4 nawyki, które ranią HIV

1

Niska przyczepność leku: utrata 10 lat

Zostało ustalone, że wczesne rozpoznanie i leczenie HIV może wydłużyć oczekiwaną długość życia. W rzeczywistości w badaniu Multicenter AIDS Cohort Study (MAC) stwierdzono, że osoba rozpoczynająca terapię przeciwretrowirusową (ART) w CD4 powyżej 350 komórek / μl może bardzo dobrze mieć długość życia równą lub nawet większą niż u niezainfekowanych indywidualny. W Stanach Zjednoczonych oznacza to oczekiwaną długość życia wynoszącą 76 lat dla mężczyzn i 81 lat dla kobiet.

Dzisiaj ironia polega na tym, że podczas gdy ART koreluje z głębokimi zdobyczami w latach życia, codzienne nawyki i decyzje, które podejmujemy, mogą odebrać wiele - jeśli nie wszystkie - zyski. Poniżej znajdują się 4 nawyki, które mogą skrócić żywotność nawet o 15 lat, a także kroki, jakie możesz podjąć, aby odwrócić te straty, jeśli masz HIV.

Brakujące okazjonalnie dawki leku na HIV to tylko człowiek. Powtarzanie się to zupełnie inna sprawa, wpływająca nie tylko na skuteczność twoich leków, ale na sam przebieg twojej choroby.

Podczas gdy terapie przeciwretrowirusowe są obecnie znacznie prostsze niż kiedykolwiek wcześniej - dzięki mniejszej liczbie tabletek, mniejszym efektom ubocznym i łatwiejszym schematom dawkowania - zaledwie 60 procent osób leczonych terapią jest w stanie utrzymać poziom przylegania niezbędny do całkowitego powstrzymania wirusa. Nieosiągając niewykrywalnego miana wirusa, pacjenci częściej doświadczają niepowodzenia leczenia, ponieważ stają się coraz bardziej oporni na leki przeciw HIV. W rezultacie tracą cenne możliwości leczenia, często na zawsze.

Niewydolność leczenia jest najczęściej związana ze słabą przyczepnością leku, nawet wśród osób z wyjątkowo niską aktywnością wirusową. Badania przeprowadzone na Uniwersytecie McGill w Montrealu sugerują, że pacjenci z "prawie wykrywalnym" wiremicznym ładunkiem (tj. Pomiędzy 50 a 199 kopii / ml) mają o 400 procent większe ryzyko niepowodzenia leczenia niż ci z utrzymującą się i całkowitą supresją wirusową.

W 2015 r. Brytyjskie badanie Collaborative HIV Cohort (UK CHIC) przyjrzało się wpływowi supresji wirusa na oczekiwaną długość życia osoby i stwierdziło, że 35-letni mężczyzna, który nie był w stanie osiągnąć niewykrywalnego obciążenia wirusem podczas terapii ART, mógł spodziewać się utraty 10 lat oczekiwanej długości życia, nawet jeśli liczba komórek CD4 wynosiła powyżej 350 komórek / μL.

2

Wstrzykiwanie używania narkotyków: strata 11 lat

Wstrzyknięcie leku wiąże się nie tylko z większym ryzykiem nabycia wirusa HIV i zapalenia wątroby typu C, ale może również zwiększyć prawdopodobieństwo zgonu w wyniku zakażenia związanego z AIDS, nawet wśród osób, które są w stanie osiągnąć supresję wirusową.

Badanie przeprowadzone przez Centrum Doskonałości HIV / AIDS w Kolumbii Brytyjskiej w Vancouver zbadało oczekiwaną długość życia u 2637 osób używających narkotyków drogą dożylną (IDU) w wieku ponad 20 lat, zbierając czas i przyczyny śmierci 200 uczestników, którzy zmarli w ciągu siedmiu lat. Podczas gdy przedawkowanie i samobójstwo stanowiły 19 procent zgonów, HIV i infekcje towarzyszące stanowiły ogółem, co wiązało się z utratą nieco ponad 11 lat życia, niezależnie od statusu leczenia.

Podobne badanie przeprowadzone przez Centrum Medyczne Tufts-New England obejmowało również 656 IDU w okresie pięciu lat i wywnioskowano, że większość zgonów wśród osób zakażonych HIV (66%) przypisano HIV lub związanej z nim infekcji, a nieco więcej niż jedna trzecia dotyczyła bezpośrednio nadużywania substancji lub przemocy.

3

Palenie: utrata 12 lat

Palenie tytoniu, jako niezależnego czynnika, ma największy wpływ na zachorowalność i śmierć u osób z HIV niż jakakolwiek inna choroba związana z HIV lub nie-HIV. Tym bardziej niepokojące jest to, że osoby zakażone wirusem HIV palą dwa razy częściej niż osoby niezakażone i mają tendencję do rozwoju chorób związanych z paleniem 10-15 lat wcześniej.

Badanie przeprowadzone w 2013 roku w Kopenhaskim Szpitalu Uniwersyteckim dowiodło, że samo palenie zmniejsza średnią długość życia o średnio 12 lat u osób z HIV, podwajając ryzyko wystąpienia ostrej choroby serca, podwajając ryzyko zgonu z powodu przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP) i zwiększając ryzyko raka płuc o 1400 procent w porównaniu z populacją ogólną.

Natomiast rzucenie palenia u osób z HIV wiąże się z 65-procentowym zmniejszeniem ryzyka choroby serca po zaledwie trzech latach, a także po 50-procentowym spadku ryzyka raka płuc po zaledwie roku.

4

Opóźnianie terapii HIV: utrata 15 lat

Zwlekanie i unikanie są dwiema nawykami, na które osoba z HIV nie może sobie pozwolić, szczególnie jeśli chodzi o terapię HIV. Opóźniając leczenie przez lata, a nawet dziesięciolecia, pozwalasz wirusowi bezużytecznie zubożać twój układ odpornościowy, przesyłając twoje ciało na lata zapalenia, które może prowadzić do przedwczesnego rozwoju chorób związanych z wiekiem.

Badacze z brytyjskiego badania CHIC stwierdzili, że osoba, która opóźnia leczenie do momentu, gdy liczba jego CD4 spadnie poniżej 350 komórek / μL, może żyć o 15 lat krócej niż osoba, która zaczyna przekraczać 350 komórek / μL. Z drugiej strony, rozpoczęcie leczenia w momencie rozpoznania, niezależnie od liczby CD4, nie tylko zwiększa prawdopodobieństwo normalnej długości życia, ale zmniejsza ryzyko chorób związanych z HIV i niezwiązanych z HIV o 53 procent.