Białaczka: diagnoza i stopniowanie

Dokładne rozpoznanie białaczki jest ważne przy wyborze najlepszych opcji leczenia. Testowanie często rozpoczyna się od całkowitej liczby krwinek i rozmazu obwodowego. Aspirację szpiku kostnego i biopsję wykonuje się również w przypadku większości typów białaczek. Następnie wykonuje się dodatkowe testy w celu wyszukania markerów powierzchniowych na komórkach (cytometria przepływowa), a także zmian genetycznych (testy cytogenetyczne). W przypadku niektórych białaczek można również leczyć punkcję lędźwiową (rdzeń kręgowy) lub biopsję węzłów chłonnych.

Rak, jeśli zostanie wykryty, jest następnie wystawiany na podstawie czynników takich jak objawy, podtyp białaczki, liczba nieprawidłowych komórek we krwi lub szpiku kostnym i wiele innych.

Mówiąc o diagnozie białaczki, należy pamiętać, że białaczka to nie jedna choroba, a nawet cztery choroby. Raczej istnieje wiele różnych odmian. Dwie białaczki, które wydają się identyczne pod mikroskopem, mogą zachowywać się bardzo różnie, a niektóre z poniższych testów mogą pomóc w odróżnieniu niektórych różnic.

Egzamin i historia fizyczna

Historia i stan fizyczny są punktem wyjścia w diagnostyce białaczki i co często skłania lekarzy do zlecania dalszych badań, ale nie można ich stosować samodzielnie w celu postawienia diagnozy.

Jeśli podejrzewa się białaczkę, lekarz zapyta o wszelkie objawy białaczki i czynniki ryzyka choroby, którą możesz mieć. Fizyczne badanie może ujawnić objawy obecności białaczki, takie jak obrzęk węzłów chłonnych, blada skóra lub zasinienie.

Choć są one godne uwagi, jeśli są obecne, mogą wskazywać inne problemy. Twój lekarz uwzględni ich obecność.

Testy krwi

Zarówno pełna morfologia krwi jak i rozmaz obwodowy, proste badania krwi, mogą dostarczyć istotnych wskazówek co do rozpoznania i rodzaju białaczki oraz prowadzić dalszą ocenę.

Kompletna liczba krwinek i krwi obwodowej

ZApełna morfologia krwi (CBC) mierzy liczbę każdego z głównych typów komórek krwi wytwarzanych przez szpik kostny: białe krwinki, czerwone krwinki i płytki krwi. CBC może również dawać wyniki, które przekazują ważne informacje o tych komórkach, takie jak czy czerwone krwinki są duże czy małe. Podczas gdy często dochodzi do wzrostu liczby białych krwinek z białaczką, z ostrą białaczką czasami dochodzi do zmniejszać we wszystkich typach komórek krwi, stan określany jako pancytopenia.

ZA rozmaz obwodowy jest bardzo ważnym testem przy rozważaniu rozpoznania białaczki. W rozmazie obwodowym próbkę krwi rozprowadza się na szkiełku mikroskopowym i dodaje się barwnik. Rozmaz jest następnie oceniany pod mikroskopem.

CBC może określić, czy liczba białych krwinek jest niska, czy wysoka, ale nie daje wystarczających informacji o typie białych krwinek, które są zwiększone lub zmniejszone. Nie mówi też lekarzowi, czy istnieją niedojrzałe białe krwinki zwane "blaszkami" w komórkach krwi obwodowej, które normalnie występują tylko w znaczących ilościach w szpiku kostnym. Rozmaz obwodowy może odpowiedzieć na te pytania, umożliwiając technikom i lekarzom bezpośrednią obserwację komórek pod mikroskopem.

Typowe ustalenia (te mogą się różnić) na CBC i rozmaz krwi dla czterech głównych rodzajów białaczki obejmują:

Choroba	Wyniki CBC	Wyniki rozmazu krwi
Ostra białaczka szpikowa (AML)	Niższe niż normalne ilości krwinek czerwonych i płytek krwi	Zbyt wiele niedojrzałych białych komórek, a czasami obecność prętów Auer
Ostra białaczka limfatyczna (ALL)	Niższe niż normalne ilości krwinek czerwonych i płytek krwi	Za dużo niedojrzałych białych komórek
Przewlekła białaczka szpikowa (CML)	• Liczba krwinek czerwonych może być wysoka, a liczba płytek krwi może być wysoka lub niska• Liczba białych krwinek może być bardzo wysoka	• Może pokazywać niedojrzałe białe komórki• Głównie wysoka liczba w pełni dojrzałych białych krwinek
Przewlekła białaczka limfatyczna (CLL)	• Krwinki czerwone i płytki krwi mogą, ale nie muszą być zmniejszone• Liczba białych krwinek może być bardzo wysoka (ponad 20 000 komórek / mm3, a czasami ponad 100 000 komórek / mm3)	• Małe lub żadne niedojrzałe białe komórki• Prawdopodobnie fragmenty krwinek czerwonych

Niektóre z omówionych poniżej testów, takich jak cytochemia, można również wykonać na krwi obwodowej.

Aspiracja szpiku kostnego i biopsja

W przypadku większości białaczek testy krwi nie są wystarczające do jednoznacznej diagnozy choroby, a aspiracja szpiku kostnego i biopsja są wykonywane. (W przypadku CLL diagnoza może czasami być wykonana na podstawie powyższych badań krwi, ale szpik kostny może być nadal pomocny w określeniu zaawansowania raka.) Szpik kostny jest źródłem komórek rakowych w białaczce i wszystkich komórki krwi znajdujące się w krwi obwodowej.

Przy aspiracji szpiku kostnego długa, cienka igła jest wprowadzana do szpiku kostnego w biodrze (lub czasami w mostku) po miejscowym zahamowaniu skóry za pomocą lidokainy. Po pobraniu próbki szpiku kostnego pobiera się również próbkę biopsji.

W normalnym szpiku kostnym od 1 do 5 procent komórek to komórki blastyczne lub niedojrzałe białe krwinki, które dojrzewają do tych, które normalnie znajdują się we krwi. Można postawić diagnozę ALL, jeśli 20 do 30 procent komórek to blast (limfoblasty). W przypadku AML można postawić diagnozę, jeśli istnieją mniej niż 20 procent blastów (mieloblastów), jeśli wykryto również zmianę chromosomu.

Oprócz patrzenia na liczbę różnych komórek obecnych w szpiku kostnym, lekarze przyglądają się także strukturze komórek. Na przykład w przypadku CLL rokowanie choroby jest lepsze, jeśli komórki rakowe znajdują się rozproszone w rozproszeniu w szpiku kostnym, niż gdy występują w grupach (wzór guzkowy lub śródmiąższowy). Racja komórek białaczki do zdrowych komórek krwiotwórczych może być znacząca w procesie diagnostycznym.

Cytochemia

Cytochemia analizuje, w jaki sposób komórki szpiku kostnego przyjmują określone plamy i mogą być pomocne w odróżnianiu ALL od AML. Testy mogą obejmować zarówno cytometrię przepływową, jak i immunohistochemię.

W cytometrii przepływowejkomórki szpiku kostnego (lub komórki krwi obwodowej) są leczone przeciwciałami w celu wykrycia obecności pewnych białek znajdujących się na powierzchni komórek. Przeciwciała będą przylegały do ​​tych białek i mogą być wykrywane przez światło, które wydzielają po wprowadzeniu lasera.

Immunohistochemia jest podobny, ale zamiast używać lasera do poszukiwania światła wydzielanego przez białka znakowane przeciwciałem, można je zobaczyć pod mikroskopem z powodu zmiany koloru.

Ten proces poszukiwania wyjątkowych białek na powierzchni komórek jest określany jako immunofenotypowanie. W genetyce genotyp odnosi się do charakterystyki genu, natomiast fenotyp opisuje cechy fizyczne (np. Niebieskie oczy). Różne typy białaczek różnią się tymi fenotypami.

W przypadku ostrych białaczek (zarówno ALL, jak i AML), badania te mogą być pomocne w określeniu podtypu choroby, a za pomocą ALL można ustalić, czy białaczka obejmuje limfocyty T lub komórki B. Ponadto testy te mogą być bardzo pomocne w potwierdzeniu rozpoznania CLL (poszukiwanie białek zwanych ZAP-70 i CD38).

Cytometria przepływowa może być również wykorzystana do określenia ilości DNA w komórkach białaczkowych, co może być pomocne w planowaniu leczenia. WSZYSTKIE komórki, które mają więcej DNA niż przeciętna komórka, lepiej reagują na chemioterapię.

Badania chromosomów i genów

Komórki białaczkowe bardzo często mają zmiany w chromosomach lub genach znajdujących się w DNA każdej komórki. Każda z naszych komórek ma zwykle 46 chromosomów, po 23 od każdego z rodziców, które zawierają wiele genów. Niektóre badania dotyczą przede wszystkim zmian chromosomalnych, podczas gdy inne szukają zmian w konkretnych genach.

Cytogenetyka

Cytogenetyka polega na oglądaniu chromosomów komórek nowotworowych pod mikroskopem i poszukiwaniu nieprawidłowości. Ze względu na metodę, w której jest to wykonywane (komórki rakowe potrzebują czasu, aby hodować je w laboratorium po odzyskaniu), wyniki tych badań często nie są dostępne przez dwa do trzech tygodni po wykonaniu biopsji szpiku kostnego.

Zmiany chromosomalne widoczne w komórkach białaczkowych obejmują:

• Usunięcia: Brak części chromosomu.
• Translokacje: Wymienia się fragmenty dwóch chromosomów. Może to być całkowita wymiana, w której fragmenty DNA są po prostu zamieniane między dwa chromosomy lub częściowy. Na przykład DNA może być zamieniany między chromosomami 9 i 22. Translokacja chromosomów jest bardzo powszechna w białaczce, występując w maksymalnie 50 procentach tych nowotworów.
• Inwersja: Część chromosomu pozostaje obecna, ale jest odwrócona (jak gdyby fragment układanki został usunięty i zastąpiony, ale cofnięty).
• Dodawanie lub duplikowanie: Znaleziono dodatkowe kopie całości lub części chromosomu.
• Trisomia: Istnieją trzy kopie jednego z chromosomów, zamiast dwóch.

Oprócz dalszego definiowania rodzaju białaczki, cytogenetyka może pomóc w planowaniu leczenia. Na przykład we wszystkich komórkach białaczkowych, które mają więcej niż 50 chromosomów, lepiej reagują na leczenie.

Fluorescencyjna hybrydyzacja In Situ (FISH)

Fluorescencyjna hybrydyzacja in situ (FISH) to procedura wykorzystująca specjalne barwniki do poszukiwania zmian w chromosomach, których nie można wykryć pod mikroskopem lub zmian w określonych genach.

Z przewlekłą białaczką szpikową (CML), ten test może szukać sztuk genu fuzyjnego BCR / ABL1 (chromosom Philadelphia). Około 95 procent osób z CML będzie miało skrócony chromosom 22, ale pozostałe 5 procent będzie nadal miało nienormalny gen fuzyjny BCR / ABL1 podczas dalszych testów. (Chromosom Filadelfia jest również ważnym odkryciem dla ALL).

W przypadku CLL cytogenetyka jest mniej pomocna, a FISH i PCR są ważniejsze w poszukiwaniu zmian genetycznych. Istnieje wiele nieprawidłowości genetycznych, które mogą być widoczne w tych badaniach, w tym delecje w długim ramieniu chromosomu 13 (u połowy osób z chorobą), dodatkowa kopia chromosomu 12 (trisomia 12), skreślenia w 17 i 11 chromosom i specyficzne mutacje w genach takich jak NOTCH1, SF3B1 i inne.

Reakcja łańcuchowa polimerazy (PCR)

Podobnie jak w przypadku FISH, reakcja łańcuchowa polimerazy (PCR) może znajdować zmiany w chromosomach i genach, których nie można zobaczyć za pomocą cytogenetyki. PCR jest również pomocny w znalezieniu zmian, które występują tylko w kilku, ale nie we wszystkich, komórkach nowotworowych.

PCR jest bardzo czuły w wykrywaniu genu BCR / ABL, nawet gdy nie ma innych oznak CML na testach chromosomowych.

Inne procedury

Oprócz oceny białych krwinek we krwi i szpiku kostnym, inne procedury są czasami wykonywane.

Nakłucie lędźwiowe (nakłucie lędźwiowe)

W przypadku niektórych rodzajów białaczek można wykonać nakłucie lędźwiowe (nakłucie lędźwiowe) w celu wykrycia obecności komórek białaczkowych, które rozprzestrzeniły się w płynie otaczającym mózg i rdzeń kręgowy. Można to zrobić dla osób z ALL, a także osób z AML, które mają jakiekolwiek objawy neurologiczne sugerujące ten spread.

W nakłuciu lędźwiowym osoba leży na stole po stronie z kolanami w górę i głową w dół.Po oczyszczeniu i drętwieniu okolicy lekarz wprowadza długą cienką igłę w dolną część pleców, między kręgami i w przestrzeń otaczającą rdzeń kręgowy. Płyn jest następnie wycofywany i wysyłany do patologa, który ma być analizowany.

Biopsja węzła chłonnego

Biopsje węzłów chłonnych, w których usunięto część lub całość węzła chłonnego, są rzadko wykonywane z białaczką. Biopsję węzłów chłonnych można wykonać przy użyciu CLL, jeśli obecne są duże węzły chłonne lub jeśli uważa się, że CLL może przekształcić się w chłoniaka.

Obrazowanie

Testy obrazowania nie są zwykle stosowane jako metoda diagnostyczna dla białaczki, ponieważ nowotwory związane z krwią, takie jak białaczka, często nie tworzą nowotworów. Pomocne może być jednak wystawianie niektórych białaczek, takich jak CLL.

Promienie X.

Zdjęcia rentgenowskie, takie jak prześwietlenie klatki piersiowej lub prześwietlenie kości, nie są stosowane do diagnozowania białaczki, ale mogą dać pierwsze oznaki, że coś jest nie tak. Zdjęcie rentgenowskie może przedstawiać powiększenie węzłów chłonnych lub przerzedzenie kości (osteopenia).

Tomografia komputerowa (tomografia komputerowa)

Skan TK wykorzystuje serię promieni rentgenowskich do stworzenia trójwymiarowego obrazu wnętrza ciała. CT może być pomocne w badaniu węzłów w klatce piersiowej lub innych rejonach ciała, a także w powiększeniu śledziony lub wątroby.

Obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (MRI)

MRI wykorzystuje magnesy, aby stworzyć obraz wnętrza ciała i nie zawiera promieniowania. Może być pomocny w przypadku białaczek, w których występuje mózg lub rdzeń kręgowy.

Pozytonowa tomografia emisyjna (PET / CT lub PET / MRI)

W skanie PET radioaktywna glukoza jest wstrzykiwana do organizmu, gdzie jest pobrana przez komórki, które są bardziej aktywne metabolicznie (takie jak komórki rakowe). PET jest bardziej pomocny w przypadku guzów litych niż w przypadku białaczki, ale może być pomocny w przypadku niektórych przewlekłych białaczek, zwłaszcza gdy istnieje obawa o przekształcenie w chłoniaka.

Diagnoza różnicowa

Istnieją pewne choroby, które, przynajmniej po wstępnym badaniu, mogą przypominać białaczkę. Niektóre z nich obejmują:

• Niektóre infekcje wirusowe: Na przykład wirus Epsteina-Barr (przyczyna mononukleozy zakaźnej), wirus cytomegalii i HIV mogą powodować zwiększoną liczbę atypowych limfocytów w badaniach krwi.
• Zespoły mielodysplastyczne: Są to choroby szpiku kostnego, które mają skłonność do rozwoju AML i czasami określa się je jako preleukemię.
• Zaburzenia mieloproliferacyjne: Stany takie jak czerwienica prawdziwa, niezbędna trombocytoza, pierwotna zwłóknienie szpiku kostnego i inne mogą przypominać białaczkę przed wykonaniem opisanych wyżej szczegółowych metod badawczych.
• Niedokrwistość aplastyczna: stan, w którym szpik kostny przestaje wytwarzać wszystkie typy komórek krwi.

Inscenizacja

Po potwierdzeniu białaczki należy ją przeprowadzić etapowo. Stopniowanie odnosi się do systemu stosowanego przez lekarzy do kategoryzacji raka. Określenie stopnia zaawansowania raka może pomóc lekarzom w wyborze najbardziej odpowiedniego leczenia, a także w oszacowaniu rokowania choroby.

Inscenizacja różni się w zależności od rodzaju białaczki. A ponieważ wiele białaczek nie tworzy masywnych mas, inscenizacja (z wyjątkiem CLL) jest bardzo różna od tej dla guzów litych, takich jak rak piersi lub rak płuc.

Podczas wyznaczania etapu można wziąć pod uwagę wiele badań, takich jak liczba niedojrzałych białych krwinek znalezionych we krwi lub szpiku kostnym, markery nowotworowe, badania chromosomowe i inne.

Patrząc na inscenizację, ponownie należy zauważyć, że białaczka to szeroki zakres chorób. Dwie osoby z tym samym rodzajem białaczki i na tym samym etapie mogą mieć bardzo różne odpowiedzi na leczenie, a także różne prognozy.

Przewlekła białaczka limfatyczna (CLL)

W przypadku przewlekłej białaczki limfatycznej można zastosować wiele różnych systemów klasyfikacji. Najczęściej jest to system Rai. W tym systemie białaczki otrzymują etap między etapem 0 a etapem 4 w zależności od obecności kilku wyników:

• Wysoka liczba limfocytów
• Powiększone węzły chłonne
• Powiększona wątroba i / lub śledziona
• Niedokrwistość
• Niski poziom płytek krwi

W oparciu o te etapy nowotwory dzieli się następnie na kategorie niskiego, średniego i wysokiego ryzyka.

Natomiast system Binet stosowany w Europie dzieli te białaczki na zaledwie trzy etapy:

• Etap A: Mniej niż 3 węzły chłonne
• Etap B: Większe niż 3 dotknięte węzły chłonne
• Stadium C: Dowolna liczba węzłów chłonnych, ale w połączeniu z niedokrwistością lub niskim poziomem płytek krwi.

Ostra białaczka limfatyczna (ALL)

W przypadku ostrej białaczki limfatycznej, inscenizacja jest inna, ponieważ choroba nie tworzy mas nowotworowych, które rosną stopniowo od pierwotnego guza. ALL najprawdopodobniej rozprzestrzeni się na inne narządy jeszcze przed jego wykryciem, więc zamiast używać tradycyjnych metod pomostowych, lekarze często biorą podtyp ALL i wiek osoby. Zazwyczaj obejmuje to testy cytogenetyczne, cytometrię przepływową i inne testy laboratoryjne.

Zamiast używania etapów (te używane w przeszłości są w dużej mierze przestarzałe), WSZYSTKO jest częściej definiowane przez "fazy" choroby. Obejmują one:

• Bez leczenia ALL
• ALL w remisji
• Minimalna choroba resztkowa
• Ognioodporne WSZYSTKIE
• Nawrotowy (nawracający) ALL

Ostra białaczka szpikowa (AML)

Podobnie jak w przypadku ALL, ostra białaczka szpikowa zwykle nie jest wykrywana, dopóki nie rozprzestrzeni się na inne narządy, a więc nie stosuje się tradycyjnej inscenizacji nowotworów. Stopniowanie zależy od cech, takich jak podtyp białaczki, wiek osoby i wiele innych.

Starszy system klasyfikacji, francusko-amerykańsko-brytyjski (FAB), klasyfikował AML na osiem podtypów, od M0 do M7, w oparciu o wygląd komórek pod mikroskopem. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) opracowała inny system oceny zaawansowania AML z nadzieją na ściślejsze przewidywanie prognozy choroby.W tym systemie te białaczki są oddzielone przez cechy takie jak zaburzenia chromosomalne w komórkach (niektóre zmiany chromosomów są związane z lepszym niż przeciętne rokowaniem, podczas gdy inne wiążą się z gorszymi wynikami), niezależnie od tego, czy rak powstał po wcześniejszej chemioterapii czy promieniowanie (wtórne raki), te związane z zespołem Downa i inne.

Przewlekła białaczka szpikowa (CML)

W przypadku przewlekłej białaczki szpikowej stopień zaawansowania określa się na podstawie liczby niedojrzałych komórek krwi we krwi lub szpiku kostnym oraz występujących objawów:

• Faza przewlekła: w tym najwcześniejszym stadium, w krwi lub szpiku kostnym występuje mniej niż 10 procent komórek blab i objawy są łagodne lub nieobecne. Ludzie w przewlekłej fazie CML zwykle dobrze reagują na leczenie.
• Faza przyspieszona: w następnej fazie, 10 do 20 procent komórek we krwi lub szpiku kostnym to blast. Objawy stają się coraz bardziej wyraźne, szczególnie gorączka i utrata masy ciała. Testowanie może ujawnić nowe zmiany chromosomalne oprócz chromosomu Philadelphia. Ludzie w przyspieszonej fazie CML mogą nie reagować na leczenie.
• Faza blastyczna (faza agresywna): W fazie blastycznej CML ponad 20 procent komórek krwi lub szpiku kostnego to blasti, a komórki blastyczne mogą również rozprzestrzeniać się na obszary ciała poza szpikem. Podczas tej fazy objawy obejmują zmęczenie, gorączkę i powiększoną śledzionę (przełom blastyczny).

Czy ta strona była pomocna? Dziekuję za odpowiedź! Jakie są twoje obawy? Źródła artykułu

• Amerykańskie Towarzystwo Onkologii Klinicznej. Przewlekła białaczka limfatyczna: etapy. Zaktualizowano 06/16.
• National Cancer Institute. Przewlekłe leczenie białaczki szpikowej (PDQ): Wersja profesjonalna. Zaktualizowano 03/15/18.
• National Cancer Institute. Leczenie dorosłych ostrych białaczką szpikową (PDQ): Wersja profesjonalna. Zaktualizowano 02/07/18.
• National Cancer Institute. Dzieciństwo Leczenie białaczki limfoblastycznej dorosłych (PDQ): Wersja dla lekarzy. Zaktualizowano 04/05/18.