Nieoperacyjne leczenie choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego

Choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego może Cię podnieść, dosłownie iw przenośni. Ból i sztywność nie tylko mogą sprawiać trudności w chodzeniu, ale decydując o leczeniu choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego, może być zastanawiające. Istnieje wiele podejść do radzenia sobie z tym stanem. Niektóre z nich są uważane za bezpieczne i skuteczne przez Amerykańską Akademię Chirurgów Ortopedów (AAOS), a niektóre nie, więc pomocne może być ustalenie, które zabiegi są zalecane, a które nie są takie same, jak Ty i Twój lekarz.. Oto, co American Academy of Orthopedic Surgeons (AAOS) mówi o 18 nieinwazyjnych metodach leczenia choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego, w oparciu o różne poziomy dowodów. Zatrzymują się, nie włączając w to wymiany stawu kolanowego, ale pamiętaj, że to może być najlepsza opcja leczenia dla ciebie. Zanim przeczytasz, zwróć uwagę, że wytyczne AAOS dotyczą osób z objawami choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego, takimi jak ból stawów i sztywność. Nie mają one charakteru zaleceń dla tych, którzy mieli prześwietlenia kolana, które wykazują objawy zwyrodnienia stawów, ale nie występują u nich żadne objawy.

Zalecane metody leczenia zapalenia kości i stawów

1. Rehabilitacja, Edukacja, i zajęcia wellness. Obejmuje to udział w programach samodzielnego zarządzania i wprowadzanie zmian w aktywności, gdy jest to możliwe, w celu ochrony twoich stawów (na przykład chodzenie lub pływanie zamiast biegania po ćwiczenia cardio).

2. Lek przeciwbólowy. Zalecane doustne i miejscowe niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) są wysoce zalecane w łagodzeniu bólu i stanów zapalnych. Opioidowy narkotykowy tramadol na receptę również otrzymuje wysokie oceny AAOS za leczenie bólu z powodu choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego.

3. Utrata masy ciała. Jeśli masz nadwagę, określoną przez wskaźnik masy ciała (BMI) większy niż 25, będziesz bardzo korzystny tracąc 5 procent masy ciała i utrzymując niższą wagę poprzez dietę i ćwiczenia.

4. Boczne kliny pięty. Są to wkładki, które podnoszą zewnętrzną krawędź stopy, aby zmienić sposób działania stawu kolanowego. AAOS podkreśla, że ​​nie zaleca klinów pięty bocznej dla osób z chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego przyśrodkowej.

5. Płukanie igłą. To jest praktyka zmywania stawu. AAOS nie odradza tego, ale mówi, że lekarze powinni szukać nowych badań. Jedno wysokiej jakości badanie nie przyniosło wymiernych korzyści.

6. Osteotomia piszczelowa. Chociaż badania potwierdzające tę procedurę, w której usunięto kawałek kości piszczelowej (jedną z dwóch kości dolnej nogi, która tworzy dno stawu kolanowego), mają niską jakość, AAOS nie zaleca przeciwko niej.

Zabiegi z niejednoznacznymi dowodami

7. Środki fizyczne, w tym metody elektroterapeutyczne. Obejmują one przezskórną elektryczną stymulację nerwów (TENS); diatermia krótkofalowa; prąd inferencyjny; terapeutyczne zastosowanie modulowanego muzycznie pola elektromagnetycznego (TAMMEF); i USG. Spośród nich, ultradźwięki mają najwięcej dowodów na to, że mogą być skuteczne, ale ogólnie jest zbyt mało rozstrzygających badań, aby w pełni ocenić którykolwiek z tych sposobów leczenia, zgodnie z wytycznymi AAOS.

8. Terapia manualna. Obejmuje to terapię chiropraktyczną, uwalnianie mięśniowo-powięziowe i masaż szwedzki. AAOS nie jest ani za, ani przeciw tym terapiom.

9. Orteza stawu kolanowego. Przykładem kolana jest wyładowarka w środkowej części, która ma za zadanie odciążenie wewnętrznego kolana u osoby, u której występuje zapalenie kości i stawów. Badania skuteczności aparatów kolanowych nie pokazują, czy są pomocne, czy nie.

10. Acetaminofen, opioidy i plastry przeciwbólowe. Chociaż istnieją dowody na to, że NLPZ są skuteczne w leczeniu choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego, ława przysięgłych nadal jest na nie-NLPZ (z wyjątkiem tramadolu).

11. Wstrzyknięte kortykosteroidy. Kortykosteroidy wewnątrzstawowe są wstrzyknięto do chorego stawu. Nie jest jasne, jak pomocne może być to leczenie w przypadku choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego.

12. Wstrzyknięcia biologiczne: Ani za ani przed iniekcjami z czynnikiem wzrostu lub osoczem bogatopłytkowym.

13. Artroskopowa częściowa meniscektomia: Jeśli masz oznaki i objawy rozdartego łąkotki lub luźnego ciała, nie mogą zalecić tego zabiegu lub przeciw niemu.

Zabiegi, które nie są zalecane

14. Glukozamina i chondroityna. Chociaż glukozamina i chondroityna są obie substancjami występującymi naturalnie w stawach, AAOS zdecydowanie odradza przyjmowanie ich w postaci suplementów diety w leczeniu choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego.

15. Wiskosuplementacja. Zabieg ten polega na wstrzyknięciu kwasu hialuronowego, który jest ważnym składnikiem mazi stawowej, który amortyzuje i smaruje stawy, w miejscu, gdzie spotykają się kości stawów. AAOS nie zaleca śródstawowych iniekcji kwasu hialuronowego w chorobie zwyrodnieniowej stawu kolanowego.

16. Akupunktura: Istnieją mocne dowody, że akupunktura nie łagodzi bólu związanego z chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego.

17. Artroskopia z oczyszczeniem lub płukaniem. Jest to procedura, w której uszkodzona tkanka jest usuwana nieinwazyjnie z stawów.

18. Unispacer. Jest to urządzenie swobodnie pływające, które kompensuje utratę chrząstki, której AAOS nie powinien być wszczepiany u kogoś z objawową jednokomorową chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego.