiek objawów odstawienia, które mogą być obecne. Można również stosować leki przeciwpsychotyczne, takie jak Haldol i Risperdal, ale należy je podawać w możliwie najniższych dawkach, aby zapobiec pogorszeniu się dezorientacji pacjenta.

Źródło:

Pooperacyjne delirium w podeszłym wieku: diagnoza i postępowanie. Interwencje kliniczne w starzeniu. Thomas Robinson i Ben Eiseman. Dostęp do stycznia 2015 r.