Badanie wrażliwości glutenu na nieceliakowe

Badania nad nadwrażliwością na gluten bez celiakii - znaną również jako nietolerancja glutenu - coraz częściej dowodzą, że można uzyskać poważne objawy po spożyciu glutenu bez celiakii.

W przełomowych badaniach nad wrażliwością na gluten, które pojawiły się na początku 2011 r., Wybitny badacz celiakii, dr Alessio Fasano stwierdził, że "wrażliwość na gluten" reprezentuje zupełnie inny stan niż celiakia, a większość osób cierpiących na nadwrażliwość na gluten nigdy nie rozwinie się w celiakię. Podczas gdy jego badania są z pewnością interesujące dla społeczności medycznej, ważne jest, aby pamiętać, że jego badania nie zostały jeszcze zreplikowane, a więc społeczność medyczna w ogóle uważa tę teorię za trwającą.

Dr Fasano i grupa złożona z wybitnych naukowców zajmujących się celiakią, w tym dr. Peter Green (szef Celiac Disease Center w Columbia University) i dr Marios Hadjivassiliou (neurolog konsultant i ekspert w dziedzinie ataksji glutenu), kontynuowali wstępne badania, wydając oświadczenie konsensusu opublikowane w lutym 2012 roku, proponując sposoby na rozróżnienie między celiakią, glutenem. wrażliwość i ataksja glutenowa.

Dodatkowi naukowcy również zainicjowali wyniki. Niektóre badania pokazują, że niektórzy ludzie wrażliwi na gluten mają podobne profile metaboliczne do zdiagnozowanych celiakii, co wskazuje, że może istnieć stan przedcukrzycowy. Inne badania potwierdzają odkrycia dr Fasano, że gluten może wywoływać objawy u osób, które nie mają klasycznej choroby trzewnej.

Badania nad wrażliwością na gluten rozwijają się szybko. Ponadto, coraz częściej, osoby, które mają pozytywne badania krwi na celiakię, ale negatywna biopsja są wręczane diagnozy wrażliwości na gluten.

W niektórych przypadkach ich lekarz twierdzi, że może spożywać gluten w umiarkowanych ilościach lub mówi się, aby stosować dietę bezglutenową, ale nie muszą być tak ostrożni jak pacjenci z celiakią. Inni zostali poinformowani, że są "potencjalnymi" pacjentami z celiakią, i aby sprawdzić za rok lub więcej testów, aby sprawdzić, czy rozwinęli tę chorobę.

Konieczne będą dalsze badania w celu ustalenia, czy osoby z nadwrażliwością na gluten mogą rzeczywiście spożywać małe ilości glutenu bez uszkodzeń, czy też określona podgrupa wrażliwych na gluten w końcu rozwinie chorobę trzewną.

Przeczytaj więcej o możliwych zagrożeniach dla zdrowia w nadwrażliwości na gluten: Zagrożenia dla zdrowia o wrażliwości glutenu

U. of Maryland Pegs "Gluten Sensitivity" jako rzeczywisty stan

W początkowych badaniach nad wrażliwością na gluten Dr. Fasano, opublikowanych w Internecie w marcu 2011 r. W BMC Medicine naukowcy odkryli wyraźne różnice między celiakią a wrażliwością na gluten na poziomie molekularnym, mimo że symptomy tych dwóch warunków znacznie się pokryły.

Dr Fasano i inni badacze z University of Maryland porównali 42 zdiagnozowanych celiakii, którzy mieli uszkodzenie jelit 3 lub Marsh 4 u 26 osób, których jelita wykazywały niewielkie lub żadne uszkodzenia, ale nadal wyraźnie reagowały na gluten.

Dla każdego uczestnika naukowcy określili poziom przepuszczalności jelitowej (w celiakii, jelita stają się bardziej przepuszczalne, co może umożliwić ucieczkę białek do krwioobiegu). Przyjrzeli się także genetyki, a także ekspresji genów w jelicie cienkim.

W badaniu stwierdzono różnice w przepuszczalności jelitowej pomiędzy grupami ludzi, a także różnice w ekspresji genów regulujących odpowiedź immunologiczną. To wskazuje, że wrażliwość na gluten jest innym stanem niż celiakia, twierdzi dr Fasano.

Różnice w celiakii, wrażliwość glutenu na reakcje układu odpornościowego

Różnice między tymi dwoma stanami wynikają z odmiennych odpowiedzi układu odpornościowego, mówi dr Fasano.

W wrażliwości na gluten, wrodzony układ odpornościowy - starsza część układu odpornościowego i pierwsza linia obrony organizmu przed najeźdźcami - reaguje na połykanie glutenu poprzez bezpośrednią walkę z glutenem. To powoduje stany zapalne zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz układu trawiennego, zgodnie z dr Fasano.

Tymczasem celiakia dotyczy zarówno wrodzonego układu odpornościowego, jak i adaptacyjnego układu odpornościowego - mówi. Adaptacyjny układ odpornościowy jest bardziej zaawansowaną, wyrafinowaną częścią układu odpornościowego, a nieporozumienia pomiędzy adaptacyjnymi komórkami układu odpornościowego prowadzą komórki do walki z tkankami własnego ciała, powodując zanik kosmków obserwowany w celiakii.

Osoby z nadwrażliwością na gluten nie odczuwają atrofii kosmków, mimo że mogą nadal doświadczać prawie identycznych objawów z celiakią, w tym biegunki, wzdęcia, bóle brzucha, bóle stawów, depresję, mgłę mózgu i migrenę, twierdzi dr Fasano. (Przeczytaj więcej o potencjalnych objawach tutaj: Objawy wrażliwości glutenu.)

Jednak tylko ci ludzie z odpowiedzią adaptacyjnego układu odpornościowego unikalną dla celiakii są zagrożeni rozwojem chłoniaka jelitowego i innych stanów związanych z celiakią, takich jak osteoporoza, mówi dr Fasano.

Niektóre osoby wrażliwe na gluten zawarte w Dr.Badanie Fasano miało niewielkie uszkodzenie jelit (klasyfikowane jako Marsh 1 lub 2), ale uszkodzenie miało inne biomarkery niż te obserwowane w celiakii.

"Potencjalni" chorzy na celiakię dzielą się charakterystycznym odciskiem palców metabolicznych za pomocą celiakii

Istnieją inne badania wskazujące na to, że niektórzy ludzie określani jako "wrażliwi na gluten" mogą faktycznie mieć wczesną postać celiakii.

Badanie opublikowane w grudniu 2010 r Journal of Proteome Research stwierdza, że ​​"potencjalni" pacjenci z celiakią z pozytywnymi wynikami badań krwi, ale negatywne biopsje mają faktycznie identyczny metaboliczny odcisk palca, jak zdiagnozowani celiaki. Ci ludzie "wrażliwi na gluten" mogą po prostu reprezentować wcześniejszy etap choroby, zanim spowoduje poważne uszkodzenie jelit - stwierdzili naukowcy.

W badaniu wykorzystano profilowanie metaboliczne rezonansu magnetycznego do analizy markerów biochemicznych w moczu i krwi 141 pacjentów: 61 osób ze zdiagnozowaną celiakią, 29 z dodatnimi wynikami badań krwi, ale negatywne biopsje i 51 osób zdrowych.

Naukowcy odkryli, że osoby z tak zwaną "potencjalną" chorobą trzewną mają ten sam profil biochemiczny, co zdiagnozowani celiaki, podczas gdy profile biochemiczne zdrowych osób z grupy kontrolnej różniły się znacznie.

"Nasze wyniki wskazują, że zmiany metaboliczne mogą poprzedzać rozwój atrofii kosmków jelita cienkiego i dostarczyć dalszych uzasadnień dla wczesnego wprowadzenia GFD diety bezglutenowej u pacjentów z potencjalną CD celiakią" - podsumowują badania.

Czułość na gluten jest prawdopodobna u pacjentów z granicznymi biopsjami

Inne badanie dotyczyło pacjentów z objawami celiakii, których biopsje jelitowe ujawniły jedynie drobne nieprawidłowości, takie jak zmiany na bagnie I lub II.

Wielu lekarzy nie zdiagnozuje celiakii, chyba że uszkodzenie jelit osiągnie poziom Marsh III lub Marsh IV.

W tym badaniu 35 pacjentów miało niewielkie obrażenia i zalecono im stosowanie diety bezglutenowej. Tylko 23 pacjentów przestrzegało diety, a badacze pobrali biopsje od wszystkich osób przestrzegających diety po ośmiu do dwunastu miesiącach.

Wszystkich 23 pacjentów, którzy obserwowali dietę, miało "dramatyczną kliniczną poprawę objawów", a większość z nich doświadczyła całkowitego lub częściowego wygojenia się kosmków jelitowych.

Siedmiu z 11 pacjentów, którzy odmówili stosowania diety bezglutenowej, oceniano również po ośmiu do dwunastu miesiącach. Spośród nich sześć miało niezmienione objawy i uszkodzenie jelit i ponownie odmówiło rozpoczęcia diety bezglutenowej. Jeden dostrzegł zwiększone uszkodzenia w kosmkach jelitowych (od Marsh I do Marsh IIIa) i zdecydował się rozpocząć dietę.

Autorzy badania doszli do wniosku, że pacjenci, którzy nie spełniają kryteriów celiakii, byli jednak wyraźnie wrażliwi na gluten i korzystali z diety bezglutenowej.

"Chociaż zmian Marsh I-II nie można zaklasyfikować jako zmian celiakalnych, objawy u pacjentów po prezentacji i wyraźna poprawa objawów podczas stosowania GFD dieta bezglutenowa, z poprawą lub bez poprawy zmian histologicznych, wspiera założenie, że ci pacjenci są wrażliwe na gluten i mogą usprawiedliwiać stosowanie GFD "- podsumowali naukowcy.

Wrażliwość na gluten może mieć wpływ na jedną na 14 osób

Wrażliwość na gluten (lub nietolerancję) może dotyczyć około 6% do 7% populacji, według dr Fasano. Inni w środowisku medycznym umieścili odsetek osób z nietolerancją glutenu na wyższych poziomach - widziałem szacunki od 10% do gigantycznych 50% populacji.

Przeczytaj więcej na temat tych liczb: Ile osób ma wrażliwość na gluten?

Nie da się powiedzieć, ilu ludzi ma wrażliwość na gluten bez dalszych badań i akceptowanych testów wrażliwości na gluten. Ale wyraźnie, nawet jeśli liczby są zaniżone, będą zmniejszać liczbę osób z celiakią, które stanowią około 1% populacji.

Wiele osób z celiakią / wrażliwą na gluten uważa, że ​​choroby wywołane przez układ glutenu same w "spektrum" stanów związanych z glutenem, z celiakią, ataksją glutenową (uszkodzenie neurologiczne z glutenu) i wrażliwością na gluten, wszystkie spadają gdzieś w tym spektrum.

Dr Fasano mówi, że następnym krokiem jest identyfikacja markera biologicznego, czyli "biomarkera", dla wrażliwości na gluten. Właśnie trwa to badanie kliniczne, a dr Fasano mówi, że "pewni" naukowcy dokładnie wskażą ten biomarker. Stamtąd naukowcy mogą opracować test wykrywający wrażliwość na gluten, który może być dostępny komercyjnie w ciągu najbliższych kilku lat.