Rodzaje procedur endoskopowych

Endoskopia to zabieg medyczny służący do obejrzenia narządów wewnętrznych w sposób niechirurgiczny. Są one często nazywane procedurami "minimalnie inwazyjnymi", ponieważ są mniej inwazyjnymi sposobami wizualizacji narządów niż chirurgicznie. Zanim wykonaliśmy zabiegi endoskopowe, operacja była na ogół konieczna, aby uzyskać takie same wyniki, jak obecnie uzyskiwane z endoskopii. Procedury te można również wykonywać bez znieczulenia ogólnego, często niezbędnego do zabiegu chirurgicznego, a zatem niosą mniejsze ryzyko.

Endoskopia polega zwykle na wprowadzeniu endoskopu przez jamę ustną, przez odbytnicę lub poprzez małe nacięcie wykonane w skórze podczas oceny wnętrza stawów, klatki piersiowej lub brzucha. Endoskop to elastyczna rurka z dołączoną podświetlaną kamerą. Kamera zwraca obraz tak, aby wewnętrzne struktury ciała mogły być wizualizowane na monitorze.

Endoskopia jest zwykle wykonywana, gdy wizualizacja narządów wewnętrznych jest konieczna do postawienia diagnozy, a endoskopia pozwala na postawienie diagnozy z mniejszym ryzykiem niż operacja. Endoskopię można również wykorzystać do uzyskania dostępu do narządów wewnętrznych w celu leczenia.

Komplikacje

Możliwe powikłania endoskopii obejmują krwawienie, łzę w ścianie wnęki, w której wprowadzono jamę ustną, oraz reakcje na leki uspokajające.

Znieczulenie

Endoskopia najczęściej wykonywana jest pod wpływem leków uspokajających IV. Pacjenci często śpią podczas zabiegu, ale sen jest dość lekki, a większość ludzi budzi się wkrótce po przeprowadzeniu zabiegu. Ten rodzaj sedacji nazywano czasem "snem o zmierzchu". Przy niektórych zabiegach można również podać znieczulenie ogólne.

Przygotowanie

Przygotowanie do endoskopii najczęściej wymaga postu (niejedzenia) przez 6 do 8 godzin przed zabiegiem. Do endoskopii okrężnicy (kolonoskopii) będzie również używany środek przeczyszczający do czyszczenia jelit.

Rodzaje endoskopii

Istnieje wiele rodzajów procedur endoskopowych, w tym:

Artroskopia: Artroskopia to zabieg polegający na wykonaniu niewielkiego nacięcia skóry i wprowadzeniu zakresu do stawu. Artroskopia może być stosowana do diagnozowania i leczenia chorób stawów, poczynając od diagnozowania różnych typów zapalenia stawów po naprawianie łez rotatorów. Zabieg nie może być stosowany na wszystkich stawach, a my nie mamy jeszcze sposobu na wykonanie wszystkich operacji, takich jak chirurgia wymiany stawów, za pomocą tej metody.

Bronchoskopia: W bronchoskopii rurkę wprowadza się przez usta i przepuszcza przez tchawicę do oskrzeli (duże drogi oddechowe płuc). Bronchoskopię można stosować do wizualizacji nowotworów i wykonywania biopsji. Dodając ultradźwięki, można go również stosować do biopsji guzów płuc znajdujących się w pobliżu, ale nie w obrębie dróg oddechowych (ultrasonografia wewnątrzoskrzelowa). Można go również stosować w leczeniu, w celu zatrzymania krwawienia z guza lub w celu poszerzenia dróg oddechowych, jeśli nowotwór powoduje zwężenie.

Kolonoskopia: Możesz być zaznajomiony z kolonoskopią z badania przesiewowego raka okrężnicy. W kolonoskopii, rurka jest wprowadzana przez odbytnicę i nawleczona przez okrężnicę. Może być stosowany w ten sposób do diagnozowania raka okrężnicy lub do usuwania polipów, które mogą stać się nowotworami. Jako takie, kolonoskopie zmniejszyły ryzyko zgonu z powodu raka okrężnicy zarówno poprzez wczesne wykrycie, znalezienie nowotworów, gdy są małe i nie rozprzestrzeniły się, jak i poprzez prewencję pierwotną, usuwanie polipów, które mogą stać się nowotworowe.

Kolposkopia: Kolposkopia jest wkładana przez otwór pochwy w celu lepszej wizualizacji szyjki macicy. Najczęściej jest to spowodowane nieprawidłowym wymazem Papą, aby szukać dowodów na dysplazję szyjki macicy lub raka szyjki macicy.

Cystoskopia: Cystoskopia umożliwia lekarzowi wizualizację wnętrza pęcherza w celu zdiagnozowania stanów, od śródmiąższowego zapalenia pęcherza po raka pęcherza. W tej procedurze wąską rurkę wprowadza się przez cewkę moczową (rurka przechodząca z pęcherza na zewnątrz ciała) do pęcherza. Instrument ma specjalne narzędzie na końcu, które pozwala lekarzom na wykonanie biopsji wszelkich podejrzanych miejsc.

ERCP (endoskopowa cholangiopankreatografia wsteczna): W ERCP rurkę wprowadza się przez usta i żołądek do przewodu żółciowego i trzustkowego, które prowadzą do jelita cienkiego z wątroby i trzustki. Metodę tę można wykorzystać do pobrania kamieni żółciowych, które utworzyły się w tych przewodach, a także do wizualizacji kanałów (takich jak rzadkie raki dróg żółciowych).

EGD (esophogealgastroduodenoscopy): W EGD lekarz wprowadza wąską rurkę przez jamę ustną i dół kolejno przez przełyk, żołądek i do dwunastnicy (pierwsza część jelita cienkiego). EGD był bardzo skuteczny w diagnozowaniu stanów, które kiedyś były trudne do zdiagnozowania, w tym problemów z przełykiem, takich jak przełyk Barretta, wrzody żołądka i dwunastnicy, zapalenie, raki, refluks żołądkowo-przełykowy, a nawet choroba trzewna.

Laparoskopia:W laparoskopii wykonuje się niewielkie nacięcia w pępku i na brzuchu, umożliwiając wprowadzenie zakresu do jamy otrzewnej (obszar obejmujący narządy jamy brzusznej). Można to zrobić zarówno dla diagnozy, jak i metody leczenia wszystkiego, od niepłodności do usunięcia dodatku.

Laryngoskopia: Laryngoskopia to procedura, w której do jamy ustnej wprowadza się rurkę w celu wizualizacji krtani (skrzyni głosowej). Ta metoda może wykrywać nieprawidłowości w skrzynce głosowej, od polipów po raka krtani.

Mediastinoskopia: Mediastinoskopia to zabieg polegający na wprowadzeniu zakresu przez ścianę klatki piersiowej do przestrzeni między płucami (śródpiersie). Może być stosowany do diagnozowania takich schorzeń, jak chłoniaki i sarkoidoza, ale najczęściej wykonuje się je w ramach oceny stopnia zaawansowania raka płuca w celu znalezienia węzłów chłonnych w śródpiersiu, na które mógł rozprzestrzenić się nowotwór.

Proctoskopia: Proktoskopia to zakres, który można wprowadzić przez odbyt w celu oceny odbytnicy (ostatnie 6 do 8 cali jelita grubego lub jelita grubego). Robi się to najczęściej w celu oceny krwawienia z odbytu.

Torakoskopia: Torakoskopia to zabieg polegający na wykonaniu małych nacięć w ścianie klatki piersiowej w celu uzyskania dostępu do płuc. Oprócz tego, że jest używany do biopsji płuc, ta procedura jest obecnie często stosowana do usuwania raka płuc. Ta procedura jest określana jako VATS lub chirurgia torakoskopowa wspomagana wideo. Procedurę VATS można wykonać w znacznie krótszym czasie, przy znacznie mniej krótkoterminowych i długoterminowych efektach ubocznych operacji. Jednak nie wszyscy chirurdzy są przeszkoleni w tej procedurze, a nie wszystkie nowotwory płuc można osiągnąć tą techniką.