Restenoza po angioplastyce i stentowaniu

Restenoza odnosi się do stopniowego ponownego zwężenia tętnicy wieńcowej po tym, jak blokada została poddana zabiegowi angioplastyki i stentowania. Jeśli wystąpi restenoza, zwykle ma miejsce w ciągu 3 - 12 miesięcy od zabiegu. Ponieważ restenoza powoduje, że tętnica staje się ponownie wąska, zwykle powracają objawy dławicy piersiowej.

Restenoza uznawana była za problem już w najwcześniejszym okresie angioplastyki, występującą u aż 40-50% osób leczonych samą plastyką naczyń. W rzeczywistości powodem opracowania stentów było przede wszystkim zmniejszenie częstości nawrotów.

Stenty w dużym stopniu odniosły sukces. Nawet przy pierwszej generacji gołych metalowych stentów (BMS) częstość restenozy została znacznie zmniejszona (do około 20-30% w ciągu 12 miesięcy). Następnie opracowano stenty uwalniające lek (DES), aby jeszcze bardziej zredukować restenozę. W DES stenty są powlekane lekami, które hamują wzrost tkanki, co prowadzi do restenozy.

Pierwsza generacja DES zmniejszyła częstość występowania restenozy do około 15% po pięciu latach. Nowsze DES jeszcze bardziej zmniejszyły stopień restenozy, do około 5 - 7% po pięciu latach.

Co powoduje restenozę?

Angioplastyka (i umieszczenie stentu, ponieważ zawsze towarzyszy mu angioplastyka) jest formą urazu tkanki. Podczas plastyki naczyń cewnik przenoszący deflowany balon przechodzi przez blaszkę miażdżycową w tętnicy wieńcowej, a następnie balon jest napompowany. Inflacja balonu ściska płytkę, rozszerzając w ten sposób otwór tętnicy. Stent - układ małych rozporek - rozszerza się następnie w miejscu angioplastyki, aby powstrzymać rozprężanie tętnicy przed powrotem. Kompresja (lub "rozbijanie", jeśli wolisz) płytki nie jest łagodnym procesem i praktycznie zawsze wywołuje uraz ściany naczynia krwionośnego.

Restenoza występuje w wyniku wzrostu tkanki w miejscu leczenia. Można go prawie pomyśleć w wyniku "leczenia" po miejscowym urazie angioplastyki. Komórki śródbłonka, które zwykle wyścielają tętnicę wieńcową, rozmnażają się w miejscu urazu.Jeśli ta proliferacja komórek śródbłonka staje się nadmierna, komórki mogą blokować naczynie krwionośne w miejscu stentu.

Restenoza może również wystąpić w wyniku nawrotowej miażdżycy tętnic - procesu, który spowodował zablokowanie tętnicy wieńcowej w pierwszej kolejności. Restenoza wywołana miażdżycą pojawia się stosunkowo długo po zabiegu - rok lub dłużej. Bardziej typowa restenoza, która zwykle występuje w ciągu 6 miesięcy i prawie zawsze w ciągu 12 miesięcy po zabiegu, jest zwykle spowodowana wzrostem tkanki śródbłonkowej.

Restenoza vs. zakrzepica

Restenoza to nie to samo, co bardziej przerażająca zakrzepica w stencie, nagłe zamknięcie stentu przed tworzeniem się skrzepu krwi. Zakrzepica w stencie jest zwykle katastrofą, ponieważ często powoduje nagłe i całkowite zablokowanie tętnicy wieńcowej. Ryzyko zakrzepicy jest największe w pierwszych kilku tygodniach lub miesiącach po umieszczeniu stentu, ale jest znacznie zmniejszone przy stosowaniu leków hamujących płytki krwi.

Istnieje również małe, ale realne ryzyko późnej zakrzepicy w stencie, zakrzepicy występującej rok lub dłużej po umieszczeniu stentu, aw ostatnich latach stało się jasne, że leki przeciwpłytkowe powinny być kontynuowane przez co najmniej jeden rok, a prawdopodobnie nawet dłużej. Jednak najlepszym sposobem zapobiegania zakrzepicy w późnych stentach pozostaje kontrowersja.

Jak leczy się restenozę?

Podczas gdy stosowanie DES znacznie zmniejszyło częstość występowania restenozy stentu, nie wyeliminowało problemu.

Jeśli wystąpi nawrót zwężenia i wystąpią objawy dusznicy bolesnej, leczenie zazwyczaj wymaga powtórnej procedury, zazwyczaj włożenia drugiego stentu w tym samym miejscu. Medyczna (nieinwazyjna) terapia dławicy jest również alternatywą. Chirurgia pomostowania tętnic wieńcowych jest inną opcją dla osób z restenozą stentu, szczególnie jeśli restenoza powtarza się po drugim stencie.

streszczenie

Restenoza była pierwotnie głównym ograniczeniem w stosowaniu angioplastyki i stentów w chorobie wieńcowej. Ponieważ technologia stentów uległa poprawie, restenoza została znacznie ograniczona jako problem. Jednak zastosowanie nowoczesnych stentów wprowadziło kolejny problem z zarządzaniem w opiece nad chorobą wieńcową, zakrzepicą w stencie. Najlepszy sposób na zmniejszenie ryzyka pojawienia się tego nowego problemu wciąż jest opracowywany.