Zbyt wysokie funkcjonowanie do analizy zachowań użytych?

Applied Behaviour Analysis (ABA) jest często określany jako "złoty standard", jeśli chodzi o terapię autyzmem. Ale ma swoich przeciwników. Niektórzy ludzie (szczególnie dobrze funkcjonujący self-adwokaci autystyczni) uważają, że technika ta jest poniżająca i, w wielu przypadkach, okrutna dla dziecka.

Niektórzy eksperci sugerują, że ABA jest naprawdę najlepsza dla dzieci z cięższymi postaciami autyzmu i zaleca terapię rozwojową lub zabawę zamiast ABA. Terapia rozwojowa i zabawowa bardziej koncentrują się na interaktywności, komunikacji i wzroście emocjonalnym, podczas gdy ABA (co nie jest zaskakujące) koncentruje się prawie wyłącznie na zachowaniu.

Rzeczywistość jest taka, że ​​dzieci mogą otrzymywać zarówno terapię rozwojową, jak i behawioralną, więc wybór nie jest w rzeczywistości konieczny. Ale czy ABA jest naprawdę nieodpowiednia dla lepiej funkcjonujących dzieci z autyzmem?

Dlaczego nikt nie jest "Beyond" Modyfikacja zachowania

Behawioryzm sam w sobie jest po prostu sposobem nauczenia pożądanego zachowania poprzez oferowanie nagród za zgodność (lub konsekwencje nieprzestrzegania przepisów, chociaż negatywne wzmocnienie w ostatnich latach przestało być modne). Używamy podejścia behawioralnego, gdy mówimy "dostaniesz deser, jeśli skończysz groszek" lub "możesz wyjść z przyjaciółmi, jeśli posprzątasz pokój". Miejsca pracy wykorzystują techniki behawioralne, gdy oferują zachęty do osiągnięcia określonych celów.

Leczenie behawioralne jest skuteczne u wielu dzieci z autyzmem. Celem leczenia behawioralnego jest pomoc dzieciom w osiągnięciu poziomu umiejętności typowo rozwijających się rówieśników. Program jest zindywidualizowany, aby uwzględnić obszary siły i obszary słabości charakterystyczne dla każdego dziecka. Dlatego nawet dobrze funkcjonujące dzieci mogą skorzystać z leczenia behawioralnego.

Dlaczego ABA nie może być oferowana w sposób odpowiedni dla Twojego dziecka

ABA jest często oferowana w kontekście "klasy autyzmu" zaprojektowanej do obsługi dzieci ze stosunkowo ciężkimi objawami. Większość dzieci, które spędzają dzień w "klasie autyzmu" spędzają mało czasu lub nie spędzają czasu w ogólnym otoczeniu edukacyjnym. Jeśli masz dobrze funkcjonujące dziecko, które jest intelektualnie i behawioralnie zdolne do nauki w klasie ogólnej, "klasa autyzmu" prawdopodobnie będzie słabo pasować.

ABA może być również oferowane w ustawieniu jeden na jeden. Może to być bardzo pomocne dla dziecka, które uczy się podstawowych umiejętności lub które nie jest jeszcze w stanie współpracować z rówieśnikami na placu zabaw lub w innej typowej scenerii. Jednak dla lepiej funkcjonującego dziecka ABA powinna być oferowana w "prawdziwym świecie". Jeśli terapeuci ABA nie są w stanie lub nie chcą pracować z dzieckiem w otoczeniu naturalnym, ABA może być kiepsko dopasowana.

Według Lovaas Institute i wielu dostawców ABA, ABA powinna być oferowana przez wiele godzin w tygodniu (40 godzin jest "idealne"). Na takim poziomie intensywności dosłownie niemożliwe jest, aby dziecko brało udział w czymkolwiek poza terapią poza szkołą.Bez sportu, bez muzyki, bez przestojów - chyba że terapeuta ABA faktycznie pracuje z dzieckiem podczas jego zajęć pozalekcyjnych. Jeśli masz dziecko zdolne do wzięcia udziału w typowych zajęciach, a ABA uniemożliwiłoby takie działania, ABA może być złym wyborem.

Jak ABA powinna być dostosowana do wyższego funkcjonującego dziecka

W recenzowanych artykułach naukowych dostępnych jest niewiele danych porównujących wyniki leczenia behawioralnego dzieci "o niskim poziomie funkcjonowania" i "o wysokim funkcjonowaniu". Ponadto istnieje niewiele badań porównujących skuteczność różnych "marek" ABA dla różnych grup dzieci. Możliwe jest jednak sformułowanie pewnych konkretnych zaleceń dotyczących dostosowania ABA do potrzeb dziecka lepiej funkcjonującego::

• Celem leczenia behawioralnego jest pomoc dzieciom w osiągnięciu poziomu umiejętności typowo rozwijających się rówieśników. Leczenie behawioralne może być modyfikowane w celu nauczania złożonych zachowań i umiejętności społecznych, takich jak rozpoznawanie mimiki twarzy i niewerbalnych zachowań innych, rozwijanie kooperatywnych zachowań społecznych, werbalizacje empatii i konwersowanie z rówieśnikami na różne tematy, a nie ograniczony zakres zainteresowania.
• Terapia behawioralna może wyglądać zupełnie inaczej w przypadku dziecka "słabo funkcjonującego" i "dobrze funkcjonującego" z autyzmem. Oprócz dyskretnych prób (jedna na jedną terapię dla dzieci z niższym funkcjonowaniem), inne behawioralnie zdrowe procedury, takie jak przypadkowe nauczanie, modelowanie wideo i uogólnianie w środowisku naturalnym mogą być silniej podkreślane.
• Terapia behawioralna stara się pomóc dziecku, aby mógł uczyć się w mniej uporządkowanych warunkach w przyszłości (na przykład w grupach rówieśniczych). Jednak nawet w tych mniej ustrukturyzowanych miejscach zasady stosowanych zachowań są często kluczowe dla sukcesu dziecka. Niektóre z tych zasad obejmują: 1) definiowanie mierzalnych zachowań zmian, 2) badanie funkcji niewłaściwych zachowań, 3) wzmacnianie odpowiednich zachowań oraz 4) rutynowe mierzenie postępów.

Podsumowując, rodzice, którzy lekceważą leczenie behawioralne, ponieważ powiedziano im, że ich dziecko już "dobrze funkcjonuje", mogą stracić skuteczną interwencję. Szanowana organizacja specjalizująca się w leczeniu behawioralnym dzieci z autyzmem powinna być w stanie ocenić dziecko, a następnie omówić z rodzicami szczegółowe cele i strategie nauczania oparte na ich szczególnych mocnych stronach i potrzebach. Rodzice mogą wtedy zdecydować o stosowności leczenia behawioralnego dla ich syna lub córki.

• Dzielić
• Trzepnięcie
• E-mail
• Tekst

Czy ta strona była pomocna? Dziekuję za odpowiedź! Jakie są twoje obawy? Źródła artykułu

• Cohen, Howard, Amerine-Dickens, Mila, Smith, Tristram. (2006). Wczesne intensywne leczenie behawioralne: replikacja modelu UCLA w środowisku społecznościowym. Journal of Developmental & Behavioural Pediatrics, 27 (2), 145-155.
• Downs, Andrew & Smith, Tristram. (2004). Emocjonalne zrozumienie, współpraca i zachowanie społeczne w wysoko funkcjonujących dzieciach z autyzmem. Journal of Autism and Developmental Disorders, 34 (6), 625-635.
• Sallows, Glen O. i Graupner, Tamlynn D. (2005). Intensywne leczenie behawioralne u dzieci z autyzmem: czteroletni wynik i predyktory. American Journal on Mental Retardation, 110 (6), 417-438.