"Zero pacjenta" oczyszczone z uruchomienia epidemii HIV

Od najdawniejszych dni epidemii AIDS homoseksualiści byli regularnie zamieszani w rozprzestrzenianie się choroby w większej populacji USA. Ta wiara została wzmocniona tylko przez doniesienia z 1984 r., Że francusko-kanadyjski stewardesa Gaëtan Dugas został zidentyfikowany jako "Zero Pacjenta" choroby.

Chociaż dowody z ostatnich 20 lat w dużej mierze rozwiały mity, że Dugas był źródłem wybuchu północnoamerykańskiego, dopiero w 2016 r. Grupa naukowców genetycznych zaoferowała ostateczny dowód.

Zespół badawczy z University of Arizona przeprowadził badanie ponad 2000 próbek krwi pobranych od homoseksualistów w San Francisco w latach 70. XX wieku. Ich analiza dostarczyła genetycznego odcisku wirusa rozprzestrzeniającego się w tej populacji ludzi, zmieniającego się i mutującego, ponieważ przekazywano je poszczególnym osobnikom.

Naukowcy byli w stanie wyciągnąć wniosek, że choroba prawdopodobnie wyskoczyła z Karaibów na długo przed tym, jak Dugas był nawet zarażony. Wykazali również, że wirus znaleziony we krwi miał dużą zmienność genetyczną w porównaniu do próbek pobranych od innych mężczyzn w badanej grupie.

Dowodziło to, że Dugas był zarażony wirusem, który krążył od pewnego czasu w populacji. Gdyby Dugas był źródłem wybuchu epidemii, jego wirus nie miałby genetycznego odcisku dobrze rozprzestrzenionego patogenu.

Jak publiczne odchylenie (i typo) stworzyło mit "Pacjenta zero"

W momencie, gdy mit "Pacjenta zerowego" po raz pierwszy zaczął krążyć, publiczne obawy dotyczące tej choroby były wysokie. Nie tylko ludzie zdawali sobie sprawę z tego, że "gejowski rak" był teraz obserwowany w innych populacjach, mieli do czynienia z prawie codziennymi doniesieniami, które łączyły chorobę nie tylko z homoseksualnymi mężczyznami, ale także z innymi napiętnowanymi grupami, takimi jak imigranci z Haiti. i użytkowników narkotyków iniekcyjnych.

Winę za szerzenie się infekcji szerzyło się, a opinia publiczna często dzieliła się między "niewinnymi" ofiarami HIV (dzieci, osoby chore na hemofilię) a tymi, którzy nie byli. Na tym tle społecznym doniesienia o tym, że homoseksualista został potwierdzony jako "źródło AIDS" podsyciły narrację, której wielu było zbyt chętnych do przyjęcia.

Tym, co sprawiło, że mit był jeszcze bardziej frustrujący, był fakt, że nigdy nie był oparty na nauce; był oparty na literówki.

W 1984 r., Kiedy urzędnicy ze Stanami Zjednoczonymi ds. Kontroli i Prewencji Chorób po raz pierwszy rozpoczęli śledzenie sieci seksualnej 40 homoseksualnych mężczyzn, którzy potwierdzili, że mają HIV, Dugas został oznaczony jako "cierpliwy O", a litera "O" wskazuje po prostu "(z) Out (strona) z Kalifornii"

Jednakże, kiedy wreszcie została opracowana, nazwisko Dugasa znajdowało się w centrum grupy infekcji. To najwyraźniej doprowadziło do błędu transkrypcji, w którym Dugas został błędnie zidentyfikowany jako "pacjent 0" (zero), a nie "pacjent O", jak zamierzano.

Wypadek z błędu został jedynie wzmocniony wraz z wydaniem powieści I zespół zagrał Randy'ego Shiltsa, który opisał wczesną epidemię AIDS i przedstawił Dugasa jako nihilistycznego seksualnego drapieżcę, który jest zbyt szczęśliwy, aby rozprzestrzenić chorobę:

"Club Baths, San Francisco, listopad 1982 r. Kiedy jęk ustał, młody człowiek przewrócił się na plecy, by zapalić papierosa Gaetan Dugas sięgnął po światła, powoli podnosząc opornik, by oczy jego partnera miały czas Potem zmierzył wzrokiem fioletowe zmiany na klatce piersiowej: "Gej homoseksualny", powiedział prawie tak, jakby mówił do siebie. "Może i to dostaniesz."

Shilts posunął się jeszcze dalej, aby ogłosić, że Dugas "odegrał kluczową rolę w rozprzestrzenianiu nowego wirusa z jednego końca Stanów Zjednoczonych na drugi".

Krytyczna pochwała, otrzymana zarówno za książkę, jak i późniejszy film, tylko wzmocniła Dugasa jako archetypowego złoczyńcę kryzysu, podczas gdy milcząco obwinia za seksualne ekscesy samej społeczności gejowskiej. W przeglądzie książki, Przegląd krajowy nazwany Dugas "Kolumb AIDS", podczas gdy New York Post posunął się tak daleko, że ogłosił go "Człowiekiem, który dawał nam pomoc".

W obu przypadkach media podkreśliły "wszechobecną cielesność" społeczności homoseksualnej opisaną przez Shiltsa (który sam ujawnił swój status HIV krótko przed śmiercią w 1994 r.).

Trwały wpływ mitu "Pacjent zero"

Mocno odniósł się do mitu "Pacjent zero", że jego wpływ został znacznie wykracza poza granice USA. W niektórych częściach Afryki, gdzie zarówno wskaźniki infekcji, jak i uczucia antygejowskie są wysokie, "Zero Pacjenta" od dawna jest używane jako środek do obwiniania, a nawet karania homoseksualistów za rosnącą epidemię.

Jeszcze w 2011 r. Dr Sam Okuonzi z Ugandy Health Services Committee oświadczył, że "pierwszy pacjent z AIDS … zwany Gaetan Dugus (sic) … określany jako" zero pacjenta "był dowodem na to, że HIV rozprzestrzeniło się z USA do Afryki w wyniku homoseksualistów seks. Okuonzi, zwolennik antygejowskiego ustawodawstwa Ugandy, wcześniej oświadczył, że homoseksualizm jest "nienormalnością" wartą uwięzienia, a nawet śmierci.

Podobne roszczenia antygejowskie pojawiły się w Zimbabwe, gdy w 2015 r. Minister zdrowia David Parirenyatwa upierał się, że homoseksualizm jest przyczyną 28-procentowego wskaźnika infekcji w więzieniach, pomimo odmowy prezerwatyw więźniom, aby lepiej się chronić.

Nawet w Stanach Zjednoczonych przypisywanie winy spowodowało antygejowskie uprzedzenia, w tym od dawna wierzył, że biseksualni mężczyźni działają jako "most infekcji" dla heteroseksualnych kobiet. Podczas gdy te i inne mity zostały w dużej mierze obalone, nadal podsycają zniesławiający pogląd na seksualność gejów jako nieczyste, nieodpowiedzialne lub z natury rozwiązłe.

Obwinianie i piętno nadal informują opinię publiczną o HIV. Sam fakt, że USA oficjalnie zmieniły tylko swój homoseksualny zakaz krwi w 2016 r. Pokazuje, że nawet nauka może zostać wyparta przez nieuzasadnione obawy i utrwalenie negatywnych stereotypów w "interesie zdrowia publicznego". Takie poglądy dodatkowo dowodzą stygmatyzacji HIV, powodując, że aż 20 procent homoseksualnych mężczyzn z HIV jest poddawanych testom i odpowiada za wysokie wskaźniki infekcji, które nadal nękają środowisko homoseksualne (szczególnie gejów w kolorze).

To, czy usprawiedliwienie Gaëtana Dugasa zmieni te negatywne postrzeganie, jest niejasne. Oczywistym jest, że kozioł ofiarny "Zera Pacjenta" jest kolejnym mrocznym przypomnieniem, w jaki sposób powiązane są uprzedzenia i infekcje, ustalając, że "przyszli", aby usprawiedliwić brak działania rządu lub nas jako jednostek.

Henry, W. "Obrzydliwa Saga o Zero Pacjenta". Czas. Opublikowano 19 października 1987.