Prążki patologiczne ACL, naciągnięcie ścięgien lub opcje przeszczepu dawcy

Rekonstrukcja ACL jest zabiegiem chirurgicznym mającym na celu utworzenie nowego więzadła dla kogoś, kto doznał łez ACL. Gdy dana osoba zdecyduje się na operację, będzie musiała zdecydować, w jaki sposób zostanie wykonana operacja. Najczęstszym pytaniem, jakie napotykają pacjenci, jest: jaki rodzaj przeszczepu ACL powinni wybrać?

Przeszczep ACL jest rodzajem tkanki używanej do wytworzenia nowego więzadła. Rekonstrukcja ACL może być wykonana z kilkoma różnymi wyborami przeszczepu. Te najczęstsze opcje obejmują ścięgno rzepki, ścięgno ścięgna i tkankę dawcy (przeszczep allogeniczny). Każdy z tych wyborów ma zalety i wady.

Naprawa a rekonstrukcja

Operacja ACL jest powszechna, ale nie jest prawidłowa, określana jako naprawa ACL. Naprawa sugeruje, że możesz naprawić coś, co jest zepsute. Jeśli ACL jest całkowicie rozdarta, końce zerwanego więzadła nie zagoją się ponownie, nawet jeśli rozdarte końce zostały zszyte razem.

Co działa dobrze, to usunięcie rozdartych końców ACL i zastąpienie więzadła inną strukturą - zwaną przeszczepem ACL. Przeszczep to tkanka, która jest przenoszona z jednego miejsca do drugiego. Gdy źródło przeszczepu pochodzi od osoby po operacji, nazywa się to autograftem. Kiedy źródło pochodzi od dawcy (zwłoki), nazywane jest allograftem.

Aby zabezpieczyć wszczepione więzadło do pozycji normalnego ACL, tunele są wykonane z kości piszczelowej (piszczelowej) i kości udowej (kości udowej), a przeszczep jest przepuszczany przez te tunele w celu rekonstrukcji więzadła.

Autograf przeszczepu rzepki

Ścięgno rzepki jest strukturą z przodu kolana, która łączy rzepkę (rzepkę) z kością piszczelową (piszczel). Ścięgno rzepki ma średnicę od 25 do 30 mm. Po wybraniu przeszczepu ścięgna rzepki środkową 1/3 ścięgna rzepki usuwa się (około 9 lub 10 mm) wraz z kostką kostną w miejscu mocowania na rzepce i kości piszczelowej.

• Zalety: Wielu chirurgów preferuje przeszczep ścięgna rzepki, ponieważ bardzo przypomina rozdarty list ACL. Długość ścięgna rzepki jest w przybliżeniu taka sama jak ACL, a końce kości przeszczepu można umieścić w kości, do której przyczepia się ACL. Pozwala to na leczenie "kości do kości", co wielu chirurgów uważa za silniejsze niż jakakolwiek inna metoda leczenia.
• Niedogodności: Po pobraniu przeszczepu ścięgna rzepki odcinek kości usuwa się z rzepki i usuwa około 1/3 ścięgna. Po tej operacji istnieje ryzyko pęknięcia rzepki lub łzy ścięgna rzepki. Również najczęstszym problemem po tej operacji jest ból z przodu kolana (ból przedniego kolana). W rzeczywistości pacjenci czasami mówią, że odczuwają ból podczas klęczenia, nawet po latach od zabiegu.

Autograf przeszczepu ścięgna udowego

Mięśnie ścięgna podkolanowego to grupa mięśni z tyłu uda. Kiedy ścięgna ścięgna są używane w chirurgii ACL, dwa ścięgna tych mięśni są usuwane i "łączone" razem w celu utworzenia nowej listy ACL. Z biegiem lat poprawiły się metody mocowania tych wszczepów na miejsce.

• Zalety: Najczęstszym problemem po operacji ACL przy użyciu ścięgna rzepki jest ból z przodu kolana. Niektóre z tych bólów wynikają z usunięcia przeszczepu i kości. Nie stanowi to problemu przy stosowaniu ścięgna ścięgna podkolanowego.Nacięcie w celu uzyskania przeszczepu jest mniejsze i uważa się, że ból zarówno w bezpośrednim okresie pooperacyjnym, jak i po drodze jest mniejszy.
• Niedogodności: Podstawowym problemem związanym z tymi przeszczepami jest utrwalenie przeszczepu w tunelach kostnych. Kiedy stosuje się ścięgno rzepki, kończy się goja kość do tuneli kostnych (leczenie "kości do kości"). W przypadku przeszczepów ścięgnistych, dłuższy okres czasu jest konieczny, aby przeszczep stał się sztywny. Dlatego osoby z przeszczepami ścięgien udowych są często chronione przez dłuższy czas, podczas gdy przeszczep goi się na miejscu.

Allograft (tkanka dawcy)

Allograft jest najczęściej stosowanym sportowcem rekreacyjnym (w przeciwieństwie do sportowców wyczynowych) lub pacjentami poddawanymi rewizyjnemu zabiegowi ACL (w przypadku niepowodzenia rekonstrukcji ACL). Badania wyraźnie wykazały, że allograft (tkanka dawcy ze zwłok) nie jest tak silny jak własna tkanka pacjenta (autoprzeszczep). Jednak dla wielu pacjentów wytrzymałość zrekonstruowanej ACL przy użyciu aloprzeszczepu jest wystarczająca dla ich potrzeb. Dlatego może to być doskonała opcja dla pacjentów, którzy nie planują uczestniczyć w sportach o wysokim popycie (np. Piłka nożna, koszykówka itp.).

• Zalety: Wykonanie zabiegu ACL przy użyciu allograftu pozwala na skrócenie czasu operacji, brak konieczności usuwania innych tkanek w celu zastosowania do przeszczepu, mniejszych nacięć i mniejszego bólu pooperacyjnego. Ponadto, jeśli przeszczep miał zakończyć się niepowodzeniem, zabieg rewizyjny można wykonać przy użyciu ścięgna rzepki lub przeszczepów ścięgnistych.
• Niedogodności: Historycznie, przeszczepy te miały niską jakość i wiązały się z dużym ryzykiem przeniesienia choroby. Ostatnio techniki przygotowania alloprzeszczepu uległy znacznej poprawie, a obawy te są mniej problematyczne. Jednak proces przygotowania przeszczepu (liofilizacji) zabija żywe komórki i zmniejsza siłę tkanki. Istnieje również problem przenoszenia chorób. Podczas sterylizacji i przygotowania przeszczepu minimalizuje to ryzyko, nie eliminuje go całkowicie.

Jak wybrać wersję ACL

Wielu chirurgów ma preferowany typ przeszczepu z różnych powodów. Siła ścięgna rzepki i przeszczepy ścięgna uda są w zasadzie równe. Nie ma właściwej odpowiedzi na pytanie, która metoda jest najlepsza, a przynajmniej nie została udowodniona w badaniach naukowych.

Siła tkanki alloprzeszczepowej jest mniejsza niż pozostałych przeszczepów, ale siła zarówno ścięgna rzepki, jak i ścięgien ścięgnistych przekraczają wytrzymałość normalnego ACL. Dolna granica to 85% do 95% pacjentów będzie miało stabilne klinicznie kolana po operacji rekonstrukcyjnej ACL.