Czy wirus może rozprzestrzeniać się poprzez przypadkowy kontakt?

Pomimo zwiększonej świadomości społecznej na temat HIV, pozostaje wiele nieporozumień co do tego, jak możesz się zarazić i jak nie możesz.

Na przykład, na przykład, chcielibyśmy myśleć, że ludzie rozumieją, że nie można zarażać się HIV przy pomocy przyborów kuchennych, ale wielu z nich odczuje ukłucie oczekiwania, jeśli dowiedzą się, że szef kuchni ich ulubionej restauracji HIV.

HIV ma sposób na wywoływanie lęków nawet u najlepszych z nas, a wraz z nim poczucie rozsądku. Łagodzenie tych niepokojów często wymaga od nas nie tylko ułożenia zasad. Zamiast tego musimy zrozumieć, jakie warunki są wymagane, aby zakażenie miało miejsce i dlaczego takie rzeczy jak przytulanie, dotykanie, kichanie lub całowanie po prostu nie spełniają tych warunków.

4 Warunki niezbędne do przeniesienia wirusa HIV

Poważna infekcja wirusa HIV nie jest tak silna. Inne, takie jak grypa i zimne wirusy, są znacznie bardziej wytrzymałe i mogą być przekazywane od jednej osoby do następnej poprzez kichanie.

HIV nie może. Zamiast tego muszą wystąpić cztery warunki, aby wystąpiła infekcja:

1. Muszą istnieć płyny ustrojowe, w których wirus HIV może się rozwijać. W przypadku wirusa HIV oznacza to nasienie, krew, płyny pochwowe lub mleko kobiece. HIV nie może przetrwać bardzo długo na świeżym powietrzu lub w częściach ciała, gdzie występuje duża zawartość kwasów (takich jak żołądek lub pęcherz).
2. Musi istnieć sposób, aby płyn ustrojowy dostał się do organizmu. Dzieje się tak głównie w wyniku kontaktów seksualnych, ale można je również przenosić za pomocą wspólnych igieł, przypadkowego narażenia na krew w placówkach służby zdrowia lub przenoszenia wirusa z matki na dziecko w czasie ciąży.
3. Wirus musi być w stanie dotrzeć do wrażliwych komórek i tkanek w ciele. Nie wystarczy, aby płyn ustrojowy wszedł w kontakt ze skórą. Musi albo przedostać się do krwiobiegu przez przerwę w skórze, albo przeniknąć do wrażliwych tkanek błony śluzowej pochwy lub odbytnicy. Co więcej, prawdopodobieństwo zakażenia jest bezpośrednio związane z głębokością i wielkością penetracji. Głębokie cięcie lub rana, na przykład, zapewnia bardziej prawdopodobną drogę transmisji niż drobne zadrapania lub zadrapania.

1. W płynie ustrojowym musi być wystarczająca ilość wirusa. To dlatego ślina, pot i łzy są mało prawdopodobnymi źródłami infekcji, ponieważ enzymy w tych płynach aktywnie rozkładają HIV i jego strukturę genetyczną.

Jak nie można rozprzestrzeniać HIV

Zarówno na podstawie dowodów biologicznych, jak i epidemiologicznych, nie można i nigdy nie udowodniono, że HIV przenosi się z jednej osoby na drugą w następujący sposób:

• Dotykanie, przytulanie, całowanie lub drżenie rąk
• Dotknięcie jakiegoś przedmiotu dotkniętego wirusem HIV
• Dzielenie się naczyniami lub filiżankami
• Spożywanie posiłków przygotowanych przez nosiciela wirusa HIV
• Udostępnianie przedmiotów pielęgnacyjnych, nawet szczoteczek do zębów lub maszynki do golenia
• Dostawanie pluć przez osobę zakażoną wirusem HIV (nawet w oczach lub ustach)
• Ugryzienie przez osobę zakażoną wirusem HIV (nawet jeśli pobrano krew)
• Dotykanie nasienia lub płynu pochwowego
• Pobieranie krwi od osoby nosicielki wirusa HIV
• Korzystanie z publicznych fontann, sedesów lub pryszniców

Do chwili obecnej nie udokumentowano żadnego udokumentowanego przypadku transmisji w żaden z tych sposobów.

Co robić, jeśli nie jesteś pewien

Infolinie HIV są wykorzystywane do nawiązywania połączeń od osób, które obawiają się, że zostały zainfekowane poprzez przypadkowy kontakt. Być może ta osoba brała udział w walce lub miała kontakt z krwawiącą osobą. Inni mogą martwić się o to, że głęboko pocałowali kogoś, kto może mieć HIV lub nie.

Chociaż prawdopodobieństwo infekcji w tych przypadkach będzie uznane za nieistotne do zera, ludzie będą często potrzebować 100-procentowej gwarancji, że wszystko będzie dobrze; nic mniej nie wystarczy. W takim przypadku lekarze zazwyczaj skorzystają z okazji, aby wykonać test na HIV i przeprowadzić konsultację przed i po teście, aby lepiej zrozumieć, co dana osoba wie o HIV i odpowiedzieć na wszelkie pytania, które ona może mieć.

Jeśli istnieje ryzyko rzeczywistego przeniesienia, jakkolwiek niewielkie, lekarz może zdecydować o przepisaniu 28-dniowego kursu leków na HIV określanych jako profilaktyka po ekspozycji (PEP), które mogą zapobiec infekcji, jeśli leczenie rozpocznie się w ciągu 72 godzin od podejrzenia narażenia.

W przypadkach, w których obawy osoby wydają się ekstremalne i nierozsądne, może być również potrzebne doradztwo w celu rozwiązania problemu fobii AIDS lub innych możliwych zaburzeń lękowych.