Podejścia chirurgiczne stosowane do wymiany stawu biodrowego

Całkowita wymiana stawu biodrowego stała się jedną z najczęstszych i najbardziej udanych operacji ortopedycznych, które są wykonywane. Prawie 500 000 operacji wymiany stawu biodrowego wykonuje się co roku w Stanach Zjednoczonych. Chirurgia wymiany stawu biodrowego jest w dużym stopniu ustandaryzowana, istnieją jednak różnice w technice chirurgicznej. Różni chirurdzy wolą różne techniki wykonywania całkowitej wymiany stawu biodrowego, a tutaj omawiamy niektóre z tych opcji i ich różnice.

Zauważmy, że całkowita wymiana stawu biodrowego może być bardzo skuteczna, bez względu na to, która z tych technik chirurgicznych jest stosowana. Wszystkie mogą być wykonane jako techniki "minimalnie inwazyjne". Wszystkie mają również ryzyko związane z każdym z podejść chirurgicznych. Podczas gdy niektórzy chirurdzy mogą faworyzować określoną technikę, mając nadzieję, że minimalizuje to pewne ryzyko, mogą istnieć inne wady tej procedury chirurgicznej. Ponadto jedna technika chirurgiczna może być odpowiednia dla jednego pacjenta, ale nie jest idealna dla innej. Z tego powodu zawsze powinieneś zapytać swojego chirurga, czy masz pytania dotyczące konkretnego zabiegu chirurgicznego lub czy uważasz, że może być lepiej dla twojej sytuacji.

1

Tylna wymiana biodra

Tylne podejście do operacji wymiany stawu biodrowego jest zdecydowanie najczęstszą techniką chirurgiczną stosowaną w Stanach Zjednoczonych i na całym świecie. Ta procedura chirurgiczna jest wykonywana u pacjenta leżącego na boku i nacięcia chirurgicznego wykonanego wzdłuż zewnętrznej części biodra. Powodem, dla którego nazywa się to podejście tylne, jest fakt, że rzeczywisty staw biodrowy jest wizualizowany zza kości udowej, tylnej części stawu biodrowego.

Zaletą tej procedury chirurgicznej jest przede wszystkim wszechstronność. Procedura chirurgiczna zapewnia doskonałą wizualizację stawu biodrowego. W sytuacjach, które są szczególnie trudne ze względu na deformację kości, sprzęt w biodrze lub inne czynniki komplikujące, podejście można łatwo rozszerzyć, aby umożliwić bardziej złożoną rekonstrukcję chirurgiczną. Większość implantów można wstawić od strony tylnej.

Podstawową wadą tylnego podejścia jest to, że istnieją obawy dotyczące wyższej szybkości dyslokacji całkowitego implantu zastępującego biodro. Długoterminowe dane nie zostały jeszcze zebrane, ale jedną z nadziei związanych z innymi podejściami chirurgicznymi jest to, że tempo dyslokacji okaże się mniejsze w porównaniu z nacięciami tylnymi. Inną poważną wadą tego podejścia chirurgicznego i jedną z przyczyn, które mogą przyczynić się do wyższej szybkości dyslokacji, jest fakt, że niektóre mięśnie i ścięgna są zwykle cięte, a następnie ponownie łączone w celu uzyskania dostępu do stawu biodrowego. Te ścięgna, zwane zewnętrznymi rotatorami biodra, są oddzielane od kości, aby dostać się do stawu biodrowego.

2

Bezpośrednia wymiana przedniego biodra

Bezpośrednie przednie podejście do stawu biodrowego jest znacznie częściej wykonywane. Ta procedura chirurgiczna trwa już od dłuższego czasu, ponad 100 lat, ale zyskała duże zainteresowanie chirurgów wykonujących całkowitą wymianę stawu biodrowego w ciągu ostatniej dekady. Bezpośrednie badanie przedniego odcinka wykonuje się z pacjentem leżącym na plecach i chirurgicznym nacięciem z przodu uda.

Istnieje kilka potencjalnych zalet bezpośredniego podejścia przedniego. Dwie konkretne zalety, o których mówią zwolennicy tego podejścia chirurgicznego, to ryzyko dyslokacji i wczesne odzyskiwanie pooperacyjne. Wiele osób uważa, że ​​ryzyko zwichnięcia po wymianie stawu biodrowego przedniego jest mniejsze niż w przypadku wymiany biodra tylnego.Podczas gdy ryzyko z tylnym podejściem może wynosić tylko 1 lub 2 procent, zdolność do zminimalizowania tego z chirurgiczną zmianą podejścia jest interesującą kwestią. Drugim czynnikiem jest to, że wiele osób uważa, że ​​wczesne odzyskiwanie pooperacyjne jest szybsze. Osoby przechodzące bezpośrednią operację przedniego odcinka kręgosłupa zwykle szybciej odzyskują krótszą hospitalizację.

Wada podejścia przedniego polega przede wszystkim na tym, że narażenie chirurgiczne może być trudniejsze, szczególnie u osób, które są bardzo muskularne lub mają znaczny obwód do środka swojego ciała. Oczywiste jest, że dla chirurgów potrzeba czasu i praktyki, aby nabrać wprawy w tym podejściu, a powikłania chirurgów we wczesnym stosowaniu bezpośredniej wymiany stawu biodrowego są częstsze. Ponadto, nie wszystkie implanty można łatwo wykorzystać z dostępu przedniego, a zajęcie się niektórymi deformacjami lub wykonywanie resekcji stawu biodrowego nie zawsze jest tak proste, jak w przypadku tylnego podejścia.

Wreszcie, nerw skórny zwany bocznym udowym nerwem udowym może zostać uszkodzony w czasie operacji. Chociaż nie zmienia to chodu ani funkcji, niektórym ludziom dokucza łata drętwienia z przodu uda.

3

Boczne podejścia chirurgiczne

Bezpośrednie boczne lub przednio-boczne podejście wykonuje się po stronie stawu biodrowego. Takie podejście chirurgiczne jest często postrzegane przez chirurgów jako równowaga pomiędzy podejściami przednim i tylnym. Współczynnik dyslokacji wydaje się być niższy niż w podejściach tylnych, podczas gdy ekspozycja chirurgiczna i możliwość rozszerzenia nacięcia w celu lepszej wizualizacji jest lepsza niż przednia. Osoby poddawane bocznemu podejściu znajdują się na boku, a nacięcie chirurgiczne przebiega bezpośrednio po zewnętrznej stronie biodra.

Ponownie, główną zaletą tej chirurgicznej ekspozycji jest równowaga polegająca na wszechstronnym nacięciu, które można wykorzystać do wykonywania nie tylko typowej prostej wymiany stawu biodrowego, ale także do korekcji deformacji i wstawienia specjalistycznych implantów. Częstości dyslokacji po zabiegu wydają się być mniejsze niż w przypadku tylnego zabiegu chirurgicznego.

Wadą bezpośredniego podejścia bocznego jest to, że mięśnie odwodziciela stawu biodrowego są cięte w celu dostania się do biodra. Te mięśnie mogą leczyć normalnie, ale jeśli nie, ludzie mogą rozwinąć utykanie, które może być trwałe. Ponadto, rozwarstwienie przez te mięśnie może powodować stan zwany skostnieniem heterotopowym. Podczas gdy kostnienie heterotopowe może wystąpić po jakiejkolwiek operacji na stawie biodrowym, wydaje się, że jest bardziej powszechne po wykonaniu bezpośredniego podejścia bocznego.

4

Alternatywne podejścia chirurgiczne

Istnieją również inne procedury chirurgiczne, które są wykonywane, chociaż znacznie rzadziej niż trzy wyżej wymienione podejścia.

Alternatywne zabiegi chirurgiczne obejmują zabieg 2-nacięcie i bezpośrednie bezpośrednie podejście. Obie te procedury chirurgiczne opracowano w celu wykonania mniejszych nacięć chirurgicznych i ograniczenia ilości uszkodzeń mięśni, które występują w czasie operacji. Obie procedury w dużej mierze opierają się na pośredniej wizualizacji, co oznacza, że ​​chirurg stosuje promieniowanie rentgenowskie podczas zabiegu chirurgicznego, aby pomóc we właściwym wkładaniu implantów. Obie te procedury chirurgiczne można rozszerzyć na bardziej typowe nacięcie wymiany stawu biodrowego w przypadku, gdy wymagana jest lepsza wizualizacja w czasie operacji.

Dostępne są jedynie ograniczone dane dotyczące potencjalnych korzyści wynikających z zabiegów chirurgicznych, ale z pewnością ograniczenie uszkodzenia prawidłowej tkanki mięśniowej może prowadzić do szybszego powrotu do zdrowia po jakimkolwiek zabiegu chirurgicznym.