Przewaga zaparcia IBS (IBS-C)

Zespół jelita drażliwego z przewagą zaparć (IBS-C) jest schorzeniem charakteryzującym się przewlekłym zaparciem z towarzyszącym bólem brzucha. Jest to podtyp zespołu jelita drażliwego (IBS), a około jedna trzecia osób z IBS manifestuje się typem IBS-C.

IBS-C jest jednym, jeśli funkcjonalne zaburzenia żołądkowo-jelitowe (FGD), które są zaburzeniami żołądkowo-jelitowymi (GI), które powodują oznaki i objawy bez możliwej do zidentyfikowania przyczyny pomimo standardowych testów diagnostycznych. Te zaburzenia mogą powodować znaczny stres. Modyfikacje stylu życia i leki mogą zmniejszyć objawy.

Objawy

Dominującymi objawami IBS-C są częste zaparcia, którym towarzyszy ból podczas wypróżniania.

Kryteria

Normalne jest wykonywanie jednego lub dwóch ruchów jelit dziennie, ale normalne jest również, że mniej niż jeden dziennie. Ogólnie rzecz biorąc, cechy, które oznaczają zaparcia obejmują:

• Mając mniej niż trzy wypróżnienia w ciągu tygodnia
• Lumpy lub twarde stolce
• Potrzeba przeciążenia podczas ruchu jelit

Kryteria rzymskie IV definiują FGD w oparciu o określone oznaki i objawy. Zgodnie z kryteriami Rzym IV, IBS-C jest określony jako warunek, w którym:

• Zaparcia związane z bólem występują co najmniej trzy dni w miesiącu.
• Objawy utrzymywały się przez ostatnie trzy miesiące.
• Co najmniej 25 procent stolca można opisać jako twarde, a mniej niż 25 procent stolca jest opisane jako miękkie.

Powiązane objawy

Oprócz kryteriów dla IBS-C, istnieją pewne inne objawy, które mogą wystąpić, jeśli masz IBS z dominacją zaparć.

Typowe objawy IBS-C obejmują:

• Ból brzucha
• Gaz i wzdęcia
• Poczucie niepełnej ewakuacji
• Śluz na stołku
• Uczucie blokady w odbycie i / lub odbytnicy
• Trzeba użyć palców, aby usunąć stolec (ewakuacja cyfrowa)

W przypadku IBS-C luźne stolce są rzadko doświadczane, chyba że używa się środka przeczyszczającego. W porównaniu do innych podtypów IBS, osoby z IBS-C częściej doświadczają lęku, depresji i obniżonej jakości życia.

IBS-C vs. przewlekła zaparcie idiopatyczne (CIC)

IBS-C i przewlekłe zaparcia idiopatyczne (znane również jako zaparcia czynnościowe) mają wiele takich samych objawów. Według kryteriów Rzymu IV, największą różnicą jest to, że IBS-C powoduje bóle brzucha i dyskomfort wraz z zaparciami, podczas gdy zaparcie idiopatyczne jest zwykle bezbolesne.

Wśród gastroenterologów pojawiło się pytanie, czy są to objawy tego samego zaburzenia na pojedynczym spektrum choroby, a nie dwa całkowicie oddzielne zaburzenia. Jednak te dwa warunki mają tendencję do reagowania na różne leczenie, co sugeruje, że można je dokładnie rozważyć w dwóch różnych warunkach. W tym momencie odpowiedź nie jest całkowicie jasna.

Czynniki ryzyka

Nie jest znana przyczyna IBS-C. Objawy pojawiają się, ponieważ układ trawienny nie działa tak, jak powinien, ale nie ma na to żadnej możliwej do zidentyfikowania przyczyny. Dysynergiczna defekacja, która jest dysfunkcją mięśni dna miednicy, może odgrywać pewną rolę.

Osoby starsze i osoby o niższym statusie społeczno-ekonomicznym są bardziej zagrożone IBS-C. Może to być spowodowane czynnikami dietetycznymi, zmianami w funkcjonowaniu układu pokarmowego z wiekiem lub brakiem aktywności fizycznej.

Diagnoza

IBS-C jest diagnozą wykluczenia, co oznacza, że ​​diagnozuje się ją dopiero po innych zaburzeniach, które mogą spowodować wykluczenie objawów przedmiotowych i podmiotowych.

Jeśli jesteś oceniany na IBS-C, Twój lekarz prawdopodobnie przeprowadzi badanie fizykalne, popracuje nad krwią i przeprowadzi analizę próbki kału. Inne testy, w tym badania obrazowe i testy interwencyjne, takie jak kolonoskopia, mogą być zalecane w zależności od objawów i historii choroby.

Jeśli twoje objawy są zgodne z kryteriami diagnostycznymi dla IBS-C i nie ma dowodów na wystąpienie objawów choroby lub innych chorób, IBS-C zostanie zdiagnozowany.

Leczenie

Leczenie IBS-C obejmuje modyfikacje diety i stylu życia, środki przeczyszczające dostępne bez recepty oraz leki na receptę.

• Dieta i styl życia: Twój lekarz może zalecić, aby powoli zwiększać ilość błonnika w diecie, aby promować bardziej regularne wypróżnienia.
• Środki przeczyszczające: Bez recepty środki przeczyszczające takie jak Miralax lub laktuloza mogą pomóc w zaparciach. Lek należy stosować zgodnie z zaleceniami lekarza i na podstawie zaleceń lekarza, ponieważ nadużywanie środków przeczyszczających może powodować poważne skutki uboczne.
• Amitiza (lubiprostone): Leki na receptę zatwierdzone przez FDA do leczenia IBS-C, lubiproston zwiększa wydzielanie płynu w jelitach.
• Leki stosowane w IBS: Środki przeciwdepresyjne mogą wywierać wpływ na nerwy układu pokarmowego, a leki przeciwskurczowe mogą rozluźniać mięśnie w obrębie tego układu. Leki te nie są formalnie wskazane do leczenia IBS, ale często są przepisywane w celu zmniejszenia objawów IBS.
• Interwencje behawioralne: Terapia poznawczo-behawioralna może być zalecana w leczeniu IBS. Jeśli defekty dyssynergiczne są czynnikiem przyczyniającym się do wystąpienia objawów IBS-C, lekarz może zalecić test biofeedback.