Rozlany chłoniak z dużych limfocytów B (DLBCL)

Rozlany chłoniak z dużych limfocytów B jest najczęstszym typem chłoniaka nieziarniczego (NHL). Jest to chłoniak limfocytów B lub "limfocytów B".

Agresywne nowotwory

DLBCL to agresywne nowotwory.Są one czasami określane jako chłoniaki "wysokiej jakości" lub "pośrednie" w przeciwieństwie do chłoniaków "niskiego stopnia", które wolniej rosną. Oznacza to, że mogą szybko rosnąć i szybko rozprzestrzeniać się na inne części ciała.

To agresywne zachowanie może brzmieć przerażająco, dopóki nie zastanowisz się, jak traktujemy nowotwory. Zabiegi, takie jak chemioterapia, zabijają szybko rosnące komórki. Więc w tym wieku, kiedy mamy dostępne terapie, ktoś jest często znacznie bardziej podatny na "wyleczenie" z chłoniaka wysokiego stopnia niż z chłoniaka niższej klasy. Około 70% osób leczonych z powodu DLBCL zostanie wyleczonych ze swojej choroby.

Wygląd

Komórki B w DLBCL są duże i wyglądają zupełnie inaczej niż zwykłe komórki B. Kiedy węzeł chłonny jest poddawany biopsji, komórki te są obecne w całym węźle chłonnym - w rozproszonym rozmieszczeniu, które powoduje powstanie jego nazwy.

Kto go dostaje

Rozlany chłoniak z dużych limfocytów B występuje głównie u osób w wieku powyżej 50 lat, chociaż osoby w każdym wieku mogą je otrzymywać. Średni wiek rozpoznania wynosi 64 lata. Częściej występuje u mężczyzn niż u kobiet. DLBCL, w przeciwieństwie do niektórych chłoniaków, wydaje się nie działać w rodzinach.

Objawy

DLBCL jest zwykle odkrywany, gdy ktoś zauważa powiększony, ale nie czuły węzeł limfatyczny w szyi lub pachwinie. Niektóre osoby mogą mieć objawy tzw. Chłoniaka, które obejmują gorączkę i nocne poty.

W jaki sposób DLBCL wpływa na ciało?

Około 2/3 osób z rozlanym chłoniakiem z dużych komórek B ma zaawansowaną chorobę w momencie rozpoznania, rozciągając się na różne części ciała. U prawie połowy pacjentów choroba atakuje części ciała znajdujące się poza węzłami chłonnymi, takie jak żołądek (tzw. Choroba pozawęzłowa). Na szpik kostny wpływa około 10-20% pacjentów.

Diagnoza

Rozpoznanie chłoniaka zwykle wykonuje się za pomocą biopsji węzłów chłonnych. Choroba jest potwierdzona jako chłoniak, a rodzaj chłoniaka jest określany na podstawie jego komórek pod mikroskopem i specjalnych testów zwanych markerami CD. Nowo zdiagnozowani pacjenci muszą przejść serię testów, aby określić, w jakim stopniu choroba wpływa na organizm.

Leczenie

Leczenie zależy od stadium chłoniaka i może obejmować:

Chemioterapia i terapia przeciwciałami monoklonalnymi - Prawie wszyscy pacjenci otrzymują chemioterapię. Najczęściej stosowanym reżimem jest R-CHOP lub CHOP przez 6-8 cykli. Leki w R-CHOP obejmują:

• Rituxan (rituximab) - Rituxan jest przeciwciałem monoklonalnym. Nasze ciała wytwarzają przeciwciała atakujące bakterie i wirusy, które dostają się do naszych ciał. Rituxan jest w istocie stworzonym przez człowieka przeciwciałem, które zamiast atakować bakterie i wirusy atakuje komórki rakowe.
• Cytoksan (cyklofosfamid)
• Adriamycyna (doksorubicyna)
• Oncovin (winkrystyna)
• Prednison

Cykle są zwykle wykonywane co 3 tygodnie w sumie 8 cykli.

Promieniowanie - Radioterapia może być włączona jako część leczenia dla osób z wczesnymi stadiami DLBCL. Promieniowanie w tym przypadku jest zwykle dostarczane do obszarów dotkniętych rakiem.

Powtarzalny lub trwały DLBCL

Większość osób zostanie wyleczona przez agresywną chemioterapię. Osoby, które nie są wyleczone lub mają nawrót choroby mają opcje dalszej chemioterapii, terapii przeciwciałami i przeszczepu komórek macierzystych.

Rokowanie

Rokowanie DLBCL zależy od wielu czynników, w tym wieku i zaawansowania choroby. Czynniki te zostały opisane w rozdziale dotyczącym czynników prognostycznych chłoniaka nieziarniczego (NHL).

Radzenie sobie i wsparcie

Chociaż DLBCL ma dobrą prognozę - jeśli chodzi o chłoniaki, to jest przerażające, gdy zdiagnozowano raka. Sięgnij do rodziny i przyjaciół. Zbadaj i poznaj swoją chorobę, znajdując wiarygodne informacje. Rozważ dołączenie do grupy wsparcia w swojej społeczności lub sprawdź społeczności wsparcia DLBCL w Internecie. Należy pamiętać, że leczenie raka stale się poprawia - zarówno w przypadku terapii poprawiających przeżywalność, jak i tych, które powodują mniej skutków ubocznych.