Związek między chorobą Parkinsona a funkcjami seksualnymi

Wiele osób z chorobą Parkinsona ma problemy z funkcjonowaniem seksualnym. W rzeczywistości niektóre badania sugerują, że prawie siedem na dziesięć osób z parkinsonizmem doświadcza jakiejś formy zaburzeń seksualnych, od zaburzonej sprawności do zmniejszonego pożądania seksualnego.

Ale nie zawsze chodzi o zmniejszenie zaburzeń seksualnych. W niektórych przypadkach odwrotny wzorzec może pojawić się, gdy leki na chorobę Parkinsona są przyjmowane w nadmiarze, co prowadzi do odhamowania behawioralnego i podejmowania ekstremalnego ryzyka.

Przyczyny zaburzeń seksualnych u ludzi z chorobą Parkinsona

Zaburzenia seksualne mogą być spowodowane przez kilka czynników u osób żyjących z chorobą Parkinsona, w tym ze starszym wiekiem, niskim poziomem dopaminy, upośledzoną mobilnością, skutkami ubocznymi leczenia, depresją i lękiem oraz zaburzeniami autonomicznego układu nerwowego (ANS), które mogą utrudniać funkcje seksualne.

Utrata dopaminy w mózgu jest często główną przyczyną obniżonego libido.Ponieważ dopamina działa jako "cząsteczka przyjemności", każda redukcja może utrudnić mężczyznom i kobietom odczuwanie przyjemności seksualnej lub osiągnięcie orgazmu. Niższy poziom testosteronu, często obserwowany u mężczyzn z parkinsonizmem, może również przyczynić się.

Choroba Parkinsona może również wpływać na zdolność do łatwego poruszania się i wyprowadzania z łóżka. Samoświadomość związana z upośledzoną mobilnością może powodować większy stres podczas uprawiania seksu, wzmacniając wszelkie wątpliwości dotyczące sprawności seksualnej.

Zmiany w autonomicznym układzie nerwowym

Dysfunkcja układu autonomicznego układu nerwowego (ANS) jest powszechna u osób z chorobą Parkinsona. ANS kontroluje wiele funkcji organizmu, które odbywają się automatycznie lub poza naszą dobrowolną kontrolą. Obejmują one bicie serca, ciśnienie krwi, częstość oddechów i zmiany przepływu krwi w odpowiedzi na zwiększoną lub zmniejszoną aktywność fizyczną.

ANS wspiera także kilka aspektów sprawności seksualnej, w tym erekcje u mężczyzn i wydzieliny pochwowe u kobiet. Nerwy ANS są bezpośrednio zaangażowane w stymulację genitaliów i proces podniecenia seksualnego. Jeśli ANS nie działa prawidłowo, aspekty aktywności seksualnej mogą być głęboko upośledzone.

Nienormalne wzrosty pożądania seksualnego

Natomiast osoby z chorobą Parkinsona mogą czasami doświadczać dramatycznego wzrostu pobudzenia seksualnego z powodu przyjmowanych leków. Może tak być, gdy dawki są zbyt wysokie, co prowadzi do stanu zwanego zaburzeniem kontroli impulsów.

Odpowiedź może być różna u poszczególnych osób, ale często charakteryzuje się niepotrzebnym podejmowaniem ryzyka, wystawnymi wydatkami, hazardem, odhamowaniem seksualnym i ogólną lekkomyślnością. Niektórzy ludzie opisują odpowiedź jako podobną do fazy maniakalnej zaburzenia dwubiegunowego.

Leczenie zaburzeń seksualnych u ludzi z chorobą Parkinsona

Dostosowanie dawki może rozwiązać wiele z tych problemów. Jeśli masz problemy z poruszaniem się, możesz poprosić lekarza o dodanie dawki nocnej, jeśli przyjmujesz ją rano i drugą po południu. Preparat o ciągłym uwalnianiu może również pomóc w utrzymaniu poziomów leku, prowadząc do mniejszej fluktuacji i zmian w mobilności.

Z drugiej strony, jeśli masz problemy z kontrolą impulsów, zmniejszenie dawki dziennej lub zmiana leków zwykle może rozwiązać problem.

U osób doświadczających depresji leki przeciwdepresyjne, takie jak citalopram, fluoksetyna, fluwoksamina, paroksetyna i sertralina, zmniejszają libido. Jest to prawdą, nawet jeśli bierzesz leki na zaburzenia erekcji, takie jak Viagra i Cialis. Jeśli to możliwe, zapytaj swojego lekarza o antydepresanty, które mogą mieć mniejszy wpływ na twoje funkcje seksualne. Ćwiczenia, zdrowa dieta i dużo odpoczynku również mogą pomóc.

Testosteronowa terapia zastępcza może czasami być przepisywana dla mężczyzn, którzy mają anormalnie niski poziom dla ich wieku.